• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Annemin yokluğuna alışamadım,canımın yarısı gitti

Tam 7 ay oldu annemi kaybedeli..
nasıl anlatsam ne anlatsam içimdekileri çıkaramam
çok büyük bir acıymış,kalbimi ciğerimi sanki içimden alıp götürdüler
dayanamıyorum sığamıyorum hiçbir yere
bazen kendimi işime aileme çocuklarıma veriyorum ama çıkmıyor içimdeki acı bitmiyor kanayan yaram
yapamıyorum unutamıyorum
evliyim annemle farklı şehirlerdeyiz,hergün akşama kadar tlf ile görüşürdüm,hafta sonları yanına giderdim
her sıkıntısıyla hiç yorulmadan oflamadan uğraşırdım ilgilenirdim
ansızın hastalandı ve vefat etti,yoğunbakımdaki hallerini hastanedeki günlerimizi
ona ait ne varsa çıkmıyor aklımdan evimize gittiğimde
nereye baksam onun eli nefesi var görüyorum
geçenlerde gittiğimde market alışverirşi yaptım mutfağa girince anne bunları nereye yerleştireyim dedim
sonra oturup ağladım saatlerce ağladım
ağlayıp kimseyi üzmek istemediğim için hep kaçak göçek yerlerde ağlıyorum
ablam abim var onlarda benim gibi
babam kahroluyor annemsiz yapamıyor
babamın yanında güçlü olmaya çalışıyoruz,
evimde çocuklarım üzülmesin diye zor tutuyorum kendimi
ama ben hala alışamadım
kanatlarım kırılmış yaralı çırpınan kuşlar gibiyim
öyle bir acıymışki anlatamıyorum bile..
her fırsatta kuran okuyorum yasin okuyorum ona yapabileceğim herşeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum
içim parça parça allaha yalvarıyorum
allahım nolur rüyamda göreyimde sarılıp koklayayım öpeyim diyorum
offf içim doldu paylaşacağım kimsem yok burada sizlerle paylaşmak istedim


Canım Allah rahmet eylesin .Mekanı Cennet olsun. Bende 18 sene önce babamı kaybettim. Hala acım taze ama işte dünya hali hayata devam ediyoruz. O kadar çok yokluğunu hissettimki hayatta. Böyle devam edip gidecek. Ölüm hayatımızın gerçeği 2 hafta öncede üst komşumu kaybettim. kadın 38 yaşında çocukları biri 7 diğeri 3 yaşında. Çocuklar yukarıda her ağladığında içim düğüm düğüm oluyor. Bakın siz daha şanslısınız ki annenizle o kadar zaman geçirmişsiniz.
 
Canım Allah rahmet eylesin .Mekanı Cennet olsun. Bende 18 sene önce babamı kaybettim. Hala acım taze ama işte dünya hali hayata devam ediyoruz. O kadar çok yokluğunu hissettimki hayatta. Böyle devam edip gidecek. Ölüm hayatımızın gerçeği 2 hafta öncede üst komşumu kaybettim. kadın 38 yaşında çocukları biri 7 diğeri 3 yaşında. Çocuklar yukarıda her ağladığında içim düğüm düğüm oluyor. Bakın siz daha şanslısınız ki annenizle o kadar zaman geçirmişsiniz.

seninde başın sağolsun allah rahmet eylesin..
çok zor bir acı rabbim sabır versin hepimize
 
mekanı cennet olsun canım. benimde babam 7 yıl önce vefat etti tarifi imkansız bir acı...
insan sevdiği birini kaybettiğinde içinde milyonlarca mum yanarmış.
zaman geçtikçe mumlar yavaş yavaş sönmeye başlarmış.
ama bir mum ne olursa olsun sönmez hep içini yakarmış. benimde mumlarım hala yanıyor ve çok fazla canımı acıtıyor...
 
Annenın mekanı cennet olsun ve Allah sıze,kardeslerınıze,babanıza dayanma gucu versın ınsallah...
Bu durumda pek de fazla soyleyecek bırsey bulamıyor ınsan... :50:
 
canım allah rahmet eylesin ilk önce.
ne kadar zor birşeydir tahmin ediyorum.allahım sesimi duysun.annemi babamı başımın üzerinden eksik etmesin.onlardan önce benim canımı alsın.yoksa dayanamam buna.belki zamanı geldiğinde insan alışıyor bu duruma ama düşüncesi ne kadar kötü.:14:
bazen anneye babaya bu kadar bağlanmamak gerek diyorum ama elimde değil.kendi anne ve babamdan yola çıkarak konuşuyorum ben.
ben onları nasıl sevmeye bilirimki? hayatımdakı en güzel şeyler onlar.off çok zor herşey çok.keşke ölümsüz bir dünyada yaşasak.sevdiklerimizden hiç bir zaman ayrı kalmasak.:43:
 
Tam 7 ay oldu annemi kaybedeli..
nasıl anlatsam ne anlatsam içimdekileri çıkaramam
çok büyük bir acıymış,kalbimi ciğerimi sanki içimden alıp götürdüler
dayanamıyorum sığamıyorum hiçbir yere
bazen kendimi işime aileme çocuklarıma veriyorum ama çıkmıyor içimdeki acı bitmiyor kanayan yaram
yapamıyorum unutamıyorum
evliyim annemle farklı şehirlerdeyiz,hergün akşama kadar tlf ile görüşürdüm,hafta sonları yanına giderdim
her sıkıntısıyla hiç yorulmadan oflamadan uğraşırdım ilgilenirdim
ansızın hastalandı ve vefat etti,yoğunbakımdaki hallerini hastanedeki günlerimizi
ona ait ne varsa çıkmıyor aklımdan evimize gittiğimde
nereye baksam onun eli nefesi var görüyorum
geçenlerde gittiğimde market alışverirşi yaptım mutfağa girince anne bunları nereye yerleştireyim dedim
sonra oturup ağladım saatlerce ağladım
ağlayıp kimseyi üzmek istemediğim için hep kaçak göçek yerlerde ağlıyorum
ablam abim var onlarda benim gibi
babam kahroluyor annemsiz yapamıyor
babamın yanında güçlü olmaya çalışıyoruz,
evimde çocuklarım üzülmesin diye zor tutuyorum kendimi
ama ben hala alışamadım
kanatlarım kırılmış yaralı çırpınan kuşlar gibiyim
öyle bir acıymışki anlatamıyorum bile..
her fırsatta kuran okuyorum yasin okuyorum ona yapabileceğim herşeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum
içim parça parça allaha yalvarıyorum
allahım nolur rüyamda göreyimde sarılıp koklayayım öpeyim diyorum
offf içim doldu paylaşacağım kimsem yok burada sizlerle paylaşmak istedim

Canım Rabbim sabırlar versin sana ve ailene:43:
Ben annemin yokulugunu düşündügüm an nefessiz kalıyorum,ruhum bedenime sıgmıyor,şimdi seni anlıyorum acını anlıyorum derim belki ama acına ortagım kendimi senin yerine koydum çok zor desemde lafta kalır sadece,anaların degil insan sevdiklerinin onlara verdigi gücü aslında yokluklarında anlıyor,anne bambaşka ne desem ne yapsak dolmaz dolamaz yeri,,bilirim demek kolay yaşamak ise en zorudur,Rabbim acına sabırlar versin en büyük dayanma gücünü babacıgına nasip etsin bir yastıkta yıllar ne demek en iyi o anlar,olabildigince güç verin babanıza hayatta tek dayanagını en başta o kaybetti aslında
Cuma günü arka komşum Duran amcayı,ertesi gün komşum Nadir abimin ablasını kaybettik,insanlar sevdikleri ile hep bir yanlarını onlarla gömüyor aslında,sende anneciginle ANNE kelimesini koydun topraga,bugün sabah bir sela 2 saat sonra 1 sela daha sonuçta hepimizin gidecegi yer orası,insanogluyuz ne acılara ne cefalara dayanmıyoruz ki,seninde acın zamanla küllenir geçermi ne mümkün her ''anne''kelimesini duydugunda yüregin cız edecek he anışında gözünden yaşlar süzülecek belki ama senin annecigine yapacagın en güzel şey her gün onunla birlikte tüm geçmişlerimize okuyacagın bir Fatiha
Benim annem anneannemi kaybedeli tam 43 yıl olmuş şimdi anne dediginde daha 1 dk önce kaybetmiş gibi hıçkırıklara bogulurken senin 7 aydır göremedigin annenin acısını böyle yogun yaşaman çok normal,kelimelrin kifayetsiz kaldıgı tek şey ölüm olsa gerek
Kayınvalidem kayınbabamı kaybettiginde de ''keşke evim yanaydı çadırda olaydım ama diregim yıkılmayaydı ''demişti:14:
susmak lazım bazen ÖLÜM GİBİ KOCA BİR GERÇEGİN KARŞISINDA
Annecigine bir Fatihada ben okudum canım,yattıgı yer Cennet bahçesi olsun,Rabbim merhameti ile muamele etsin annene ve tüm Muhammed ümmetine(AMİN)
 
rabbim okunan butun dualari yasini serif leri kabul etsin mekanini cennet eylesin..sizlere ve BABANA buyuk sabirlar versin :43::43:
 
Başınız sağ olsun.
Anneciğinizin mekanı cennet olsun inşallah.
Gözlerim dolu dolu okudum, sabır versin Allah.
 
benimde gözlerim doldu :14:
Rabbim size sabır versin,
Annenizin mekanı cennet olsun inşallah
 
Canım Rabbim sabırlar versin sana ve ailene:43:
Ben annemin yokulugunu düşündügüm an nefessiz kalıyorum,ruhum bedenime sıgmıyor,şimdi seni anlıyorum acını anlıyorum derim belki ama acına ortagım kendimi senin yerine koydum çok zor desemde lafta kalır sadece,anaların degil insan sevdiklerinin onlara verdigi gücü aslında yokluklarında anlıyor,anne bambaşka ne desem ne yapsak dolmaz dolamaz yeri,,bilirim demek kolay yaşamak ise en zorudur,Rabbim acına sabırlar versin en büyük dayanma gücünü babacıgına nasip etsin bir yastıkta yıllar ne demek en iyi o anlar,olabildigince güç verin babanıza hayatta tek dayanagını en başta o kaybetti aslında
Cuma günü arka komşum Duran amcayı,ertesi gün komşum Nadir abimin ablasını kaybettik,insanlar sevdikleri ile hep bir yanlarını onlarla gömüyor aslında,sende anneciginle ANNE kelimesini koydun topraga,bugün sabah bir sela 2 saat sonra 1 sela daha sonuçta hepimizin gidecegi yer orası,insanogluyuz ne acılara ne cefalara dayanmıyoruz ki,seninde acın zamanla küllenir geçermi ne mümkün her ''anne''kelimesini duydugunda yüregin cız edecek he anışında gözünden yaşlar süzülecek belki ama senin annecigine yapacagın en güzel şey her gün onunla birlikte tüm geçmişlerimize okuyacagın bir Fatiha
Benim annem anneannemi kaybedeli tam 43 yıl olmuş şimdi anne dediginde daha 1 dk önce kaybetmiş gibi hıçkırıklara bogulurken senin 7 aydır göremedigin annenin acısını böyle yogun yaşaman çok normal,kelimelrin kifayetsiz kaldıgı tek şey ölüm olsa gerek
Kayınvalidem kayınbabamı kaybettiginde de ''keşke evim yanaydı çadırda olaydım ama diregim yıkılmayaydı ''demişti:14:
susmak lazım bazen ÖLÜM GİBİ KOCA BİR GERÇEGİN KARŞISINDA
Annecigine bir Fatihada ben okudum canım,yattıgı yer Cennet bahçesi olsun,Rabbim merhameti ile muamele etsin annene ve tüm Muhammed ümmetine(AMİN)


saol canım benim,öyle güzel yazmışsın ki..
ölüm olunca diyecek bişey yok işte geriye acını yaşamak kalıyor
rabbim sabır versin benim gibi olan herkese
allah ölülerimize rahgmet eylesin

saolun kızlar allah razı olsun sizlerden de
 
Canım başın sağolsun nurlar içinde yatsın enneciğin, çok üzüldüm acına, içimden bişeyler aktı gitti,
yaşayan bilir, hayatta tek çıkarsız riyasız sevgi annenin evladına duyduğu sevgi ve şevkatmiş.
Çok üzüldüm, ölümlü dünya sana ne yazsak yüreğindeki yangını dindiremeyiz.
Ölüm hepimizin kapısında çaresiziz. acı görmek insanı farklılaştırıyor. Allahım sana sabırlar versin
çok içine atma sağlığına dikkat et, çocukların var
 
Tam 7 ay oldu annemi kaybedeli..
nasıl anlatsam ne anlatsam içimdekileri çıkaramam
çok büyük bir acıymış,kalbimi ciğerimi sanki içimden alıp götürdüler
dayanamıyorum sığamıyorum hiçbir yere
bazen kendimi işime aileme çocuklarıma veriyorum ama çıkmıyor içimdeki acı bitmiyor kanayan yaram
yapamıyorum unutamıyorum
evliyim annemle farklı şehirlerdeyiz,hergün akşama kadar tlf ile görüşürdüm,hafta sonları yanına giderdim
her sıkıntısıyla hiç yorulmadan oflamadan uğraşırdım ilgilenirdim
ansızın hastalandı ve vefat etti,yoğunbakımdaki hallerini hastanedeki günlerimizi
ona ait ne varsa çıkmıyor aklımdan evimize gittiğimde
nereye baksam onun eli nefesi var görüyorum
geçenlerde gittiğimde market alışverirşi yaptım mutfağa girince anne bunları nereye yerleştireyim dedim
sonra oturup ağladım saatlerce ağladım
ağlayıp kimseyi üzmek istemediğim için hep kaçak göçek yerlerde ağlıyorum
ablam abim var onlarda benim gibi
babam kahroluyor annemsiz yapamıyor
babamın yanında güçlü olmaya çalışıyoruz,
evimde çocuklarım üzülmesin diye zor tutuyorum kendimi
ama ben hala alışamadım
kanatlarım kırılmış yaralı çırpınan kuşlar gibiyim
öyle bir acıymışki anlatamıyorum bile..
her fırsatta kuran okuyorum yasin okuyorum ona yapabileceğim herşeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum
içim parça parça allaha yalvarıyorum
allahım nolur rüyamda göreyimde sarılıp koklayayım öpeyim diyorum
offf içim doldu paylaşacağım kimsem yok burada sizlerle paylaşmak istedim

annemi kaybedeli 8 ay 6 gün oldu bugün içimdekileri yazıya dökmek çok zor çünkü anlatılmaz derlerya yaşamak lazım öyle tarifsiz işte.seni okadar iyi anlıyorumki hergün aynı şeyleri yaşıyorum heleki geceleri yastığa başımı koyduğum anda ağlamamak imkansız.

Babam onuda kaybedeli bugün tam 3 ay 19 gün oldu okadar severlerdiki birbirlerini hemen arka arkaya bizi bırakıp gittiler çok zor allahım kimseye tattırmasın bu acıyı. bundan sonrası çok zor eşime çocuklarıma üzüntümü yansıtmamak tek başına tüm acıları yaşamak kendine ağlayacak yer aramak eşimin ailesi ile bile yanyana gelmek istememek onlara anne baba bile diyemiyorum şuan çünkü bu kelimeler benim için çok önemli benim annem ve babam yok artık maalesef sırtımı yaslıcak iki koca dağımı kaybettim.

allah tüm anne babaları nur içinde yatırsın mekanları cennet olsun
 
Tam 7 ay oldu annemi kaybedeli..
nasıl anlatsam ne anlatsam içimdekileri çıkaramam
çok büyük bir acıymış,kalbimi ciğerimi sanki içimden alıp götürdüler
dayanamıyorum sığamıyorum hiçbir yere
bazen kendimi işime aileme çocuklarıma veriyorum ama çıkmıyor içimdeki acı bitmiyor kanayan yaram
yapamıyorum unutamıyorum
evliyim annemle farklı şehirlerdeyiz,hergün akşama kadar tlf ile görüşürdüm,hafta sonları yanına giderdim
her sıkıntısıyla hiç yorulmadan oflamadan uğraşırdım ilgilenirdim
ansızın hastalandı ve vefat etti,yoğunbakımdaki hallerini hastanedeki günlerimizi
ona ait ne varsa çıkmıyor aklımdan evimize gittiğimde
nereye baksam onun eli nefesi var görüyorum
geçenlerde gittiğimde market alışverirşi yaptım mutfağa girince anne bunları nereye yerleştireyim dedim
sonra oturup ağladım saatlerce ağladım
ağlayıp kimseyi üzmek istemediğim için hep kaçak göçek yerlerde ağlıyorum
ablam abim var onlarda benim gibi
babam kahroluyor annemsiz yapamıyor
babamın yanında güçlü olmaya çalışıyoruz,
evimde çocuklarım üzülmesin diye zor tutuyorum kendimi
ama ben hala alışamadım
kanatlarım kırılmış yaralı çırpınan kuşlar gibiyim
öyle bir acıymışki anlatamıyorum bile..
her fırsatta kuran okuyorum yasin okuyorum ona yapabileceğim herşeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum
içim parça parça allaha yalvarıyorum
allahım nolur rüyamda göreyimde sarılıp koklayayım öpeyim diyorum
offf içim doldu paylaşacağım kimsem yok burada sizlerle paylaşmak istedim

ağlayarak okudum inan ki... allah rahmet eylesin, başın sağolsun canım ne söylenir ki bu durumda bilemiyorum. annen senin böyle acı çekmeni istemezdi ama onun için güçlü olmaya çalış, evet çok zor biliyorum... annen için bol bol dua et.
 
annemi kaybedeli 8 ay 6 gün oldu bugün içimdekileri yazıya dökmek çok zor çünkü anlatılmaz derlerya yaşamak lazım öyle tarifsiz işte.seni okadar iyi anlıyorumki hergün aynı şeyleri yaşıyorum heleki geceleri yastığa başımı koyduğum anda ağlamamak imkansız.

Babam onuda kaybedeli bugün tam 3 ay 19 gün oldu okadar severlerdiki birbirlerini hemen arka arkaya bizi bırakıp gittiler çok zor allahım kimseye tattırmasın bu acıyı. bundan sonrası çok zor eşime çocuklarıma üzüntümü yansıtmamak tek başına tüm acıları yaşamak kendine ağlayacak yer aramak eşimin ailesi ile bile yanyana gelmek istememek onlara anne baba bile diyemiyorum şuan çünkü bu kelimeler benim için çok önemli benim annem ve babam yok artık maalesef sırtımı yaslıcak iki koca dağımı kaybettim.

allah tüm anne babaları nur içinde yatırsın mekanları cennet olsun

canım benim allah seninde başın sağolsun,rabbim sabırlar versin ikimize de
çok zor bir tecrübeymiş,
bende öyle telefonumdan annemin tlfnunu silemedim ara sıra bakıyorum
birkaç tane kıyafeti var bende arasıra sarılır koklarım,kokusu kalmamış artık
her hafta sonu mezarına giderim saatlerce otururum hiç kalkmak istemem
off içim içime sığmıyor dediğim gibi
saol arkadaşım rabbim ölülerimize cennetin en güzel köşesini versin..
 
başınız sağolsun,Allah rahmet eylesin.. bol bol dua okuyun onun için, bundan sonra yapılacak en güzel şey..Allah sabır versin size ve ailenize..
 
Tam 7 ay oldu annemi kaybedeli..
nasıl anlatsam ne anlatsam içimdekileri çıkaramam
çok büyük bir acıymış,kalbimi ciğerimi sanki içimden alıp götürdüler
dayanamıyorum sığamıyorum hiçbir yere
bazen kendimi işime aileme çocuklarıma veriyorum ama çıkmıyor içimdeki acı bitmiyor kanayan yaram
yapamıyorum unutamıyorum
evliyim annemle farklı şehirlerdeyiz,hergün akşama kadar tlf ile görüşürdüm,hafta sonları yanına giderdim
her sıkıntısıyla hiç yorulmadan oflamadan uğraşırdım ilgilenirdim
ansızın hastalandı ve vefat etti,yoğunbakımdaki hallerini hastanedeki günlerimizi
ona ait ne varsa çıkmıyor aklımdan evimize gittiğimde
nereye baksam onun eli nefesi var görüyorum
geçenlerde gittiğimde market alışverirşi yaptım mutfağa girince anne bunları nereye yerleştireyim dedim
sonra oturup ağladım saatlerce ağladım
ağlayıp kimseyi üzmek istemediğim için hep kaçak göçek yerlerde ağlıyorum
ablam abim var onlarda benim gibi
babam kahroluyor annemsiz yapamıyor
babamın yanında güçlü olmaya çalışıyoruz,
evimde çocuklarım üzülmesin diye zor tutuyorum kendimi
ama ben hala alışamadım
kanatlarım kırılmış yaralı çırpınan kuşlar gibiyim
öyle bir acıymışki anlatamıyorum bile..
her fırsatta kuran okuyorum yasin okuyorum ona yapabileceğim herşeyin en iyisini yapmaya çalışıyorum
içim parça parça allaha yalvarıyorum
allahım nolur rüyamda göreyimde sarılıp koklayayım öpeyim diyorum
offf içim doldu paylaşacağım kimsem yok burada sizlerle paylaşmak istedim


Başın sağolsun, mekanı cennet olsun. Zaten evlatlarına iyi bakan tüm annelerin mekanı cennettir. Seni çok iyi anlıyorum 5,5 yıl oldu annemi kaybedeli. Daha bekardım o zaman. Sabah yanına gittim, üstümü ört biraz üşüdüm dedi. Üstünü örttüm bir öpücük kondurdum yanağına ve işe gittim. Eve döndüğümde artık o yoktu. Çok zor geliyor ama acıyı veren Allah sabrını da veriyor. Hep aklında hiç aklından çıkmıyor ama insan yaşamaya da devam ediyor. Bak ben evlendim bir de bebeğim oldu. Zaman öyle bir geçiyor ki. Sen şimdi babana ve çocuklarına sarıl. Bir de bakmışsın içindeki sızı yavaş yavaş azalmış ve kaybolmuş. geriye sadece gülümseyerek hatırlayacağın güzel günler kalacak inan bana.
 
Back
X