Güzel gözlü kadınüzme kendini
Kv seçeneğini düşünmez misin? Gerçi kv varmı bilmiyorum ama
2 yaşında, evil yevil konuşur daha; başına bi şey gelse anlatamaz/kendini kollayamaz/ayırt edemez.
Daha vakti olduğunu düşünüyorum.
Değil de babama güvenemem. Ben ve annem kadar dikkati-algıları açık bi adam değil maalesef.
Çocuk da 2 yaşında, tam tehlikeye koşarak uçacak yaşta bildiğiniz gibi. Babam tek başına gezdirmeye çıkarsa, çocuğun kolu bacağı kırık getirir eve ancak. Evde dursun desem de Allah korusun bi pencere unutsa yeter (Ki unutur).
oyun grubu ayarlayabilsen süper olur..
Oyun grubu araştırdım Noop, annelerin ya da bakıcılarının katılımı ile olan gruplar var.
ahaha o zaman elini korkak alıştırma 3 saatlik bakıcıda tut..
bunların parasını da annene ödet görsün sözünden caymayı:)
Sizi çooook iyi anlıyorum aynı benim ailem.
Her zaman bir; biz yaparız, biz ederiz,sizin istemeniz yeter,sizin arkanızdayız.
Hep bi vaat sonuç koca bir hiiiç
canım seni anlıyorum bende anneme baktırsam yarın birhün yarı yolda bırakabilir cünkü huyu bu beni cok önemseme kendi istekleri daha önemlidir genelde . bakıcı arama sürecinde iki hafta dayanamadı gidecem de gidecm diyip tutturdu .Böyle düz bir konu değil bu Yengeç.
Madem "Anneanneye çocuk baktırtma ve sömürü" dendi, biraz özelimi açıvereyim:
Kafanızdaki yaşlı, yılgın kendisi için yaşayamamış anneanne/anne modelini öncelikle bir silin.
Her sene tatiline gezisine çıkan, bakımını minimumda düzenli yaptıran, arabasını alıp istediği yere basıp giden,her gün ayrı bir gezmedeki bir kadın düşün. Ki bu gayet onun hakkı, sorun yok, ben de bunu destekliyor ve gerektiğinde ona alan yaratıyorum. Sadece kafanızda canlanan romatizmalı yürüyemeyen bastonlu bir kadın değil, onu vurgulayayım.
Eşimle maddi-manevi kendimizi bir çocuğa hazırlayıp, üzerine düşündüğümüzde hem hazırdık, hem hazır değildik.
Çünkü o sıra fotoğrafçılık ve resim kurslarını ilkten düşünmeye başladığım aynı dönemdeydim. Mesleğimi yapmasam, ama hazır işimdeyken, kalan boşluğu bir başka eğitimle tamamlasam da sonraki senelerde mi bir çocuğum olsa düşünceleri... Hazır olup, neyi daha çok istiyorum tartımı.
Annemlerin aynı zamanlarda sürekli çocuk diye baskılaması da burada devreye giriyor.
"Baban kalp hastası, ölüp gidecek bi torun dahi görmeden" duygu sömürüleri ki babam görsün diye çocuk yapıvermedim bunun da altını çiziyorum, bakacağımdan emin halde sadece önceliğe kursları mı almalıyım kısmındaydım. Ve annemin günlerce, beni çocuk için ikna çabaları; verilen sözler burada başladı.
"Bak biz elden ayaktan düşmeden yapın çocuğu, ben elimden gelen yardımı yaparım kızım; biz varken niye bakıcı arayacaksın? Erteleme daha; yaşın, şartların her şeyin müsait. Kursa gitmek istediğinde, çocuğu bırakacağın adres belli" vs vs... Ve biz; 2 sokak arayla oturuyoruz annemle. İster benim evime geçer istediğini yapar (Sabahtan yemeğini her şeyini hazırlarım), ister oğlanı annemlere bırakırım. Bunlar söylenmez artı ihtiyaçları yok, bir miktar söylediğimde "Hakaret sayarım!" dedi. Bizim ailede parayla çocuk bakılmaz. Ama ben de inceliksiz biri değilim, istemediklerini bile bile evlerine alış verişi yapar gelirim ve lafı edilmez, gezi biletlerini yeri gelir ben ayarlarım ödemiş geçmiş olurum, hatta bana kızar.
Ben kendimden emin olduğum kadar, resim kursu konusunda annemin de desteğine güvenerek yola çıktım anlayacağın.
Hatta değil "Toruna bakmaktan sıkıntı gelmesi yorulması" beni ikinci çocuk için aylar önce ikna etmeye çalışıyordu ve benden çok ağır bir tepki aldı. Bilmem anlatabildim mi?
Ben onun derdini biliyorum.
Onun derdi beni tamamen yıldırıp, kendi sipariş vererek okuttuğu mesleğime kuyruğumu kıstırıp geri dönmem. Haftada 3 gün 2şer saat değil onun derdi, onun derdi sonuna kadar istediği yoldan gitmiyor olmam.
Kendisi gayet manipülatif bir insandır, ben onun yanında saf kalırım.
Sanırım artık anne değil, el gözüyle bakmam gerekecek.
Ama bakamadığımı da bilir.
Kendi basar gider, kardeşim-babam ben bakarım. Ki zerre yük değil başımla beraber, severek bakarım. Ama planım varken değil işte.
Okurken ben yoruldum yemin ederim bu nasıl koşuşturmacalı bi hayat
artık hayatının ipleri senin elinde o yastasın eyleme gecBöyle düz bir konu değil bu Yengeç.
Madem "Anneanneye çocuk baktırtma ve sömürü" dendi, biraz özelimi açıvereyim:
Kafanızdaki yaşlı, yılgın kendisi için yaşayamamış anneanne/anne modelini öncelikle bir silin.
Her sene tatiline gezisine çıkan, bakımını minimumda düzenli yaptıran, arabasını alıp istediği yere basıp giden,her gün ayrı bir gezmedeki bir kadın düşün. Ki bu gayet onun hakkı, sorun yok, ben de bunu destekliyor ve gerektiğinde ona alan yaratıyorum. Sadece kafanızda canlanan romatizmalı yürüyemeyen bastonlu bir kadın değil, onu vurgulayayım.
Eşimle maddi-manevi kendimizi bir çocuğa hazırlayıp, üzerine düşündüğümüzde hem hazırdık, hem hazır değildik.
Çünkü o sıra fotoğrafçılık ve resim kurslarını ilkten düşünmeye başladığım aynı dönemdeydim. Mesleğimi yapmasam, ama hazır işimdeyken, kalan boşluğu bir başka eğitimle tamamlasam da sonraki senelerde mi bir çocuğum olsa düşünceleri... Hazır olup, neyi daha çok istiyorum tartımı.
Annemlerin aynı zamanlarda sürekli çocuk diye baskılaması da burada devreye giriyor.
"Baban kalp hastası, ölüp gidecek bi torun dahi görmeden" duygu sömürüleri ki babam görsün diye çocuk yapıvermedim bunun da altını çiziyorum, bakacağımdan emin halde sadece önceliğe kursları mı almalıyım kısmındaydım. Ve annemin günlerce, beni çocuk için ikna çabaları; verilen sözler burada başladı.
"Bak biz elden ayaktan düşmeden yapın çocuğu, ben elimden gelen yardımı yaparım kızım; biz varken niye bakıcı arayacaksın? Erteleme daha; yaşın, şartların her şeyin müsait. Kursa gitmek istediğinde, çocuğu bırakacağın adres belli" vs vs... Ve biz; 2 sokak arayla oturuyoruz annemle. İster benim evime geçer istediğini yapar (Sabahtan yemeğini her şeyini hazırlarım), ister oğlanı annemlere bırakırım. Bunlar söylenmez artı ihtiyaçları yok, bir miktar söylediğimde "Hakaret sayarım!" dedi. Bizim ailede parayla çocuk bakılmaz. Ama ben de inceliksiz biri değilim, istemediklerini bile bile evlerine alış verişi yapar gelirim ve lafı edilmez, gezi biletlerini yeri gelir ben ayarlarım ödemiş geçmiş olurum, hatta bana kızar.
Ben kendimden emin olduğum kadar, resim kursu konusunda annemin de desteğine güvenerek yola çıktım anlayacağın.
Hatta değil "Toruna bakmaktan sıkıntı gelmesi yorulması" beni ikinci çocuk için aylar önce ikna etmeye çalışıyordu ve benden çok ağır bir tepki aldı. Bilmem anlatabildim mi?
Ben onun derdini biliyorum.
Onun derdi beni tamamen yıldırıp, kendi sipariş vererek okuttuğu mesleğime kuyruğumu kıstırıp geri dönmem. Haftada 3 gün 2şer saat değil onun derdi, onun derdi sonuna kadar istediği yoldan gitmiyor olmam.
Kendisi gayet manipülatif bir insandır, ben onun yanında saf kalırım.
Sanırım artık anne değil, el gözüyle bakmam gerekecek.
Ama bakamadığımı da bilir.
Kendi basar gider, kardeşim-babam ben bakarım. Ki zerre yük değil başımla beraber, severek bakarım. Ama planım varken değil işte.
artık hayatının ipleri senin elinde o yastasın eyleme gec
Bence iyi bir bakici bulsan uzun soluklu bir sekilde surdurseniz bu isi cok iyi olur. Arastir et, icine sinsin tamam haklisin ama saglam birini buldun mu uzun sure her ikit araf icin de iyi bir is iliskisi olur bu. Baska care yok gibi.
Ne kursuna gideceksin canim sen? Ozelde degil mi? Bir de kendi meslegin neydi senin,annen neden israr ediyor istemedigin bir meslekte?Sene gidecek işte...
Ama bak Colin buraya yazıyorum; beni devamsızlıktan yaktırana kadar bekleyip geri dönecek.
Adım gibi biliyorum.
kocaman kzıını düsünecegine babamı düaünsün baban üstünde böyle r sırunluşugun yok o senin minik cocugunu düaünüyormu . kıayamayacaksınız böyle bir konu acmayın degisim sartBenim elimde zaten.
Ne yapayım? Babamı öylece tek başına bırakayım mı koca evde?
Kıyamayacağımı bildiğinden kendinden emin gidiyorum diyor zaten. Bir gün iki gün "Bana ne" desem, 3. güne dayanamam. Olmaz zaten, babamın ne suçu var?
Ne kursuna gideceksin canim sen? Ozelde degil mi? Bir de kendi meslegin neydi senin,annen neden israr ediyor istemedigin bir meslekte?
En azından kendi kendini iyileştiriyorsun ama kötü ama iyi kendi kendine yetebiliyorsun en güzeli bu, olan şeylerin sana mutlaka bi katkısı, getirdiği ve bi götürdüğü vardır ama bence senin karakterin çok güçlü ve bunlara tahammül edebiliyorsun çoğu insam çekip gidiyor be yallah diyor yallah, en sonunda sen kazanacaksın eminimKoşuşturmaca filan yok sürekli yahu, üst üste geldi; arada böyle bi denk gelir, gezegen dizilimi gibi, nevrim döner.
Olan yine bu, neyi önemsesem, böyle milyon tane şey biner üzerine, elimden kayıp gidişini izlerim her seferinde ve her seferinde biraz daha bıkkınlığa ve tembelliğe "Bi bk değişmiyor nasılsa" tarafına kayarım. Bi de üstüne kendi hayatımı kendim çürütmeye başlarım. Öyle bi şey.
kocaman kzıını düsünecegine babamı düaünsün baban üstünde böyle r sırunluşugun yok o senin minik cocugunu düaünüyormu . kıayamayacaksınız böyle bir konu acmayın degisim sart
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?