- 31 Ağustos 2015
- 583
- 145
- 33
- Konu Sahibi hayatisir1234
-
- #1
Nerden nasil baslicam tam bilmiyorum bastan anlatayim o zaman. Annem 65 yasinda. Kuzeniyle istemedigi halde evlendirilmis simdi bi süru cocuklari var ben en kücükleriyim cok sonradan dünya ya geldim annem yurt disina geldiginde burda dogmusum. Babam isci olarak gelmis buraya. Köyden geldikleri icin zamanin sartlarindan dolayi annemin okuma yazmasi yok ama cok olgun bir insan. Onca yasadigi olumsuz seylere ragmen hala nasil akli basindq ve bu kadae tatli kalabilmis anlayamiyorum. Fakat artik fark ettigim birsey var annemin psikolojisi artik saglikli degil. Bildiginiz gibi insan yasaminda bir cok evreden geciyor ve annem yasi geregi ki bu yastaki insanlar sürekli gecmisi düsünüyor bazi pismanliklar duyuyor. Annemin bir de cok hassas bir kisiligi var. Sosyal anlamda cok zayif ve sürekli baskalarinin kendisine zarar vermek istedigini saniyor. Bundan 3 sene evvel felan abimin eski kaynanasinin kendisini zehirledigini iddia ediyor ve hala bugün dahi konusunu ediyor ve halsizligini hastaligini zehirlenmeye vuruyor kendisini mahvediyor bu düsüncelerle.. Positif düsünemiyorum kendisine anlatmaya calisiyorum adeta önünde kocaman bir duvar varmis gibi kabul etmiyor benden gelen seyleri. Izinli günlerimde evde kaldigim zaman yalniz oldugumuzda dert yaniyor ve zehirlendigini diyip duruyor bende artik bunaldim annemin bu negatif enerjisinden. Kadinin hassas bir midesi var o kadar ama anlamiyor. Sosyal cevresi yok disari bir alisverise cikar. Iletisimi yok kimseyle ki bu gurbet elde zaten herkes kendi dünyasinda. Cok uzülüyorum babam desen zaten oda ayri bir hava. Tartismalari artti annem bir de cok kiskanc. Babam da hic halden anlamiyor calismaktan baska onunda birsey bildigi yok. Sosyal faaliyeti sifir. Dün eve geliyorum isten bunlar sanki beni bekliyormus gibi dert yandilar bana. Baristirdim ve ertesi gün yine ayni annem babamin kendisini zehirledigini saniyor neymis sabah kalktiginda agizi zehir gibiymis kan gelmism. bazen cocuk gibi geliyorlar her ikisi de bana. bunaldim benm dertlerim bana yetmiyormus gibi.. gelip anneme babama bir derdimi anlatamadim hep icimde kendi dünyamda yasadim.. artik bende bunaldim. Anneme gezelim desem suraya gidelim desem gelmiyor. Evden cikmiyorlar. Bunaldim yeminlen.. Napicami da bilmiyorum. bir yazin köye gidiyorlar orda da cok gecmeden durumlar ayni. Hicbir kardesim de hayirli evlat degil hepsi nankör ve hayatlari yerinde degil. Ailemi kendime cok uzak buluyorum.. bu 24 yasimda yapayalniz hissediyorum kendimi ailesiz.. kimsesiz gibi hissediyorum onca kalabaliga ragmen. Buraya kdr da okuyan varsa tesekkürlerimi sunuyorum icimi bosalttim gibi birsey oldu...