Annemin omzuma yüklediği manevi yükler

KudrAlobar .!.:

Bizde de 5 kız 3 erkek kardeş vardı ama bizimkiler bakardı. Babam en büyük oğlan, evlenince annem kv yanına gelin gelmiş o zamandan beri birlikte yaşamışlar. Annemle anne kız gibilerdi orda sorun yok. Ama evi bizim evdi, diğerlerine gider 3-5 gün kalır bir ayda hepsini gezer evine gideyim derdi sonra.

Aynı sebepten annem de evde baktı işte, bakmaya çalıştı daha doğrusu kendi sağlığından oldu sonra. Elalem ne der, bi anneye bakamadılar vs. Ben küçüktüm o zaman, şimdiki aklım olsa izin vermezdim bunlara. Ki babamda zaten seçenekleri değerlendirme aşamasındaydık ki hastalık çok ilerlemeden göçüp gitti

Keisnlikle evde bakım dünyanın en yanlış işi bu hastalar için. Gördüğüm her yere yazıyorum bunu.

Genişletmek için tıkla...

MaYa_MiLa .!.:

ay aynı annem kafayı yedirtirler insana
en azından dışarı çıkabilir bir sosyalleşebilir
bence de en mantıklısı bir bakım evi.
yani koşullar zaten daha iyi olacak neyin ısrarı, neyin inadı ki bu?
bir gün allah korusun babanızı annenizin unuttuğu bir şey yüzünden kaybederseniz anneniz bunun vicdan azabını nasıl kaldıracak?

Genişletmek için tıkla...

bubendegilim .!.:

En kötüsünü yaşıyoruz biz şu an. Babanem artık af edersin pisliğini açıp her yere sürüyor. Bezine aşırı takıntısı var O kadar temiz bir kadın dı ki, şu hallere geleceğini bilse intihar ederdi.
En kötü hastalık bence. Kendisi zaten farkında değil ama etrafı için çok çok zor. Hep bir vicdan azabı…

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Bakımevindekilerde çok görüyoruz bu davranışı. Sebebini hiç sormamışım bir sorayım. Yanında yatan felçli kocasını kakaya bulayan bi teyzemiz vardı allah rahmet eylesin.

Genişletmek için tıkla...

annewitha .!.:

Teşekkür ederim. Maalesef onayını almadan böyle bir şey yapabilmem mümkün değil kendisi alanına çok müdahale edilmesini istemez. Son konuşmamızda evde yabancı birinin bulunmasını istemediğini, bir de başka birisi eve gelecek diye efor sarf etmek istemediği, tek başına bir kadının babamla ilgilenemeyeceğini yine kendisinin yardımcı olması gerekeceğini çok net şekilde anlattı aslında

Genişletmek için tıkla...

annewitha .!.:

Teşekkür ederim. Maalesef onayını almadan böyle bir şey yapabilmem mümkün değil kendisi alanına çok müdahale edilmesini istemez. Son konuşmamızda evde yabancı birinin bulunmasını istemediğini, bir de başka birisi eve gelecek diye efor sarf etmek istemediği, tek başına bir kadının babamla ilgilenemeyeceğini yine kendisinin yardımcı olması gerekeceğini çok net şekilde anlattı aslında

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Babaannem ve babamla bu hastalığı yaşadım, aynı zamanda bir bakımeviyle yakın bir ilişkim var. Size çok net bakıcıyla olmaz diyebilirim. Bu tip hastaların tam bakıma ihtiyacı var. Bakımevinde doktoru, hemşiresi, hastabakıcısı sürekli etrafında olacak, uygun etkinlikler yapılacak gerekirse. Bir bakımevinin hastaya sağlayacağı bakım ve konforu evde sağlamanız mümkün değil. Ki bakım verenin ruh sağlığını kaybedeceğini de göz önüne almalısınız.

Babaanneme annem baktı sanırım 2 yıla yakın bir süre. En son annemi acil ruh ve sinir hastalıkları hastanesine kaldırdık, 3 sene süren krizler geçirdiği ağır bir depresyon süreci yaşadı. Annenizi ikna etmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

ebala .!.:

Çok geçmiş olsun Allah seninde annenin de yardımcısı olsun alintiladigim arkadaşa katılıyorum emrivaki yapma tabiki ama ikna et misal ederken bir deneyelim misal 1 ay hiç olmazsa olmadı başka seçenek ve annemizin ikna ederken ona değerli olduğunu hissettirin yani babam tabiki değerli başkasına emenet edemeyiz ama sen de benim için çok değerlisin bu hastalığın düzelmesi imkansız babamı düşünüyorum ama seni de düşünüyorum sana senin sağlığına ihtiyacımız var sen de sağlığından olabilirsin ve bu benim için çok büyük yıkım olur, kendini beni babamı düşünüyorsan bu süreci en az hasarla anlatmamız için yardım almalıyız şeklinde ikna edebilirsin ... Annen alanına müdahale sevmiyorsa parti time şeklinde başlasın yardım edecek kişi hatta hem annen de belki bu şekilde rahatlama alanı bulur

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Babaannem ve babamla bu hastalığı yaşadım, aynı zamanda bir bakımeviyle yakın bir ilişkim var. Size çok net bakıcıyla olmaz diyebilirim. Bu tip hastaların tam bakıma ihtiyacı var. Bakımevinde doktoru, hemşiresi, hastabakıcısı sürekli etrafında olacak, uygun etkinlikler yapılacak gerekirse. Bir bakımevinin hastaya sağlayacağı bakım ve konforu evde sağlamanız mümkün değil. Ki bakım verenin ruh sağlığını kaybedeceğini de göz önüne almalısınız.

Babaanneme annem baktı sanırım 2 yıla yakın bir süre. En son annemi acil ruh ve sinir hastalıkları hastanesine kaldırdık, 3 sene süren krizler geçirdiği ağır bir depresyon süreci yaşadı. Annenizi ikna etmelisiniz.

Genişletmek için tıkla...

annewitha .!.:

Ben de sonumuz öyle olacak diye korkuyorum. Son raddeye kadar annem bekleyecek ama geriye bir anne kalmayacak diye.

Genişletmek için tıkla...

annewitha .!.:

Merhaba, annemin manevi olarak bana yüklediği (belki de ben öyle hissediyorum) yük nedeniyle zor günler geçiriyorum. Babam alzheimer hastası. 2-3 yıldır bizi tanımıyor. Gün geçtikçe de kendi ihtiyaçlarını karşılama yetisi maalesef kaybetti. Bakımını annem yapıyor. Fakat her telefon konuşmamızda sürekli şikayet ediyor. Babam bazı durumlarda kolunu sıkıyor, bazen altına kaçırıyor. Her gün mutlaka bir şeyler yaşanıyor ve annem onu her aradığımda bu olumsuz şeylerden bahsediyor.
Beni güçlü görüyor ya da deşarj olmak için anlatıyor ama ben çok üzülüyorum. Geceleri gözüme uyku girmiyor; babamın hayatı bitti anneminki de bitti diye. Mali olarak iyi durumda bakıcı ya da bakım evi seçeneklerini sundum yanaşmıyor. Ben bakayım haftasonu gitmek istediğin bir yer varsa diyorum kabul etmiyor. Böyle olduğu için de telefon açmak ya da görüşmek içimden hiç gelmiyor. Sanki ben hiç takmıyormuşum gibi davranıyor ama çok üzülüyorum. Çok üzüldüğümü, çok etkilendiğimi kendisine söyledim. Hatta bir ara tik gibi bir şey olmuştum. Gece yattığımda bütün vücudum atıyordu. Baya yorgan falan kalkıyordu, o kadar büyük hareketler oluyordu.
Kendisi de zor günler yaşıyor, anlıyorum ama benim bir yanda babam bir yanda annem olduğu için çok üzülüyorum.
Gerçekten Allah en kötü insana bile bu hastalığı vermesin.

Genişletmek için tıkla...

Mistik hanim .!.:

çok geçmiş olsun,Allah kolaylık versin
kitap önerim olacak.- olgunlaşmamış ebeveynlerin yetişkin çocukları- , adı bu. okuyabilirseniz daha iyi anlarsınız ve ne yapmanız gerektiğini farkedersiniz

Genişletmek için tıkla...

annewitha .!.:

Ben de tek çözümün bakımevi olduğun biliyorum. Hastalıkla ilgili bir sürü belgesel izledim. Düşüyor mesela kendini suçluyor annem ya da kaldırırken kendini zorluyor. Yıkanmak istemiyor babam annem kendini suçluyor.

Genişletmek için tıkla...

KudrAlobar .!.:

Ah bi de bu var. Babaannem bi kere artık annem yorgunluktan sızıp kalınca evden çıkmış sabahın köründe. Allahtan o sırada işe giden bir komşu görmüş de getirmiş. Uzaklaşsa başına ne gelirdi allah bilir.

Bundan 4-5 sene önce annemlerin apartmanında bir teyze vardı aizheimerli. İki oğlu bakıyordu. Biri işe gitmiş biri de uyurken evi yaktı, kendi eviyle birlikte 3 daire daha yaktı. Evde bakılacak hastalar değil bunlar maalesef.

Genişletmek için tıkla...

annewitha .!.:

Merhaba, annemin manevi olarak bana yüklediği (belki de ben öyle hissediyorum) yük nedeniyle zor günler geçiriyorum. Babam alzheimer hastası. 2-3 yıldır bizi tanımıyor. Gün geçtikçe de kendi ihtiyaçlarını karşılama yetisi maalesef kaybetti. Bakımını annem yapıyor. Fakat her telefon konuşmamızda sürekli şikayet ediyor. Babam bazı durumlarda kolunu sıkıyor, bazen altına kaçırıyor. Her gün mutlaka bir şeyler yaşanıyor ve annem onu her aradığımda bu olumsuz şeylerden bahsediyor.
Beni güçlü görüyor ya da deşarj olmak için anlatıyor ama ben çok üzülüyorum. Geceleri gözüme uyku girmiyor; babamın hayatı bitti anneminki de bitti diye. Mali olarak iyi durumda bakıcı ya da bakım evi seçeneklerini sundum yanaşmıyor. Ben bakayım haftasonu gitmek istediğin bir yer varsa diyorum kabul etmiyor. Böyle olduğu için de telefon açmak ya da görüşmek içimden hiç gelmiyor. Sanki ben hiç takmıyormuşum gibi davranıyor ama çok üzülüyorum. Çok üzüldüğümü, çok etkilendiğimi kendisine söyledim. Hatta bir ara tik gibi bir şey olmuştum. Gece yattığımda bütün vücudum atıyordu. Baya yorgan falan kalkıyordu, o kadar büyük hareketler oluyordu.
Kendisi de zor günler yaşıyor, anlıyorum ama benim bir yanda babam bir yanda annem olduğu için çok üzülüyorum.
Gerçekten Allah en kötü insana bile bu hastalığı vermesin.

Genişletmek için tıkla...