Kuzum öncelikle bu konu çok hassas bir konu, hamilesin diye daha da hassaslaştırmış seni. Eminim herkes kendine göre bu konu yorumlar.
Ben de kendime göre yorumlayayım. Annem ben 25 yaşındayken hasta olmuştu ve ben yurtdışında kalıyordum o dönem. Bekardım. Annem için geri dönmüştüm hemen yanında olayım diye. Evlene kadar 3 sene yaşadım yanında. Ondan sonraki süreçte özelde öğretmenlik yapmaya başladım part time ama o kadar az alıyordum ki. Aldığım para 1000 tl falandı. Bazen kendime bile yetmiyordu ama bir kısmını o dönem anneme veriyordum. Annemin eşi vardı ama çoğu konuda iyi olsa da para konularında cimriliği vardı. İşte bi şekilde kendimizce idare ettik geçti yıllar. Sonra eşimle karşılaştık evlendik. Ama evlendiğimiz dönem işte ben ve ailemin durumu pek iyi olmadığı için evlenirken bi şey yapamadım. Her şeyi eşim yaptı desem yeridir. Ailesi de pek yardımcı olmadı.
İleride hem her şeyi eşime yıkmak istemiyordum hem de kendi mesleğimi iyi şartlarda yapmak istiyordum diye KPSS’ye hazırlanmaya başladım.
Hem bi yandan yeni evlenmiştim hem annem hastaydı hem de seçim senesine denk gelen bi KPSS dönemi vardı. O sene deli gibi ders çalıştım ama aynı zamanda annemin hastane kontrollerine gitmeye çalışıyordum, evine temizliğe yemek yapmaya gitmeye çalışıyordum. Kendimce yetmeye çalıştım bi şeylere. Ama bence ne evliliğin ilk zamanlarını doğru düzgün yaşadım ne de annemle istediğim kadar ilgilenebildim. Allahtan eşim anlayışlıydı.
Maddi olarak arada anneme bi şeyler veriyordum ya da alışveriş yapıyordum. Ama şimdi dönüp bakınca eşim asla karışmıyordu ne verdiğime. İstesem daha fazlasını verebilirdim ben sadece o dönem harcamalarımız çok oldu eşim çalışmıyor diye kendimce bi şeyleri dengelemeye çalışıyordum.
Sonra zaman geçti annem vefat etti göçtü bu dünyadan, hastalığı ilerleyince. Ben de sınava girdim atandım. Şimdi içimde hiç geçmeyen bi pişmanlık var , giderlerinin çoğunu eşi karşılıyordu ama belki de cimrilik yapıyordu huzursuz ediyordu diyorum kendi kendime. Keşke o dönem 1 verdiysem 10 verseydim diyorum. Zaten eşim desteklerdi. Keşke annem için daha fazla şey yapabilseydim, daha çok yanında olabilseydim diyorum. Hep bi vicdan azabı. Eşim sen elinden geleni yaptın diyor ama ben bilmiyorum. Hani senin konunu okuyunca eğer gerçekten ihtiyaç varsa elinden geleni yapmanı tavsiye ederim, insanın içinden hiç gitmiyor çünkü. Hani eşin bi şey derse de , hamilelikten sonra işe başlarsın ödersin yani. Dik durup onun kazandığı para da senin de hakkın olduğunu vurgula. Sen de onun çocuğunu taşıyorsun.
sende elinden geleni yapmışsın vicdan azabı çekme Üstelik aç açıkta da değilmiş eşi cimriymiş sadece lütfen üzülme eminim o senden razıdır.. benimkine gelince bende ilerde vicdan azabı çekmek istemiyorum keşke yapsaydım demek istemiyorum ama göndermek zorunda mıyım diyor bana nasıl zorla alacağım ki ? Kedilerim var annemde kalan aşılarını yaptırmış onun için iki bin yl istedim ona bile bekle olunca verecem olunca verecem deyip duruyor. Şimdi ne yemek yapasım var ne bişey yapasım var. Benim ayda 5 bin tllik hakkım yok mu yani ya
