- 14 Haziran 2019
- 616
- 733
Çocukluğumdan beri hep böyleydi de son konularıma denk gelmişsinizdir belki. Görüştüğüm kişi ortada sebep yokken daha görüşmeyelim dedi meğerse 17-18 yaşında bir kızla tanıştırılmış. Ben daha önce kapalıydım 8 sene bir kapalılık süreci geçirdikten sonra 2 sene önce açıldım. Şimdi bu kız sadece 2 ay içinde tanıştığı bu görüştüğüm çocukla 2-3 gün önce nikahlandılar. Kız her şeyi kabul ediyor kayınvalide evinde hep birlikte yaşayacaklarmış, üzerine açık olduğu halde nişandan hemen önce kapandı ( nişan da 1 ay önce yapıldı), kızın lise sonda olması gerekirken okulunu da bırakmış ailesi de bu yüzden evlenmesinden yana olmuş. Çocuk 26 yaşında bu arada bir önceki konumda uzun uzun anlatmıştım burada kısa özet geçiyorum. Ben böyle birini nasıl sevdim diye her gün duyduğum haberlerle şok içerisinde kalıp üzerine çok üzülüyorum. Çünkü daha çok yeniydi daha önce hayatımda kimseyle yakınlaşmamıştım ben de 25 yaşındayım bu arada. Ben mi kendime yaptım ben mi hakettim bilmiyorum sonuç olarak hayat onu her şeye olur diyecek kadar seven kendinden yaşça küçük bir kızla ödüllendirdi.
Gelgelelim ben anneme hiçbir şey söylememiştim kolay bir süreçten geçmiyorum bence ister istemez ruh halime görünüşüme yansıyor. Tutmuş çok yakın arkadaşıma sormuş o da anlatmış her şeyi. Çocukluğumdan beri bana böyle davranır da “kim seni ne yapsın, sevimsizsin, suratsızsın, fiziğin çok kötü” gibi cümlelerle özgüvenimi hep yerlebir etmiştir. Ama bu sefer çok başka zaten canım çok acıyor bir de annem üzerime geliyor. Bana diyor ki oh sana iyi oldu, Allah sana gösterdi, bak sen açılmıştın o kızsa onun için kapanarak onunla evlendi bu sana hayat dersi olsun, kim bilir çocuğa dik başlılığını nasıl belli etmişsindir senin gibi itaatsiz biriyle mi evlenecekti ne sanıyordun bak kız her şartı kabul etmiş sen sanki edecektin seni bırakarak kendine çok büyük bir iyilik yapmış tarzında cümleler kuruyor sürekli. Zaten daralıyorum, bunalıyorum bir de bu cümlelere maruz kalınca hepten canım yanıyor. Bir anne evladına en destek olması gereken kişiyken oh iyi olmuş der mi üstelik böyle bir zamanda… Nasıl hissedeceğimi şaşırdım, kaldıramıyorum ne bu söylenenleri ne yaşananları
Gelgelelim ben anneme hiçbir şey söylememiştim kolay bir süreçten geçmiyorum bence ister istemez ruh halime görünüşüme yansıyor. Tutmuş çok yakın arkadaşıma sormuş o da anlatmış her şeyi. Çocukluğumdan beri bana böyle davranır da “kim seni ne yapsın, sevimsizsin, suratsızsın, fiziğin çok kötü” gibi cümlelerle özgüvenimi hep yerlebir etmiştir. Ama bu sefer çok başka zaten canım çok acıyor bir de annem üzerime geliyor. Bana diyor ki oh sana iyi oldu, Allah sana gösterdi, bak sen açılmıştın o kızsa onun için kapanarak onunla evlendi bu sana hayat dersi olsun, kim bilir çocuğa dik başlılığını nasıl belli etmişsindir senin gibi itaatsiz biriyle mi evlenecekti ne sanıyordun bak kız her şartı kabul etmiş sen sanki edecektin seni bırakarak kendine çok büyük bir iyilik yapmış tarzında cümleler kuruyor sürekli. Zaten daralıyorum, bunalıyorum bir de bu cümlelere maruz kalınca hepten canım yanıyor. Bir anne evladına en destek olması gereken kişiyken oh iyi olmuş der mi üstelik böyle bir zamanda… Nasıl hissedeceğimi şaşırdım, kaldıramıyorum ne bu söylenenleri ne yaşananları
ayrıca eski sevgilin ödüllendirildi diye düşünme o kız daha küçük toy az büyüsün gözü alicip cirkefin alası olur. Öyle imkanlarda kim yaşamışta o kız mutlu olsun. Kurtulduğun yere hayır dagitacagina üzülüyorsun sende bı degisiksin.
