Arkadaslar herkese selamlar. Icim icimi yiyor, tek care buraya yazmakta buldum. Bu yil bazi sebeplerden dolayi annemlerin yanindayim. Bende anneyim iki cocugum var: bir kiz bir oglan. Ayrica benim uc abim var. Bu yil anneler gunu annem icin cok kotu gecti. Onun adina ve ailemizin adina ben de cok uzuldum. Anneler gununde abilerimin bir tanesi esiyle her pazar geldigi gibi geldi. Biraz oturdular. Esi her zamanki gibi surati bes karis. Abim o ne derse yapmaya calisir, yoluna gider, cok iyi bir babadir esine ve cocuklarina karsi. Cocuklariyla cok lgilenir. Annemde yillardir sahidim, gelinimizi kiracak hic bir sey yapmamistir. Ama nedense hep bizden uzak durmak ister. Biz de saygi duyariz ve fazla rahatsiz etmeyiz. Uzak dururuz. Neyse anneler gununde geldiler her pazar geldikleri gibi, ama anneme ne bir anneler gunun kutlu olsun deyip elini optuler. Ne bir demek cicek getirdiler. Bos bos oturup, televizyon izleyip gittiler. Annem ben bu durumdan hic bir sey anlamadim. Elin kizi, yani komsu kizi, telefonda anneler gunumu kutlada oglanlarim hic bir sey demediler diye cok huzunlendi.
Diger abim ise bazi bahaneleri sebep gostererek bir yildir annemlere gelmiyor. Sebepte annemlerin onlara ev degistirirken maddi yardim yapmamasi. Oysa canim annem daha ondan uc dort yil once askerlik taksitleri icin onlara 3000 euro vermis. Babam da 2000 euro. Annem yasli olmasina ragmen burada tarla islerine gidip elimde biraz param olsun diye ise gidiyor. Verirken de oglum ben yasliyim belki seneye artik ise gidemem sen bu parayi yavas yavas bana geri odersen sevinirim belki hepsini degil ama bir kismini bakarsin durumuna gore demis. Ama abim bir kurus bile para vermemis. Onun da cok asiri otoriter bir esi var. Yillardir annemlerle hep kavga, gurultu cikarir. Abim hep yoluna gider, temizlikte, ev islerinde esi calismamasina ragmen hep yardim eder. Bu sadece bizim gorusumuz degil, abimin komsusu bu konuda hep saka yapar. Evi her zaman hafta sonu temizlerler diye annemde olsun onlar hayati paylasiyorlar der gecer. Ama iste iyilik yaramiyor. Annem son gorustugunde kizim yeterki siz kendiniz iyi olun, isterseniz ben hic evinize de gelmem ama sizde benim gibi olacaksiniz. Seninde iki oglun var bunu unutma demis. Buna ragmen onlar bize hic gelmedigi icin annem de evlerine gidemiyor evleride biraz uzak, ama annem duramaz hep telefon acar, nasilsiniz diye sorar. Onlar annemi hic aramazlar. Ama hadi gelinimizden gectimde : ABIM icin diyorum, insan annesini anneler gununde bir aramaz mi, bir sormaz mi nasilsin annecigim diye. Ben anlamiyorum arkadaslar.. Erkekler evlenince ailesinden bu kadar mi sogur. Oysa yillar once ne kadar da birbirine bagimli bir aileydik.
Ben abimlere gittigimde iki dizim ustunde otururum aman gelinleri kiracak uzecek yanlis bir hareketimiz olmasin diye (bunu annem bana hlep ogutler). Ben her yil kayinvalidemin yanindaysam ona guzel bir hediye alirim ve anneler gunu icin mutlaka ziyaretine giderim elini operim. Yaninda degilsem telefon acar gonlunu alirim. Esimde oyle yapar. Ustelik bize ne bir maddi destek yaparlar, ne baska bir sey. Evime gelince yatili olarak bazen olur kv bir ay kalir. saygimi bozmam. iyi davranirim kendi evi gibi rahat eder. Ustelik onlarin maddi sikintisi var diye dugunumde takilan ceyrek altinlari falan vermistim. Yani demek istedigim bazi gelinleri ve oglanlari anlamiyorum..
Ben annemlerin yanlarinda olmadigim icin daha once bu durumlari bilmiyordum. Ve inanin bende erkek evladi buyutuyorum. Bu da ilerde evlenince boylemi olacak diye cok korkuyorum. Tabi ki esiyle mutlu olsun, iyi olsun, ama birde annesi, babasi oldugunu unutmasin...Haksiz miyim arkadaslar?