- 26 Temmuz 2015
- 6.661
- 9.347
- 198
- Konu Sahibi halacocuksun
-
- #1
Buraya yazacaklarim yaşadıklarımin yüzde 1 'i ancak olur . Çünkü kötü olan şeyleri hemen unutuyorum sadece yaşadığım o duygular hayal kırıklıkları aklıma kalıyor genelde...
Yaklaşık 8 ay önce resmi olarak bosandim ( uzun süredir boşanmak istiyordum ancak bu zamanda cesaret edebildim) boşanma aşamasında annem ve ablam bana öyle cektirdiki bosanmanin verdiği yalnızlık ve acıyı yaşayamadan onlarla psikolojik bir savaşın içinde buldum kendimi oysa çok ılımlı ve sabırlı davranıyor dum...misal örnek verecek olursam ablam hiç yüzüme bakmıyor sürekli laf sokarken ben sabredip cevap vermemeye çalışıyordum ama içimde şişip patlamamak adına ablama yaklaştım gözünün içine yalvarır halde baktım abla lütfen yapma böyle neyi sevmiyorsun bende şöyle değiştireyim su evde huzurlu olalım Allah aşkına güzelce şöyle yeterki bak ben sana değer veriyorum sorunlarımızı konuşalım deneme rağmen ablam karşımda ağzını çocuklar gibi eğip bukuyordu ..bir çok kere elimi uzatmama kardeş gibi yaşamaya çalışmama rağmen o elimi hiç tutmadı en son bana olan nefreti şiddete donusunce burnumu kanatacak seviyede ( o bana vurunca bende ona vurdum ama onun gibi tüm gücümle değil hafifçe çünkü kıyamadım yoksa ondan güçlüyüm vursam yere yapışır) sildim onu tamamen defterden....anneme gelince annem sinir hastası birisi ama kabul etmiyor Dr verdiği ilacı zararlı diye kullanmıyor ama arkadaslar bir tek bana sinir hastası ablalarima öyle davranmiyor bir tek bana dırdır yapar bir tek bana el kalfirir bir tek bana hakaret eder...mesela dün kalktım sporumu yaptım odamı temizledim dusuma girdim ve saat daha 09.30 du bütün işlerimi hallettim..ablamın odasında 2 tane sidikli bez ..bunu ben yapsam herkese anlatır ve gün boyu dir dir yapar ama ablalarima tek kelime etmiyor...bir örnek daha vereyim ...sırf bana laf etmesin diye onunla aynı sofraya oturmuyor um 5 gündür ..ama her şekilde dırdır ediyor...çocuklar salonu dağıtmıştı zaten salonu ben toplar temizlerim her zaman cocuklarin dağınıklığını da cunku orda yatiyorum dışardan yeni geldim dinleniyordum. Balkonu açtı başkaları duysun diye ( bizim komşular aşırı dedikoducu dur) nolur sanki toplasan sıraları nolur Allah rızası için diye bağırmaya başladı ..zaten ben topluyorum bu gösterisin amacı ne herkes beni kötü bilsin o süper anne tek amacı bu... Dedim anne 2 ay sonra zaten evlenip gidicem Allah aşkına sabret bana bulaşma dedim hergunum böyle ama günah olmasın diye asi olmayın diye uzun süredir susuyorum ..(3 ay oldu galiba biriyle gorusuyorum) ...bana o...dahi dedi sessizce dedi balkonda bağırarak gerizekalı bu valla gerizekalı diye söylenmeye başladı ( ablamda yanında ama asla beni savunmuyor ona bedduam öyle haksızlık için de kalsın ve eşi göz göre göre onu savunmasin) dedim anne nolur kes artık senin hakaretlerin den bıktım demeye kalmadan kafama oyuncak firlatti vücuduma geldi. Sonra sustum çünkü konuşsam üzerime saldıracak .. görüştüğüm kişinin haberi var bu durumlardan kısmen anlattım ..ben boşanmış ve cocuklu olduğum için. Ailesi beni kabul etmedi, annesi kabul etmişti ama babasının korkusuna vazgeçti ..o da ailesini benim için sildi bana dediki gel yanıma nikah koyalım ev hazır içinde az çok eşya var birlikte çalışırız kimseye ihtiyacımız yok gerekirse ömür boyu kimseyle gorusmeyizz bir arkadaşlarımızla huzurlu mutlu yuvamız da yaşarız dedi...bende ağlıyordum zaten tamam dedim babama anlattım çıkarsan gelme dedi bende bana saygı duyulmayan hakaret yediğim eve gelmem zaten dedim..benim ne suçum var dedi istesin seni usulünce ...işte tanışmaya gelecek bayramdan sonra ama bir tek babamla ,ben artık annemi sildim, bavulumu hazirladim çıkıp gidecektim aslında ...bu arada ben aglayarak bavul hazırlarken ablam ve annem TV izkeyip guluyorlardi ..sadece babam üzüldü ve anneme biraz kizdi .öyle işte kızlar içimi dökmek istedim
Yaklaşık 8 ay önce resmi olarak bosandim ( uzun süredir boşanmak istiyordum ancak bu zamanda cesaret edebildim) boşanma aşamasında annem ve ablam bana öyle cektirdiki bosanmanin verdiği yalnızlık ve acıyı yaşayamadan onlarla psikolojik bir savaşın içinde buldum kendimi oysa çok ılımlı ve sabırlı davranıyor dum...misal örnek verecek olursam ablam hiç yüzüme bakmıyor sürekli laf sokarken ben sabredip cevap vermemeye çalışıyordum ama içimde şişip patlamamak adına ablama yaklaştım gözünün içine yalvarır halde baktım abla lütfen yapma böyle neyi sevmiyorsun bende şöyle değiştireyim su evde huzurlu olalım Allah aşkına güzelce şöyle yeterki bak ben sana değer veriyorum sorunlarımızı konuşalım deneme rağmen ablam karşımda ağzını çocuklar gibi eğip bukuyordu ..bir çok kere elimi uzatmama kardeş gibi yaşamaya çalışmama rağmen o elimi hiç tutmadı en son bana olan nefreti şiddete donusunce burnumu kanatacak seviyede ( o bana vurunca bende ona vurdum ama onun gibi tüm gücümle değil hafifçe çünkü kıyamadım yoksa ondan güçlüyüm vursam yere yapışır) sildim onu tamamen defterden....anneme gelince annem sinir hastası birisi ama kabul etmiyor Dr verdiği ilacı zararlı diye kullanmıyor ama arkadaslar bir tek bana sinir hastası ablalarima öyle davranmiyor bir tek bana dırdır yapar bir tek bana el kalfirir bir tek bana hakaret eder...mesela dün kalktım sporumu yaptım odamı temizledim dusuma girdim ve saat daha 09.30 du bütün işlerimi hallettim..ablamın odasında 2 tane sidikli bez ..bunu ben yapsam herkese anlatır ve gün boyu dir dir yapar ama ablalarima tek kelime etmiyor...bir örnek daha vereyim ...sırf bana laf etmesin diye onunla aynı sofraya oturmuyor um 5 gündür ..ama her şekilde dırdır ediyor...çocuklar salonu dağıtmıştı zaten salonu ben toplar temizlerim her zaman cocuklarin dağınıklığını da cunku orda yatiyorum dışardan yeni geldim dinleniyordum. Balkonu açtı başkaları duysun diye ( bizim komşular aşırı dedikoducu dur) nolur sanki toplasan sıraları nolur Allah rızası için diye bağırmaya başladı ..zaten ben topluyorum bu gösterisin amacı ne herkes beni kötü bilsin o süper anne tek amacı bu... Dedim anne 2 ay sonra zaten evlenip gidicem Allah aşkına sabret bana bulaşma dedim hergunum böyle ama günah olmasın diye asi olmayın diye uzun süredir susuyorum ..(3 ay oldu galiba biriyle gorusuyorum) ...bana o...dahi dedi sessizce dedi balkonda bağırarak gerizekalı bu valla gerizekalı diye söylenmeye başladı ( ablamda yanında ama asla beni savunmuyor ona bedduam öyle haksızlık için de kalsın ve eşi göz göre göre onu savunmasin) dedim anne nolur kes artık senin hakaretlerin den bıktım demeye kalmadan kafama oyuncak firlatti vücuduma geldi. Sonra sustum çünkü konuşsam üzerime saldıracak .. görüştüğüm kişinin haberi var bu durumlardan kısmen anlattım ..ben boşanmış ve cocuklu olduğum için. Ailesi beni kabul etmedi, annesi kabul etmişti ama babasının korkusuna vazgeçti ..o da ailesini benim için sildi bana dediki gel yanıma nikah koyalım ev hazır içinde az çok eşya var birlikte çalışırız kimseye ihtiyacımız yok gerekirse ömür boyu kimseyle gorusmeyizz bir arkadaşlarımızla huzurlu mutlu yuvamız da yaşarız dedi...bende ağlıyordum zaten tamam dedim babama anlattım çıkarsan gelme dedi bende bana saygı duyulmayan hakaret yediğim eve gelmem zaten dedim..benim ne suçum var dedi istesin seni usulünce ...işte tanışmaya gelecek bayramdan sonra ama bir tek babamla ,ben artık annemi sildim, bavulumu hazirladim çıkıp gidecektim aslında ...bu arada ben aglayarak bavul hazırlarken ablam ve annem TV izkeyip guluyorlardi ..sadece babam üzüldü ve anneme biraz kizdi .öyle işte kızlar içimi dökmek istedim