Arkadaşlar öncelikle annemle birbimize düşkünüz ve aramız gayet iyidir. Ben tek cocuk büyüdüm. Aslında bi ablam olacakmış ama yaşamamış. Annem tek yaşıyor, babam öldü.2 ay önce doğum yaptım. Annem bizimle kaldı sağolsun herşeyime yardım etti . Şimdi bazı işleri var evine döndü . Ve ben tek kalınca bebeğimle daha güzel ilgilendim , eşimle daha cok sohbet etmeye başladık. Çünkü ister istemez annem varken mesafeli duruyoruz . İnsan bi şeye kızsa tartışamıyor bile . Eşim akşamları dışarı çıkıyor annem varken mesela . Bi de anne varken insan hep cocuk gibi kalıyor. Evimin hanımı oldugumu unutmuşum resmen . Tabi ki annemle yine görüşeceğiz zaten doğumdan önce de biz giderdik sık sık , annem gelirdi. Aynı şehirde yaşıyoruz bu arada. Annem sürekli bu ara işlerim bitsin nasıl olsa alıştınız kalmama gelirim 3-4gün kalırım , sizde benimle gelirsiniz burda kalırız diyor . Artık böyle geçer hayatımız diyor. Hiç bir sağlık sorunu vs yok öyle olsa zaten bırakmam ömür boyu bakarım. Böyle emrivaki yapması moralimi bozuyor eşimi ve beni takmıyor gibi . Haksız mıyım sizce? Anneme asla diyemem bu kadar kalmana gerek yok artık zaten çoğu zaman görüşürüz diye . Kırmadan nasıl halledebilirim 
zaten önceden de nerdeyse her gün görüşüyorduk yine öyle olacak. Sadece beni rahatsız eden ben kalırım , siz bende kalırsınız sanki hiç yalnız kalmayacağız eşimle gibi . Dese ki bi iki gün kalırım giderim bi kaç gün kalırsınız başbaşa diye asla rahatsız olmam
