annemle iletişimimiz çok kötü

bitikpsikoloji

Kullanıcı üyeliğini pasifleştirmiştir.
Üyelik İptali
Kayıtlı Üye
31 Aralık 2019
82
15
38
merhaba. Ben kendimi bildim bileli annemle aramız hiç iyi olmamıştır ben ergenlik zamanımda bir kızken de annemle ne zaman konuşmaya çalışsam hep ilgisiz soğuk davranır terslerdi. Zaman geçti yine aynı devam etti şuan üniversite bitti hala da anneme bir şey sorsam yardım almak istesem bilgisine danışsam yine de beni azarlar ilgisiz davranır. Mesela bugün kullanmadığım bir çanta küflenmiş ve ben bunu farkedip anneme ne yapmam gerektiğini sorunca cevaplamadı gitti tekrar yanına gidip sorunca bana şöyle dedi: Ben de kadınım sen de kadınsın git ne yapılacağına kendin karar ver bana niye soruyorsun.
Ben çok sinirlendim yine her zamanki gibi ne zaman bir şey sormaya kalksam beni başından iteledi. Evdeki diğer insanlara karşı böyle değil mesela erkek kardeşim kız kardeşim ve babamla gayet iyi konuşur bugün yemek yerken de onların sorularına cevaplar verir hiç azarlamaz. Bu durum çok ağrıma gidiyor arkadaşlar. Senelerdir böyleyiz ben annemle hiçbir zaman arkadaş gibi olamadım bir şey danışamadım hep azarladı beni zoruma gidiyor. Ergenlik zamanımda da öyleydi. Bugün yine aynı sitemi ettim ağladım bana diyor ki hep işin düştüğünde yanıma geliyorsun, her zaman ters zamanımda yanıma geliyorsun diğerlerinde öyle olmuyor.
Annem benim halimi hatrımı hiç sormamıştır güzel bir dille sohbet etmemiştir benimle. Ben annemden öyle bir tavır görmedim senelerdir yanına gittiğimde hep kovuyor beni. Ben de ondan böyle gördüğüm için yanına gidip sohbet edesim gelmiyor çünkü yine isteksiz yine gitmemi ister gibi davranacağını biliyorum. Bu yüzden anneme ısınamıyorum hiçbir zaman ve o da bana sevgi göstermiyor hiçbir zaman zaten.
Yaptığı işleri hep başıma kalkardı beni kısıtlar azarlardı ergenlik zamanlarımda şuan karışmıyor neyse ki ama hiçbir konuda ona danışamıyorum da affedersiniz köpek gibi davranıyor bana her zaman.
Ne yapmalıyım arkadaşlar? İçimi açacağım derdimi paylaşacağım sorunlarıma çözüm bulabileceğim hiç kimse yok çevremde. Herkes kendi sorunlarını ortaya katıp beni hafife alıyor ama öyle değil ki işte.
 
Alin karsisiniza konusun her seyi hala mi size sevgisiz oldugunu dusunuyorsunuz sizde sevmeyin..annenizi bile...
 
Annen sevgisiz biri konu sahibesi maalesef bazı kadınlar da böyle..... kabullenmek gerekiyor.
peki ben bu ulaşamadığım anne sevgisini nasıl karşılayacağım kendimi yakın hissedebileceğim kimse yok ben de sevgisiz yetiştim bu yüzden soğuk biriyim 😥
 
peki ben bu ulaşamadığım anne sevgisini nasıl karşılayacağım kendimi yakın hissedebileceğim kimse yok ben de sevgisiz yetiştim bu yüzden soğuk biriyim 😥
Babayla ilişkiniz nasıl.Annenizin böyle davrandığının farkında mı.Ondan yardım isteseniz annem neden bana böyle davranıyor diye.Kardeşim böyle.İki çocuğu var.Büyüğü ile ergenlikte sert ve zor ilişkisi olmuştu.Küçükle olmamıştı.Büyükle kötü değiller ama içinden bir gerginliği var.Onunla konuşurken sevgi dolu değil gibi.Konuşmayı çabuk bitirmeye çalışıyor ben farkediyorum.İlk gençlikten kaldı bu durum.Siz de sert ve soğuksanız biraz buda tetikliyor olabilir.
Annenize oturup mektup yazın.Tüm içinizi dökün.Yalnız direk onu suçlayarak yazmayın.Birlikte bir şey yapamadığınızı ona soru sormaya çekindiğinizi onu da anlamaya çalıştığınızı vb..bilmem ne dersiniz bu öneriye
 
evet görünüm olarak baba tarafına benziyorum annem beni 19 yaşında dünyaya getirmiş ilk çocuğum.
muhtemelen annelik duygularının tam oturmağı sorunlu bi dönemde dünyaya geldiniz , bebeğe değil başka şeylere kafa yormuş. sana bakıncada kaynanasını görümcesini görmüş hissetmiş olabilir.
 
merhaba. Ben kendimi bildim bileli annemle aramız hiç iyi olmamıştır ben ergenlik zamanımda bir kızken de annemle ne zaman konuşmaya çalışsam hep ilgisiz soğuk davranır terslerdi. Zaman geçti yine aynı devam etti şuan üniversite bitti hala da anneme bir şey sorsam yardım almak istesem bilgisine danışsam yine de beni azarlar ilgisiz davranır. Mesela bugün kullanmadığım bir çanta küflenmiş ve ben bunu farkedip anneme ne yapmam gerektiğini sorunca cevaplamadı gitti tekrar yanına gidip sorunca bana şöyle dedi: Ben de kadınım sen de kadınsın git ne yapılacağına kendin karar ver bana niye soruyorsun.
Ben çok sinirlendim yine her zamanki gibi ne zaman bir şey sormaya kalksam beni başından iteledi. Evdeki diğer insanlara karşı böyle değil mesela erkek kardeşim kız kardeşim ve babamla gayet iyi konuşur bugün yemek yerken de onların sorularına cevaplar verir hiç azarlamaz. Bu durum çok ağrıma gidiyor arkadaşlar. Senelerdir böyleyiz ben annemle hiçbir zaman arkadaş gibi olamadım bir şey danışamadım hep azarladı beni zoruma gidiyor. Ergenlik zamanımda da öyleydi. Bugün yine aynı sitemi ettim ağladım bana diyor ki hep işin düştüğünde yanıma geliyorsun, her zaman ters zamanımda yanıma geliyorsun diğerlerinde öyle olmuyor.
Annem benim halimi hatrımı hiç sormamıştır güzel bir dille sohbet etmemiştir benimle. Ben annemden öyle bir tavır görmedim senelerdir yanına gittiğimde hep kovuyor beni. Ben de ondan böyle gördüğüm için yanına gidip sohbet edesim gelmiyor çünkü yine isteksiz yine gitmemi ister gibi davranacağını biliyorum. Bu yüzden anneme ısınamıyorum hiçbir zaman ve o da bana sevgi göstermiyor hiçbir zaman zaten.
Yaptığı işleri hep başıma kalkardı beni kısıtlar azarlardı ergenlik zamanlarımda şuan karışmıyor neyse ki ama hiçbir konuda ona danışamıyorum da affedersiniz köpek gibi davranıyor bana her zaman.
Ne yapmalıyım arkadaşlar? İçimi açacağım derdimi paylaşacağım sorunlarıma çözüm bulabileceğim hiç kimse yok çevremde. Herkes kendi sorunlarını ortaya katıp beni hafife alıyor ama öyle değil ki işte.
Ben 38 yasimdayim. Annemle sizin gibi yasadim/ hala yasiyorum. Asmak icin kac psikolog ile gorustum, su an da gorusuyorum. Size sadece yalniz olmadigibizi soylemek istedim. Bilin; sizin gibi ayni evin icinde yasayip annesiz buyuyen baska bireyler de var. sevgiler.
 
sevgisini içinde mi yaşıyor gerçekten bilmiyorum ama düzgün iletişim kurmak istemiyor benimle 😔
Bazi kadinlar böyle. Evladına yeterince sevgi duyamiyor veya cocuk ayiriyor. 😥

Fakat yaslaninca cok seyler degisir. Hepiniz büyüyüp evden ucarsiniz. Guzel bir aile birligi, sevgisi kurmadigi icin herkes kendi basinin caresine bakar. Sanmayin ki kardeşleriniz annenizle cok mutlu. Bir ailede ancak tek tek herkes mutluysa o aile mutludur. Bir an önce okuyup meslek sahibi olup o evden cikmaya bakin.

Disarda, sizi sevecek, sizinle bir aile kurup sizi mutlu edecek bir adam, bir sürü arkadaslar, dogmamis çocuklarınız var. Unutmayin. Sevgiler
 
Back
X