mesafe. iyidir, candir canim. evlatlik vazifesi diye ezilmek olmaz.
Telefonum nerede acaba dedim şarja taktım dedi. Şarja ben takmıştım zaten sen sadece yerini değiştirmişsin dedim. Tek dediğim bu.
Bu dediğinizde anneniz haklı.
Ne farkeder lafın gelişi şarja taktım demiş işte kadın
O annelik yapmıyor ise siz de evlatlık yapmayın. Hamile halinizle hiiiç uğraşmayın bırakın ne hali varsa görsün. Nasılsa hiçbir şekilde kiymetinizi bilmeyecek.
Aslinda aranizda sorun yok fakat iki taraflı gerginlik durumu zorlaştırıyor.
Sinirlenince içinizden 10 a kadar sayın. Cevap vermeyin.
Dün bir yazi okudum ;
https://ruhdoktoru.com/2013/09/08/zor-ve-agresif-insanlarla-basa-cikma-yontemleri/
Burada yazılanların hepsini olmasa da bir kısmını pratiğe dökebilmek kendi adınıza ve anneyle olan ilişkinize iyi yönde yansıyacaktır.
Bundan sonra ben de orada ki yazan kuralları uygulamayi düşünüyorum.
Anneniz zor bir kadın olmayabilir fakat kendi kontrolunuzu orada yazan bazı maddeleri uygulayarak sağlayabilirsiniz.
Ama anneyle bir kere zıt düşünce hep öyle gidiyor.
Bu da karakterlerin farklı olduğunu gösteriyor. İlla kan bağı vae diye herkes anlaşmak zorunda değildir.
Sakin olun.
Hamileyken bu tür şeyleri yaşamamak adına biraz daha kendinizi düşünün.
evlatlarında cinsiyet ayrımı yapan anneler cok antipatik geliyor bana nedense hep kız evlatları isini gucunu yapar ama onlar hala erkek evlat sevgisiyle dolup tasarlar son dedigi bosanırsın senide alır giderim cumlesinden anlasılıyorki anneniz sizi ve hayatınızı zerre onemsemiyor insan bunu cocuguna der mi ya basit birseyden bahseder gibi
Bir tek ailemizi seçemiyoruz , kardeşlerimizle bozuştuğumuzda istersek görüşmeyebiliriz ki bu bile doğru değil .
Lakin anne baba öyle değil ne olursa olsun kötü dahi olsalar biz onlara karşı iyi olmak zorundayız.
Şahsen mükemmel bir anne olduğumu düşünmüyorum istemesemde ilerde çocuğumu kırabilirim üzebilirim , saygısızlık yapmasını asla istemem .
Ne eziyetlerle büyüyor çocuklar , evlatlar bunun karşılığını bu şekilde ödemeli.
Anneyi babayı terslemek , inatlaşmak , akranınmış gibi laf yetiştirmek , laf sokmak bana karaktersizlik geliyor.
Yahu ben size karaktersizsiniz demedim ki , yanlış anladınız siz.Yurt dışında yaşarken beni Türkiye'ye babamın yanına şiddet göreceğimi bile bile gönderen, ayda bir bile aramayan, fakat oğlunu yanında tutan, oğlu bana defalarca saldıran ve bir keresinde bile oğlum o senin ablan ne yapıyorsun sen demeyen, üniversitedeyken hastaneye kaldırıldığımda sadece geçmiş olsun hadi uyuyacağım diyip telefonu kapatan, en son evli barklı halimle yine bana abzürt sebeplerden, artık spor haline geldiğinden saldıran oğluyla mahkemelik olduğumuzda yine onun tarafını tutup beni evlatlıktan reddetmeye kalkan kadına karşı tatlı dilli olamıyorum. Laf da yarıştırmıyorum fakat eğer bu karaktersizlikse ben karaktersizim.
Yahu ben size karaktersizsiniz demedim ki , yanlış anladınız siz.
Zaten yaşadığımız olaylar hep sebep sonuç ilişkisi değil mi ?
Kardeşin kötüyse görüşme madem saldırıyor sana , annnen için aynı şeyi söyleyemiycem , kötü dahi olsa 'saygısızlık' yapmak asla doğru değil.Yapıyorsun diye söylemiyorum ilerisi için söylüyorum.
Hakkınızı sakin sakin savunun , tartışmadan kavga etmeden şu hayatta anamızın babamızın nazı geçmeyecekte bize kimin geçecek. Sen bana sabaha kadar ettikleri kötülükleri anlatsan sana hak versem bile şu ayet konuyu kapatıyor
(17/İSRÂ-23: Rabbin yalnız kendisine kulluk etmenizi ve ana-babaya güzellikle muâmele etmenizi emretti. Eğer onlardan biri veya her ikisi senin yanında iken ihtiyarlığa ererlerse onlara öf bile deme, onları azarlama, onlara güzel ve tatlı söz söyle.)
gercekten bazi anneler tuhaf. ben sevmediklerine inanmak istemiyorum ama genelde gücleri bir evlatlarına yetiyor. düşünün ben üni bitirdim kardeşim meslek yaptı benim her yaptığımı eleştir. ne yapsam aşağlar sen becermesin yapamazsın . bende artık hic birşeyimi anlatmıyorum ve karşılık veriyorum. kafam kaldırmıyor
benim annem her işime koşturur hakkını yemiyeyim. cocuklarımla cok ilgilenir. sıra bana gelince sen becerıksızsın yapamazsın hep bir aşağlama. cocuklugumdan beri böyle bu. ama dediğim gibi artık susmuyorumBen de anne olacağım inşaAllah, şimdiden bir sürü şey canlanıyor kafamda ve anlam veremiyorum. İnsan kendi doğurduğu parçasına neden böyle davranır ki?
Uzak duramıyorum.. Kız kardeşimle baş edemiyor, şeker ve kalp hastası.. Benden başka destek olacak kimsesi yok.. Ben hep onun yanında olacağım. Bunu değiştirebileceğimi sanmıyorum çünkü vicdanıma çok ağır geliyor.. Tek istediğim böyle abuk subuk konuştuğunda sinirlerime nasıl hakim olabilirim?
İçinizde annenize karşı kin var ama vicdanınız da elvermiyor. Biraz ayrı durun gerçekten. Anne baba olmak böyle bişey değil. Sonra sizde şu şarj olayı gibi gereksiz tepkiler vermek zorunda kalırsınız. 2 haftada bir gidin dip köşe silin geri kalanı kendisi zaten yapar. Yani kusura bakmayinda bukadar laf yarıştırıp sinir bozma eğilimi olan kalp hastası biri bu huyu yüzünden zarar görmüyor ise yer sildi can sildi diye bişey olmaz. Bırakın biraz iş yapsın hem kafası dagılır sizde 2 haftada bir gider halledersinz kalanları.Yurt dışında yaşarken beni Türkiye'ye babamın yanına şiddet göreceğimi bile bile gönderen, ayda bir bile aramayan, fakat oğlunu yanında tutan, oğlu bana defalarca saldıran ve bir keresinde bile oğlum o senin ablan ne yapıyorsun sen demeyen, üniversitedeyken hastaneye kaldırıldığımda sadece geçmiş olsun hadi uyuyacağım diyip telefonu kapatan, en son evli barklı halimle yine bana abzürt sebeplerden, artık spor haline geldiğinden saldıran oğluyla mahkemelik olduğumuzda yine onun tarafını tutup beni evlatlıktan reddetmeye kalkan kadına karşı tatlı dilli olamıyorum. Laf da yarıştırmıyorum fakat eğer bu karaktersizlikse ben karaktersizim.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?