Annemin baskısı

sehnsuht · 29 Ocak 2017

Merhaba Arkadaşlar,

Benim annem çok iyi bir kadındır aslında tam kafa dengidir ama eleştri mekanizması çok gelişmiş, eleştirmeden duramaz. Senin her daim en başarılı, en güzel olmanı ister. Bende annemi çok sevdiğimden onu kırmamak için elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Bu bende ciddi travmalar oluşturdu bence, mesela bir sınava giricem, başarısız olursam anneme ne dicem diyorum. Daha da ötesi yeni biri ile tanıştım, annem beğenir mi acaba diyorum. Bu çok çok yanlış bir şey biliyorum, çok uğraştım düzeltmek için olmuyor, oturdum düzgün düzgün anlattım ama ben sana karışmıyorum diyor.

Annem sürekli yaşın geçiyor evlenemedin, iyi evlilik mi var, sana gelenleri herkes havada kapardı, sen istemedin diye söyleniyor. Annecim bak benim ne güzel mesleğim var, evim var, çok şükür kimseye ihtiyacım yok, nasip değilse evlenmem napıyım, ben mutluyum diyorum. Ama hayır mutlu olamazsın, herkes çocukları ile iken sen yalnız kalacaksın diyor, iyi de ben zaten bu duruma çok üzülüyorum, kendimi motive etmeye çalışıyorum üzülmeyeyim diye, o böyle dedikçe iyi kötü demeyip evlenseydim keşke diyorum. Evde sadece evlilik konuşuluyor neredeyse, kafayı yemek üzereyim.

Kızlar uzun oldu farkındayım ama çıldırıcam artık. Geçen hafta eski sevgilim sözlendi zaten onu atlatmaya çalışıyorum sabırlı bir şekilde, annemin sürekli beni eleştirmesine dayanamıyorum. Onu kırmakta istemiyorum, aslında çok iyi biridir hep bizi düşünür, biliyorum mutlu olmamı istiyor ama gerçekten psikolojimi dibe çekiyor, destek olmak yerine. Sizce ben ne yapabilirim bu durumda?

Janita · 29 Ocak 2017

annenin hayatında bir boşluk, kendisini başarısız bulduğu konular var, bunu da seninle kapatmaya çalışır gibi. mükemmeliyetçiliğin beraberinde getirdiği, psiklojik şiddet. bu yaşında her adımını "annem ne der, ne düşünür" diye atıyorsan, sende derin izler bırakmış. uzman yardımına ihtiyacın var. annenle konuşarak bunu çözemezsin, zira onu değiştirmen mümkün değil. psikolojik şiddet karşısında nasıl bir tavır alman gerektiğini öğrenmek için, lütfen dediğimi düşün.

petrapuella · 29 Ocak 2017

Annen iyi biri olabilir ama iyi bir anne değil.

merwus · 29 Ocak 2017

B

sehnsuht .!.:
Merhaba Arkadaşlar,

Benim annem çok iyi bir kadındır aslında tam kafa dengidir ama eleştri mekanizması çok gelişmiş, eleştirmeden duramaz. Senin her daim en başarılı, en güzel olmanı ister. Bende annemi çok sevdiğimden onu kırmamak için elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Bu bende ciddi travmalar oluşturdu bence, mesela bir sınava giricem, başarısız olursam anneme ne dicem diyorum. Daha da ötesi yeni biri ile tanıştım, annem beğenir mi acaba diyorum, ben çocuğa bir şey demeden önce annemle tanıştırıyorum hatta, o beğenecek mi diye. Bu çok çok yanlış bir şey biliyorum, çok uğraştım düzeltmek için olmuyor, oturdum düzgün düzgün anlattım ama ben sana karışmıyorum diyor. Bir kere benle görüşmek isteyen bir çocuğu tanıştırdım yine, çocuğu da sevmiyorum sırf o görüş dedi diye görüştüm, hasta oldu sen bu çocukla nasıl görüşürsün diye, çocukla da görüşüp iki kere çay içmiştim toplamda, annemin korkusundan hemen kestim diyaloğu.

benim 2 tane sevgilim oldu, birisi 2 kere aldattı, 4 ay geçmeden başkası ile sözlendi. Onda da ilk aldattığında barışmayacaktım çok kesindi fikrim, yine annem yalvar yakar ikna etti beni, çok iyi çocuk o yapmamıştır diye, yine aldattı. Diğeri o bittiği benim çok kötü olduğum anımda geldi, her şeyi biliyordu, ben sana destek olucam yeter ki izin ver dedi, bende hiç sevmeme rağmen deneyelim dedim. Yalvar yakar gelen çocuk önce haftada 1, sonra ayda bir görüştü benle, anneme kaç defa anlattım durumu ayrılcam diye, annem hep idare et bu zamanda böyle biri mi var dedi, çok idare ettim, alttan aldım yine de olmadı.

Annem şimdi sürekli yaşın geçiyor evlenemedin, iyi evlilik mi var, sana gelenleri herkes havada kapardı, sen istemedin diye söyleniyor. Annecim bak benim ne güzel mesleğim var, evim var, çok şükür kimseye ihtiyacım yok, nasip değilse evlenmem napıyım, ben mutluyum diyorum. Ama hayır mutlu olamazsın, herkes çocukları ile iken sen yalnız kalacaksın diyor, iyi de ben zaten bu duruma çok üzülüyorum, kendimi motive etmeye çalışıyorum üzülmeyeyim diye, o böyle dedikçe iyi kötü demeyip evlenseydim keşke diyorum. Evde sadece evlilik konuşuluyor neredeyse, kafayı yemek üzereyim. Dün sen erkekleri elinde tutamıyorsun dedi, ağzım açık kaldı, çok neşeli sevgimi gösteren biriyimdir, elimde tutamamamın benden kaynaklandığını sanmıyorum, bana kötü adamlar denk geliyor napayım. Bugünde kk yı okuyup okuyup çocuğa sardın dedi, halbuki biri aldattı, biri de hastayken bile arayıp sormadı, ayrıldıktan sonra mesajlarıma cevap bile vermedi, tamamen benim haklı olmama rağmen, hatta o da dedi düzgün birine benziyordu nasıl böyle çıktı diye.

Kızlar uzun oldu farkındayım ama çıldırıcam artık. Geçen hafta eski sevgilim sözlendi zaten onu atlatmaya çalışıyorum sabırlı bir şekilde, annemin sürekli beni eleştirmesine dayanamıyorum. Onu kırmakta istemiyorum, aslında çok iyi biridir hep bizi düşünür, biliyorum mutlu olmamı istiyor ama gerçekten psikolojimi dibe çekiyor, destek olmak yerine. Sizce ben ne yapabilirim bu durumda?

bence bir psikolog ile görüşmelisiniz bu annenizle çözebileceğiniz bir mesele değil. Bende anneme aşırı bağımlıydım hala da anneme bağlıyımdır ama şu an bi parça da olsa sınır çizebiliyorum. Hoş benim annem sizinki gibi değildi ama benim içinde onun görüşleri çok önemliydi ona göre hareket etmeye çalışırdım. Ben farklı bi sebepten gitmiştim ve sadece 1 seans gidebildim o dönem okuduğum için farklı şehirdeydim. Ama bana gerçekten farklı bir bakış açısı kazandırdı.

gunduzgece123 · 29 Ocak 2017

Annen sana boyle yaparak zarar veriyor

sehnsuht · 29 Ocak 2017

kikikoko .!.:
annenin hayatında bir boşluk, kendisini başarısız bulduğu konular var, bunu da seninle kapatmaya çalışır gibi. mükemmeliyetçiliğin beraberinde getirdiği, psiklojik şiddet. bu yaşında her adımını "annem ne der, ne düşünür" diye atıyorsan, sende derin izler bırakmış. uzman yardımına ihtiyacın var. annenle konuşarak bunu çözemezsin, zira onu değiştirmen mümkün değil. psikolojik şiddet karşısında nasıl bir tavır alman gerektiğini öğrenmek için, lütfen dediğimi düşün.

Bende gerçekten derin izler bıraktı, sürekli eleştirdiği için küçük yaştan beri çok çirkin olduğumu düşünürdüm, herkes güzelsin diye iltifat ederdi ona bile inanmazdım, güzel olduğumu fark etmem bile çok zamanımı aldı. Şu an biraz kilo aldım ve elimden gelen her şeyi yapıyorum vermek için, yine de durmadan söyleniyor. Bugün anne benim rahatszılıklarım var keyfimden almadım, elimden geleni de yapıyorum daha ne istiyorsun diye konuştum. Sürekli ama sürekli güzel olmalıyım, çok baklımlı olmalıyım, evlenemiyorsam bu güzel olmadığım için ona göre. Anlatıyorum anne kimler kimler evleniyor, benim 10 kilo fazlam olması evliliğe engel olduğunu sanmıyorum ama vericem söz diye, yine hep aynı şeyler.

Ben elimden geldiği kadar objektif bakıp ondan etkilenmemeye çalışıyorum zaten benlik bir sorun yok. Annemin bu davranışlarını bırakması lazım. Bugün sert çıktım, lütfen beni eleştirmeyi bırak dedim, şimdi küstü bana, vicdan azabı çekiyorum.

Kedilipatili · 29 Ocak 2017

Çok keskin cümleler kullanacaktım, anneniz diye yumuşatıyorum. Üzgünüm ama mesleğiniz olduğuna göre yaşınız kendi kararlarının ceremesini çekecek kıvamda nitekim şu an yaşadığınız şeyler tam olarak bu. Annenizi dinlemeyeceksiniz, böyle şey mi olur size en büyük zararı anneniz veriyor, lütfen ciddi bir şekilde konuşma yapıp noktayı koyun bundan sonra kendi kararlarımla yaşamak istiyorum deyin. Mümkünse de hafta da 2-3 kez görüşüp kendinize annenizden farklı bir çevre edinin, hep annenizlesiniz....

sehnsuht · 29 Ocak 2017

Kedilipatili .!.:
Çok keskin cümleler kullanacaktım, anneniz diye yumuşatıyorum. Üzgünüm ama mesleğiniz olduğuna göre yaşınız kendi kararlarının ceremesini çekecek kıvamda nitekim şu an yaşadığınız şeyler tam olarak bu. Annenizi dinlemeyeceksiniz, böyle şey mi olur size en büyük zararı anneniz veriyor, lütfen ciddi bir şekilde konuşma yapıp noktayı koyun bundan sonra kendi kararlarımla yaşamak istiyorum deyin. Mümkünse de hafta da 2-3 kez görüşüp kendinize annenizden farklı bir çevre edinin, hep annenizlesiniz....

İşin garip tarafı annemle değilim, 18 yaşımdan beri tek başıma yaşıyorum, aileme hiç yük olmadım, kendim çalışıp okudum. Annemin istediği gibi iyi bir okulda iyi bir bölüm bitirdim. Üniversitede tercih yaparken öğretmenlik yazayım demiştim, ola ola öğretmen mi olacaksın dedi, onun istediği gibi akademisyen oldum. Yaptığım şeylerin çok hatalı olduğunun farkındayım ama onu mutlu etmek istiyorum elimde değil. O mutlu olsun beni takdir etsin istiyorum sanırım hep. Zaten o söylenmezse bende mutlu olurum. Aslında evlilik dışındaki durumumdan memnun, şu an sırf annemin çenesinden kurtulmak için evlenmeyi o kadar istiyorum ki. Bu kadar zor durumdayım, yine de öylesine biri ile evlenemiyorum, evlilik benim için çok önemli, ben böyle söyleyince annem başlıyor söylenmeye seni ne doktorlar ne mühendisler istedi, herkes havada kapardı onları, sen herkese bir şey buluyorsun diye. İsteyenleri bir görseniz kızlar valla insanı yaşamaktan soğuturlardı, sırf mesleği güzel, durumu iyi diye insan sevmediği birisi ile nasıl evlenir ki? Böyle söyleyince herkes çok mu sevip evleniyor diyor, hep ben suçluyum. Diğer yandan evlenemedim diye kendisi de çok mutsuz, ona da çok üzülüyorum

sehnsuht · 29 Ocak 2017

merwus .!.:
B

bence bir psikolog ile görüşmelisiniz bu annenizle çözebileceğiniz bir mesele değil. Bende anneme aşırı bağımlıydım hala da anneme bağlıyımdır ama şu an bi parça da olsa sınır çizebiliyorum. Hoş benim annem sizinki gibi değildi ama benim içinde onun görüşleri çok önemliydi ona göre hareket etmeye çalışırdım. Ben farklı bi sebepten gitmiştim ve sadece 1 seans gidebildim o dönem okuduğum için farklı şehirdeydim. Ama bana gerçekten farklı bir bakış açısı kazandırdı.

En yakın zamanda gidicem o zaman ama benim gitmemle bir çözüm olacağını sanmıyorum. Annemin bu hareketleri bırakması lazım. Kaç defa konuştuk, kaç defa söz verdi bir daha yapmayacağım diye. Baktım güzellikle olmuyor, çok büyük kavgalarda ettim, sen bana karışamazsın bu benim hayatım diye tüm ipleri yaktım, bir dönem konuşmadım bile, bir süre sonra yine aynısına döndü durum. Sanırım bunun çözümü yok, bu hep böyle gidecek. Umarım bir an önce evlenir yuvamı kurarım, kurtulurum artık suçlamalardan.

merwus · 29 Ocak 2017

sehnsuht .!.:
En yakın zamanda gidicem o zaman ama benim gitmemle bir çözüm olacağını sanmıyorum. Annemin bu hareketleri bırakması lazım. Kaç defa konuştuk, kaç defa söz verdi bir daha yapmayacağım diye. Baktım güzellikle olmuyor, çok büyük kavgalarda ettim, sen bana karışamazsın bu benim hayatım diye tüm ipleri yaktım, bir dönem konuşmadım bile, bir süre sonra yine aynısına döndü durum. Sanırım bunun çözümü yok, bu hep böyle gidecek. Umarım bir an önce evlenir yuvamı kurarım, kurtulurum artık suçlamalardan.

Bu size farklı bi bakış açısı sunacak sadece. Nasıl görmezden geleceğinizi gösterecek. Yani o ne derse desin sizin şunu ayrımında olmanız gerekli, ben değerliyim hayat benim hayatım bu konuda sadece ben söz hakkına sahibim annem ne derse desin fikrini alırım ama son kararı ben veririm bana hangi suçlamayla geldiği önemli değil ben haklıysam aklıma eseni yaparım. Annenizi biraz geri plana itmelisiniz ama o kendini geri planda hissetmeden. Sanki fikrini ciddiye alıyormuş gibi dinleyin ama gerisini sallayın gitsin ciddiye almamanız gerekiyorsa almayın sizi aldatmışsa sırf anneniz diyor diye barışmayın. Annenizi dinleyin sonuçta anne sen haklısın ama ben bunu kabul etmiyorum diyin sizin bir birey olduğunuzu kabullenmesi gerekiyor belki bir psikologla görüştüğünüzü farkına varınca o da olayların ne kadar ciddi olduğunu sizi ne duruma soktuğunu farkına varabilir. Mesela ben anneme demiştim sana aşırı bağımlıymışım senden kopmam gerekiyormuş diye. Ondan sonra annemle uzaklaştık mı hayır ama annemden daha bağımsız hareket etmeye başladım.

damdan · 29 Ocak 2017

İyi de tek yapmanız gereken annenize sana ne diyebilmek

Yalnız kalacaksın deyince sana ne

Çocuğun olmayacak deyince sana ne

Tabii bunu biraz kibar bu benim hayatım şeklinde söyleyin işte

Bir de otu b.ku annenize sormayın

Zira annenizin beğenmeyeceği Ada'mı siz beğenirsiniz

Annenizle yaşamıyormuşsunuz da daha az bilgi verin hayatınıza dair genel geçer konuşun

MissCherryBlossom · 29 Ocak 2017

Offff okurken daraldım. Başka biri sürekli evde kaldın diye kafa ütülese görüşmezdim kaçardım ama anne işte atsan atılmıyor satsan satılmıyor. Kulaklarınızı tıkayacaksınız başka çare yok maalesef.

kymaluca · 29 Ocak 2017

Annenizi bu saatten sonra değiştiremeyeceğinize göre,sizin değişmeniz lazım.düşünceleri ideal'ler üzerine kurulu;sizi mutlu edecek durumlar değil de konumunuza uygun düşen kişi ve olayları dikkate alıyor.onun istediği gibi biriyle evlenseniz de mutlu olacağınızın garantisi yok.bu nedenle kendi iç sesinize güvenin ve annenize de kendi kararlarınızın sorumluluğunu alacak kadar olgun olduğunuzu söyleyin

VEdeBU · 29 Ocak 2017

sehnsuht .!.:
Annem şimdi sürekli yaşın geçiyor evlenemedin, iyi evlilik mi var, sana gelenleri herkes havada kapardı, sen istemedin diye söyleniyor

Bu sözler o kadar tanıdık ki

esmergizmo · 29 Ocak 2017

anneyle sevgili muhabbeti yapılmaz bence.

anneyle sevgili muhabbeti yapıp da evlenebilen görmedim ben. çünkü anneler maddi güce bakıyor sense güvenilir olmasına ve çekici olmasına. ayrıca dengesiz hareketler yapıyorsun anne laflarıyla sonuç hüsran.

anneden uzaklaşmanız lazım bu ne böyle göbek bağınız kesilmedi mi daha?

Milena81 · 29 Ocak 2017

sehnsuht .!.:
Onda da ilk aldattığında barışmayacaktım çok kesindi fikrim, yine annem yalvar yakar ikna etti beni, çok iyi çocuk o yapmamıştır diye,

Anneniz elin çocuğuna nasıl kefil oluyor ki bu kadar?

Hayatınızı anneniz yönetiyor. Sanki sizin yerinize o yaşıyor. Niye bu kadar etkisi altında kalıyorsunuz? İçim şişti

mydilemma · 29 Ocak 2017

sehnsuht .!.:
Merhaba Arkadaşlar,

Benim annem çok iyi bir kadındır aslında tam kafa dengidir ama eleştri mekanizması çok gelişmiş, eleştirmeden duramaz. Senin her daim en başarılı, en güzel olmanı ister. Bende annemi çok sevdiğimden onu kırmamak için elimden gelenin fazlasını yapıyorum. Bu bende ciddi travmalar oluşturdu bence, mesela bir sınava giricem, başarısız olursam anneme ne dicem diyorum. Daha da ötesi yeni biri ile tanıştım, annem beğenir mi acaba diyorum, ben çocuğa bir şey demeden önce annemle tanıştırıyorum hatta, o beğenecek mi diye. Bu çok çok yanlış bir şey biliyorum, çok uğraştım düzeltmek için olmuyor, oturdum düzgün düzgün anlattım ama ben sana karışmıyorum diyor. Bir kere benle görüşmek isteyen bir çocuğu tanıştırdım yine, çocuğu da sevmiyorum sırf o görüş dedi diye görüştüm, hasta oldu sen bu çocukla nasıl görüşürsün diye, çocukla da görüşüp iki kere çay içmiştim toplamda, annemin korkusundan hemen kestim diyaloğu.

benim 2 tane sevgilim oldu, birisi 2 kere aldattı, 4 ay geçmeden başkası ile sözlendi. Onda da ilk aldattığında barışmayacaktım çok kesindi fikrim, yine annem yalvar yakar ikna etti beni, çok iyi çocuk o yapmamıştır diye, yine aldattı. Diğeri o bittiği benim çok kötü olduğum anımda geldi, her şeyi biliyordu, ben sana destek olucam yeter ki izin ver dedi, bende hiç sevmeme rağmen deneyelim dedim. Yalvar yakar gelen çocuk önce haftada 1, sonra ayda bir görüştü benle, anneme kaç defa anlattım durumu ayrılcam diye, annem hep idare et bu zamanda böyle biri mi var dedi, çok idare ettim, alttan aldım yine de olmadı.

Annem şimdi sürekli yaşın geçiyor evlenemedin, iyi evlilik mi var, sana gelenleri herkes havada kapardı, sen istemedin diye söyleniyor. Annecim bak benim ne güzel mesleğim var, evim var, çok şükür kimseye ihtiyacım yok, nasip değilse evlenmem napıyım, ben mutluyum diyorum. Ama hayır mutlu olamazsın, herkes çocukları ile iken sen yalnız kalacaksın diyor, iyi de ben zaten bu duruma çok üzülüyorum, kendimi motive etmeye çalışıyorum üzülmeyeyim diye, o böyle dedikçe iyi kötü demeyip evlenseydim keşke diyorum. Evde sadece evlilik konuşuluyor neredeyse, kafayı yemek üzereyim. Dün sen erkekleri elinde tutamıyorsun dedi, ağzım açık kaldı, çok neşeli sevgimi gösteren biriyimdir, elimde tutamamamın benden kaynaklandığını sanmıyorum, bana kötü adamlar denk geliyor napayım. Bugünde kk yı okuyup okuyup çocuğa sardın dedi, halbuki biri aldattı, biri de hastayken bile arayıp sormadı, ayrıldıktan sonra mesajlarıma cevap bile vermedi, tamamen benim haklı olmama rağmen, hatta o da dedi düzgün birine benziyordu nasıl böyle çıktı diye.

Kızlar uzun oldu farkındayım ama çıldırıcam artık. Geçen hafta eski sevgilim sözlendi zaten onu atlatmaya çalışıyorum sabırlı bir şekilde, annemin sürekli beni eleştirmesine dayanamıyorum. Onu kırmakta istemiyorum, aslında çok iyi biridir hep bizi düşünür, biliyorum mutlu olmamı istiyor ama gerçekten psikolojimi dibe çekiyor, destek olmak yerine. Sizce ben ne yapabilirim bu durumda?

Annene direk bir şey söyleyip kırma istemiyorsan ama mesafe koy derim.

riccinus · 29 Ocak 2017

sehnsuht .!.:
İşin garip tarafı annemle değilim, 18 yaşımdan beri tek başıma yaşıyorum, aileme hiç yük olmadım, kendim çalışıp okudum. Annemin istediği gibi iyi bir okulda iyi bir bölüm bitirdim. Üniversitede tercih yaparken öğretmenlik yazayım demiştim, ola ola öğretmen mi olacaksın dedi, onun istediği gibi akademisyen oldum. Yaptığım şeylerin çok hatalı olduğunun farkındayım ama onu mutlu etmek istiyorum elimde değil. O mutlu olsun beni takdir etsin istiyorum sanırım hep. Zaten o söylenmezse bende mutlu olurum. Aslında evlilik dışındaki durumumdan memnun, şu an sırf annemin çenesinden kurtulmak için evlenmeyi o kadar istiyorum ki. Bu kadar zor durumdayım, yine de öylesine biri ile evlenemiyorum, evlilik benim için çok önemli, ben böyle söyleyince annem başlıyor söylenmeye seni ne doktorlar ne mühendisler istedi, herkes havada kapardı onları, sen herkese bir şey buluyorsun diye. İsteyenleri bir görseniz kızlar valla insanı yaşamaktan soğuturlardı, sırf mesleği güzel, durumu iyi diye insan sevmediği birisi ile nasıl evlenir ki? Böyle söyleyince herkes çok mu sevip evleniyor diyor, hep ben suçluyum. Diğer yandan evlenemedim diye kendisi de çok mutsuz, ona da çok üzülüyorum

Ola ola öğretmen mi olacaksın dediği meslek bence güzel bir üniversite ve güzel bir bölüm okuduktan, alanında yeterli olduktan sonra Harika bir meslek. Ayrıca akademisyenlik de bir nevi öğretmenlik ikisinden birini yüceltmeye gerek Yok.

Yaşınız kaç bilmiyorum ama ben böyle bir anneliği kabul etmiyorum. Ben insanlara göre geç evlendim, annem asla konusunu Bile açmadı. Konusunu açan gereksiz eş dost olursa da bana dönüp "asla böyle insanlar için kendini üzme, aklına yatmayan biriyle öylesine evlenme" dedi ki kapısı daima açıktır. Beş çocukla anne evine dönsem niye döndün demez. Böyle de olmalı. Eğer anne böyle olmazsa ezik, güvensiz, koca peşinde koşan, erkeği elde tutulacak bir şey zanneden kadınlar yetişir. Erkekler de böyle kadınlarla ya evlenemez ya da evlense de gün yüzü göstermez. Kalitesiz erkek böyle kadınları bulur çünkü.

Kk kendine güvenmeyen, kendine ve kız çocuğuna yeteri değeri veremeyen anneler tarafından yetiştirilmiş kadınlarla dolu. Dayak yiyen, küfür yiyen, suratına tükürülen ama yine de "yarabbi şükür bekar değilim, dul değilim en azından kocam var" diyen kadınlar bunlar. Hepsi yine bir kadın olan annelerin eseri.

yenGEnC · 29 Ocak 2017

Ben de erkek olsam sizin gibi biriyle evlenmek istemezdim. Kadinlar nasil ana kuzusu erkeklerden uzak duruyorsa erkeklerin de en doğal hakki diye dusuniyorum. Ayrica 'aileyle tanistirma' insani geren,korkutan birseydir. Daha bir iliskiye baslamadiginiz adami tutup annenize götürürseniz o da tabii ki arkasina bakmadan kacar
Disaridan bakinca korkutucu bir görüntü ciziyorsunuz.
Ama sizi o kadar iyi anliyorum ki
Ben de sizdenim
Yaptigim neredeyse her hareketin annemle bir ilgisi var (ama benimkisi cok sevdiğimden değil-hayatimi bilmesini istemediğimden) üni yillarinda mesela saat 20 bileti alsam insani bir saatte bir sehre ineceksem bile 'annem arar o saatte' düşüncesiyle gece 12 biletiyle giderdim sehir disina. Arkadaslarla gece gezmesine cikmişsam hemen bir acil durum plani yapar ve annem ararsa konusacagim-sessiz bir yer bulurdum. Hayatima aldiğim kişileri sakladim, ülke değiştirecekken bile neredeyse en son ona söyledim. Bir erkeğin onun burcundan oldugunu anlayinca bir anda soğuyorum:))
Senin gibi değilim aslinda,çok flörtöz bir insanim, aşk hayatimda devamli bir atraksiyon olur ve benim her defasinda bu kisiyi tanistirmaya götürürsem annemin tepkisinin ne olacağini düşünürüm gizliden gizliden:)
Niye böyle, nerede hata var bilmiyorum...
Oedepus kompleksi mi onu da bilmiyorum..yakin bir geçmise kadar onu sevmediğimi düşünürdüm ama farkettim ki aslinda hayatimdaki herkesten daha önemli bir insan ve ona takik olmamin sebebi de bu :)
Konuna bir ton yorum yaptim ama işine yarayacak bir cevap veremedigimi farkindayim :)
Umarim gönlüne göre birini bulursun, yaşiniz kac bu arada?

sehnsuht · 29 Ocak 2017

yenGEnC .!.:
Ben de erkek olsam sizin gibi biriyle evlenmek istemezdim. Kadinlar nasil ana kuzusu erkeklerden uzak duruyorsa erkeklerin de en doğal hakki diye dusuniyorum. Ayrica 'aileyle tanistirma' insani geren,korkutan birseydir. Daha bir iliskiye baslamadiginiz adami tutup annenize götürürseniz o da tabii ki arkasina bakmadan kacar
Disaridan bakinca korkutucu bir görüntü ciziyorsunuz.
Ama sizi o kadar iyi anliyorum ki
Ben de sizdenim
Yaptigim neredeyse her hareketin annemle bir ilgisi var (ama benimkisi cok sevdiğimden değil-hayatimi bilmesini istemediğimden) üni yillarinda mesela saat 20 bileti alsam insani bir saatte bir sehre ineceksem bile 'annem arar o saatte' düşüncesiyle gece 12 biletiyle giderdim sehir disina. Arkadaslarla gece gezmesine cikmişsam hemen bir acil durum plani yapar ve annem ararsa konusacagim-sessiz bir yer bulurdum. Hayatima aldiğim kişileri sakladim, ülke değiştirecekken bile neredeyse en son ona söyledim. Bir erkeğin onun burcundan oldugunu anlayinca bir anda soğuyorum:))
Senin gibi değilim aslinda,çok flörtöz bir insanim, aşk hayatimda devamli bir atraksiyon olur ve benim her defasinda bu kisiyi tanistirmaya götürürsem annemin tepkisinin ne olacağini düşünürüm gizliden gizliden:)
Niye böyle, nerede hata var bilmiyorum...
Oedepus kompleksi mi onu da bilmiyorum..yakin bir geçmise kadar onu sevmediğimi düşünürdüm ama farkettim ki aslinda hayatimdaki herkesten daha önemli bir insan ve ona takik olmamin sebebi de bu :)
Konuna bir ton yorum yaptim ama işine yarayacak bir cevap veremedigimi farkindayim :)
Umarim gönlüne göre birini bulursun, yaşiniz kac bu arada?

Olsun bir yararı olmaz mı hiç, konuşup dertleşiyoruz aslında. Ama dediğiniz gibi kelin ilacı olsa başına sürer gibi olmuş bu :)

Bende bu durumumu tasvip etmiyorum ama onun isteğinin dışında bir şey yapacak olduğumda huzur vermiyor, vicdanıma oynuyor, çok merhametli bir insanım dayanamıyorum. Bir de ben etkileniyorum annemden, bu neden böyledir bilmiyorum ama ne kadar etkilenmicem desem etkileniyorum.

Bugün çok sakin bir şekilde konuşmaya çalıştım bu durumu ama ümitsizdim yine de denemek istedim şansımı. Anne lütfen beni eleştirmekten vazgeç dedim, aslında hiç eleştirilecek bir şeyim de yok, kadında mükemmelliyetçilik hastalığı var. Kendisi eleştirmeye bayılsa da, kendisinin eleştirilmesine hiç gelemez, koptu kıyametler. Bu sefer çok sert çıktım, hayatıma karışma, bu benim hayatım diye, yanıma ziyarete gelmişti gidicem diye tehdit etti, normalde hayatta diyemem hemen git senin hayatın istediğini yapabilirsin, yeter ki benim hayatıma karışma dedim. sabahtan akşama kadar sürdü inan kavga, hiç denemesem daha iyiydi, bir ton ağladığımla kaldım.

30 yaşımdayım, düşün ilk sevgilim 30 yaşımda oldu, hata yapıcam korkusundan. İlk gördü, senin kadar güzel değil dedi. İyi de bende biliyorum benim kadar güzel olmadığını, sevmişim getirmişim karşına demi, niye moralimi bozuyorsun, bir de çok aşıktım, üzdü yorumu. Anne niye böyle yapıyorsun dedim, ben ne dedim tabi ki kız erkekten güzel olacak normal olan bu diyor, cidden alem kadın ya :)

Bu çocuk beni aldattı zaten ondan olmadı annemle hiç ilgisi yok, 4 ay geçmeden sözlendi, bende görünce üzüldüm biraz tabi ama ağlama falan değil, o kadar hayallerim emeklerim çöp oldu dedim. Hem kız kardeşim hem annem biz senin üzülmelerini çekemeyiz diye söylemediklerini bırakmadılar, hayatımda ilk defa bir sorunum oluyor çok sorunsuz bir insanımdır, onda da böyle yaptılar, ağzımı bile açmayıp sessiz sessiz oturmama rağmen. Çok gücüme gitti, o kadar sevdiğim adam neler yaptı ağlamadım, bugün bütün gün ağladım. Bu seferde sen ona üzüldün bizden çıkarıyorsun diyorlar. İyi de adamı ben bıraktım sonuçta, istesem alırdım aldattığını bile bile ama görsen sözleri sanki ben terkedildim, acısını onlardan çıkarıyorum. Ben aile herşeyden önce gelir derim ama bazen aile bile anlamıyor halinden.

Annemin baskısı

Popüler Üye

Popüler Üye

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Popüler Üye

Nirvana

Nirvana

Popüler Üye

Geçici Olarak Hesap Pasiftir !

Popüler Üye

Belki de dünya, başka bir gezegenin cehennemidir.

Popüler Üye

Nirvana

Nirvana

Popüler Üye

Benzer Konular