İnşallah, imkanlar el verse yapacak çok şey var.Ne olursa olsun kendinle beraber götür çünkü ana gibi yar olmaz inşallah imkanların da el verir
Babam sağ ama en çok yüklenenlerden biri de o.babanız sağ mı? anneniz kimle kalıyor tek mi? tekse, evi boşaltın sizin olduğnz şehre taşının
Yurtta kalıyorum.Sanırım öğrenci evi yada yurtta kalıyorsunuz.. Annenizle ilgili kalacağınız bir yer var mı okuduğunuz şehirde?
Onunla, bununla kavga etmemek mümkün değil ki.Part-time bir is bulsan bile bir evi gecindirecek durumda olacagini sanmiyorum. Annene yapacagin en buyuk iyilik onunla bununla kavga etmek degil, okulunu bir an once bitirip calisip onu yanina almaktir. Ogrenci halinle bundan baska yapabilecegin bir sey yok.
Okulu bırakmayı düşünmüyorum ama çözüm arıyorum.Canim kesinlikle okulu bırakma gibi bi yanlislik yapma okulunu bitirip guzel bi meslek sahibi ol ki cok daha güçlü olasin. Sonra annenle birlikte istedgn yerde huzurlu yasarsin. Ama bu süreçte yani ojul suresinde sabretmen kesinlikle sart sonrasi için.
Baban yoksa ve annen tekse anneni okudugun yere götürmek icin imkanlarını da zorlayabilirsin. Kuru ekmk sogan yeseniz bile huzur olduktan sonra en guzel ziyafet..
Benden başka düşünen yok ama yine de verdiğim değeri göremiyorum.Gerçekten çok üzüldüm ben de annemi bırakıp gitmekten hiç hoşlanmıyorum ama yapacak hiç bir şeyimiz yok malesef bir an once iş güç sahibi olup yanımıza almaktan baska hiç bir sey yapamayız su an bu da bizim sınavımız. Sabret ve babana karsı kardeslerine karsı anneni koru cunku gordugum kadarıyla anneni senden baska düşünen kimse yok.
Yaşadığım sıkıntılardan sonra üniversiteyi kazandım ve başka şehre gittim.
Okuduğum şehir buraya uzak olduğu için, ancak tatil ve bayramlarda gelebildim evime.
Geldiğimde gördüm ki, bazı kişilerin anneme karşı konuşmaları çok saygısız olmuş.
Annem kendini koruyamıyor, aslında çok hırslıdır ama kalp kırmaktan ve yalnız kalmaktan çok korkuyor.
Çok ılımlı olduğu için istedikleri gibi konuşabileceklerini zannediyorlar.
Onun için çok kişiyle tartıştım, komşularla, dayımla, bazı akrabalarla.
Yine olsa yine tartışırım, herkesi karşıma alırım hiç önemi yok.
Önce Allah, sonra annem benim için.
Bugün yanlışlıkla gözünün kenarını çizmiş, o kadar sinirlerim bozuldu ki.
Ona bir şey olsun istemiyorum.
Çok yükleniyorlar, alıp götürmek istiyorum ama imkanım yok.
Ne param var, ne evim.
Ben üniversitedeyken beni arar sıkıntılarını anlatırdı dinlerdim, teselli ederdim.
Ama gördüm ki burada herkes kafasına göre konuşuyor ona.
Gittiğimde burada neler oluyor bilemeyeceğim ve bu yüzden gitmek istemiyorum.
Onun canı yansın, üzülsün istemiyorum, çok içim acıyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum.
Öyle yapmayı düşünüyorum ama bu konuda henüz tam bilgim yok.canım ailenin bulunduğu şehirdeki bir üniversiteye geçiş yapma imkanın yok mu? Anne apayrıdır çok iyi bilirim bende uzak kalmamak için bulunduğum şehirde okumuştum. Allah yardımcın olsun inşallah bir çözüm bulursun
Para konusunda oldukça cimri.Sende bendensin babam yok abim war ama annemi benden başka koruyan yokk sabredeceksin abin ndn çocuğuna baktırıyoki eşi yokmu
İnşallah, o okul seneleri gözümde büyüyor ama çabalıyorum.Cnm okulunu bitirecek annene sahip cikacaksin.
Benim içinde öyleydi ablamda bende okulumuzu bitirdik simdi anneme destegiz.babamin iki lafindan biri ' tabiki konusursun kizlarin var artik destek cikar bakarlar sana ihtiyacın kalmadi bana ' dir.annemde ' evet allaha sukyr okutup buyuttuk ' bizde babamizin yaninda canin sikildiği an kalk gel kimseye ihtiyacin yok ' tur.
Bu sebeble oku iyi bir mesleğin olsun parani kazan .
Haklısınn....Benden başka düşünen yok ama yine de verdiğim değeri göremiyorum.
Annemi bırakıp nasıl gideceğim diye düşünmek bir mesele, geleceğin hesabını kitabını yapmaya çalışmak ayrı bir mesele.
Hayat gerçekten zor, üniversitede daha iyi anladım.
Buradaki dertleri okudukça gördüm geçmişinde, hayatında sıkıntı olmayan kimse yok ama herkes kendi sıkıntısını biliyor işte.
Yaşadığım sıkıntılardan sonra üniversiteyi kazandım ve başka şehre gittim.
Okuduğum şehir buraya uzak olduğu için, ancak tatil ve bayramlarda gelebildim evime.
Geldiğimde gördüm ki, bazı kişilerin anneme karşı konuşmaları çok saygısız olmuş.
Annem kendini koruyamıyor, aslında çok hırslıdır ama kalp kırmaktan ve yalnız kalmaktan çok korkuyor.
Çok ılımlı olduğu için istedikleri gibi konuşabileceklerini zannediyorlar.
Onun için çok kişiyle tartıştım, komşularla, dayımla, bazı akrabalarla.
Yine olsa yine tartışırım, herkesi karşıma alırım hiç önemi yok.
Önce Allah, sonra annem benim için.
Bugün yanlışlıkla gözünün kenarını çizmiş, o kadar sinirlerim bozuldu ki.
Ona bir şey olsun istemiyorum.
Çok yükleniyorlar, alıp götürmek istiyorum ama imkanım yok.
Ne param var, ne evim.
Ben üniversitedeyken beni arar sıkıntılarını anlatırdı dinlerdim, teselli ederdim.
Ama gördüm ki burada herkes kafasına göre konuşuyor ona.
Gittiğimde burada neler oluyor bilemeyeceğim ve bu yüzden gitmek istemiyorum.
Onun canı yansın, üzülsün istemiyorum, çok içim acıyor.
Ne yapacağımı bilmiyorum.
Ben yapamıyorum senin gibi diyor.gerçekten zor bir durum üstelik kendi maaşıda var ama....
acaba annene şey mi desen " benim aklım hep sende kalıyor kendini sakın ezdirme lafını da esirgeme ben duyarım duyarsamda kahrolurum " falan desen acaba annen biraz daha dişli olabilirmiki
ya da bu yaştan sonra artık çok mu zor...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?