anneni ihmal ettin....

orkide_m

Yeni Üye
Kayıtlı Üye
22 Kasım 2011
1.237
20
0
Malatya
ne söylesem nerden başlasam bilmiyorum, yazıklarımdan az cok bilirsiniz beni, kayınvalidemlerle görüşmüyorum, cok kötü şeyler yaşadık, stresler falan.. çok gergin oldugum anlar yaşattılar, çivi gibi sözler söylediler..içime çok işledi söyledikleri ağır kelimeler.hiç çıkmıyor.evlendim evleneli kabul etmediler beni ki ben her girdigim ortamda kendimi kısa sürede kabul ettiren bir insanken bunlar beni bir türlü kabul etmediler, kendilerinden başka kimseyi sevmiyorlar,zaten kendilerinide seven insanlar değiller, kimseyle görüşmüyorlar akraba ilişkiler yok gibi...zaten eşim beni kendi ailesiyle tanısıtrıdıgı gün bile arkamdan neler neler konusmuslar,, o kızı istemiyoruz, seni parmagında oynatır, çok fena vsss.. aslında ben kendimi hiç ezdirmedim, onlar sürekli üstlerine çıkacak bir gelin istediler, sürekli biz lafımızı söyleyelim, o sussun gibi düşündüler... kaynanamla bir gün bişey konusuyordum, hoşuma gitmeyen bir şeyi anlatıyordum, bana dediki keşke bende susmasaydım bende kaynanama bazı seyleri söyleyebilseydim, keşke bende kendimi ezdirmeseydim hep sustum hep sustum olan bana oldu , hep hasta oldum dedi.yani kendi hep susmuş , pişmanlığı var ama bendenden kendi eski gelinliğindeki gibi bir tavır istiyor..
ben evimi taşırken bile onların karşısına gelirken bile yardıma bile gelmedi, evimizi eşimle beraber kurduk.. demediki akşam yorulmuşlardı yemege cagırayım ama hep tavırlıydı yani.bu çokbasit bir örnek ama inanın onlarla okadar çok şey yaşadımki sanki yıllardır yaşamısım gibi....
ben hep saygıyı, hürmetimi yaptım, hediyelerimi alırdım,onlar benden okadar nefret ediyorlamışki bana sürekli arkamdan oyuncu, tiyatro yapıyor, entrikaları var, seni bizden ayırmaya çalışıyor, göz boyamaya calışıyor ama aklından filim fırıldaklar geçiyor diye eşime sürekli söylüyorlarmış..
ya bir gün dua ettiklerine, hallerine şürettiklerini görmedim, sürekli off poffff derler...
hani insanı kötü şeylerden iki şey uzaklaştırır..ya imanı yada vicdanı ama yemin ederim size hiç biri yok onlarda...
ki ben ilk tanıştıgımızda 26 yaşındaydım, eğitimli, kültürlü nerde nasıl konusmasını bilen bir insanım,onlarla ilk tanıstıgımız gün bile gayet dikkatli davrandım ama ne yapsam batmış gözlerine..
kayınvalidem öyle bir kıskanç bir insanki eşim bile kabul ediyor artık, ama bu kıskanclık normal değil cok acayip hastalık boyutunda bişey...
kendi çok sağlam hiç birşeyi sağlık olarak bi sorunu yok ama sürekli hastayım diyerek dikkati üzerine çekmeye çalışıyor, çünkü hastayım diyince herkes ona ilgi gösteriyor , onunda hoşuna gidiyorr
eşimle dün ordan burdan konusurken, laf ailesine geldi, anne ve babasının dediğim dedik çaldıgım düdük misali oluşundan, hep yanlış bize yaptıklarından vss bir iki kelime konuştuk, eşim ne ailesini çekiştirir. dedikodu sevende biri değil ama bir şekilde açıldı konu...
neyse gelelim bomba söze..
kayınpederim eşim ilk evlendigimiz zaman eşime demiştki...
anneni ihmal ediorsun...
allah allah ya aklım almıyor nasıl böyle bir mantık var yaaa...
yahu biz onların karşısındaydık, 2,3 günde bir görüşüyorduk.eşim günde3, 4 kere konusurdu telle annesiyle, annesine bir küçük saygısızlık dahi yapmamış bu güne kadar...
bende dedimki evlenmişssin evli barklı olmussun, eşin evin, işin farklı hayat kavgasına düşmüşşsün, sürekli gece gündüz annenimi düşünecektin, napacaktın yani annenlemi yatacaktın, yahu annenin eşi var, senden başka bi sürü çocugu var, bitek senmi varmıssında öyle dedi baban..hem ozaman baban anneni ihmal etmesin ozaman dedimm
bir insanın kocası kendisiyle ilgilenmezse sen beni ihmal ediyorsun denilir, ama anneye karşı bu kadar alakalıyken hep daha daha daha demek olurmu ya.....
sinirlerim çok bozuk, aklıma geldikçe bunlar nasıl insanlar yaa diyorum..hep saçma sapan, mantıksız sözleri var yaaaa..
eşime anlayamıyorum onları diyorum oda, ben onları 30 yıldır anlayamadım, senmi anlayacaksın diyor

benim geçmiş zaman, artık onların sayfası kapandı, ama hala aklıma geldikçe kendimi kötü hissediyorum...
gitsinler artık aklımdan gidermi bitermi o saçma salak laflar aklımdan..ya ben yaptıgım iyiliklere karşılık bana yapılan muameleyi hazmedemiyorum hiç. yara gibi içimde kaldı.hep böylemi olacak , hep aklımda o boş sözlermi olacakkk, yani ben evli barklı, bir insanım, çalışan bir bayanım, ilerde nasip olursa cocuklarım olacak, ben hep o sözleri hatılayıpta moralimmi bozulacak, evet artık kesinlikle ipler koptu onlarla görüşülmeyecek ama ya o söylenilen o çiviler nasıl yüreğimden çıkacak, çok gururluyum, hayatımda deger verdgim şeylerden birini bana yaptılar, saygısızlık yaptılar,oysa ben hiç haketmedim
kızlar sizde bunlara benzer seyler yasayıpta üzerine sünger cektiyseniz formülünü verin.ben üzülmek istemiyorum biraz geniş rahat olmak istiyorummm
 
sız evlenelı ne kadar oldu bılmıyorum ama belkı yıllar belkı aylar once soylenen bır soze bu kadar takılmayın derım.
 
bu kadar kafana takma, olan sana olur. sallamayacaksın. çıkar aklından..
kendine yapacağın en büyük iyilik bu olur. yoksa sana da yazık
 
zor bi durum Allah yardımcınız olsun çalışıyorsunuzdüşünmemey çalışın Rabbim kolaylık versin :(
bu işler gerçketen çok zor işler ya
 
tam karar alıyorum düşünmeyecem diyorum, sonra bian bir laflarını duyunca eski yaşadıklarımı hatırlıyorum, çocuk olunca acaba artık takmazmıyım, çünkü anne olanlar diyorki çocuk başka bişey, olunca eskiden kafana taktıgın seyler sana sonra çok saçma geliyor falan diyorlar
 
Yapınızla alakalı, devamlı kafanızın içinde yaptıkları söyledikleri dönüp duruyor değil mi?
Yatınca daha da yoğunlaşıyordur, düşünmekten uyku da uyuyamıyorsunuzdur Allah bilir.
Ben genel olarak böyle bir yapıya sahibim, kafama çok birşey takılırsa hele de haksızlığa uğramışsam,
içimde kaldıysa çoğu şey, kendi içim içimi yer.
Buna benzer durumlar ben de yaşadım, şimdi eşimin ailesiyle pek görüşmüyorum, arada sırada işte.
Artık genel olarak pek takmıyorum da kafaya. Çünkü ben pek eşimin ailesiyle ilgili eşimle konuşmuyorum mümkün olduğunca.
Eşiniz zaten en güzel cevabı vermiş, belli ki anlaşılmayacak insanlar ve eşiniz yanınızda, gerisini boşverin düşünmeyin.
Eşinizle ailesiyle ilgili konularıda konuşmayın bence, sonra gereksiz yere duyduklarınız sizi üzer, kafanızda dolanır durur, ne gereği var.
Mesela, annesiyle ilgilenmiyormuş, cümlesi gibi.
Bunu şimdi duyupta üzülmenin, kafaya takmanın anlamı yok, boş yere yormayın kendinizi, huzurunuzu da kaçırmayın.
 
ilk tanışmayla başlar,sonra bir tanıma evresinde karşılıklı düşünceler uçuşur insanın aklından,fısfıs konuşulur...alışılma sürecinden sonra konuşmalar azalır ve sonra durulur,bazen kendisine hoş görünmeyen hareketin ardından tekrar laf söylenilir ama artık o laf o an o sıkıntıyla ağızdan çıkar ve sonra havada asılı kalır..gün gelir bu durumlar düşünülünce senin içini acıtmaz olur,boş gelir,güler geçersin,burukluğun isi kalır sadece.. unutulmaması gerekn birşey varki şuan eşinin ailesi sana tuhaf geliyor olabilir ama onlara normal,aynı şekilde de onlar için sen aynısın..tanışma-tanıma-alışma zamanları için bekle,sıkma canını üzülme herşey rayına yoluna oturacak,dert etme..
 
sen dua et arkadaşım şanslısın.eşin annesinin ne olduğunun farkında en azından.üstelik bunu sana da itiraf edebiliyor.burada ne cadı kaynanalar okuyoruz beyler analarına toz kondurmaz sanki kanatsız melek gibi günahsız benim anam diyor.adamlar eşlerine el kızı muamelesi yapıyor.analarının ne olduklarını bilseler bile karıları şımarmasın diye çaktırmıyor eşlerime yüz vermiyorlar.aynı toz kondurmama politikasına devam.aman bırak sevmesin uzak dursunlar işte..başınıza dolanmalarından iyidir.takma kafanı huzurlu oturun..
 
anlıyorum seni....
ama gün gelir ne yazıkki karşı karşıya gelmek zorunda kalırsın yine..
doldurma kendini...
konuşma onların hakkında eşinlede....
geçmişi değiştirmez senin üzülmen...
onların konuşmasınada engel olamazsın...
 
ne söylesem nerden başlasam bilmiyorum, yazıklarımdan az cok bilirsiniz beni, kayınvalidemlerle görüşmüyorum, cok kötü şeyler yaşadık, stresler falan.. çok gergin oldugum anlar yaşattılar, çivi gibi sözler söylediler..içime çok işledi söyledikleri ağır kelimeler.hiç çıkmıyor.evlendim evleneli kabul etmediler beni ki ben her girdigim ortamda kendimi kısa sürede kabul ettiren bir insanken bunlar beni bir türlü kabul etmediler, kendilerinden başka kimseyi sevmiyorlar,zaten kendilerinide seven insanlar değiller, kimseyle görüşmüyorlar akraba ilişkiler yok gibi...zaten eşim beni kendi ailesiyle tanısıtrıdıgı gün bile arkamdan neler neler konusmuslar,, o kızı istemiyoruz, seni parmagında oynatır, çok fena vsss.. aslında ben kendimi hiç ezdirmedim, onlar sürekli üstlerine çıkacak bir gelin istediler, sürekli biz lafımızı söyleyelim, o sussun gibi düşündüler... kaynanamla bir gün bişey konusuyordum, hoşuma gitmeyen bir şeyi anlatıyordum, bana dediki keşke bende susmasaydım bende kaynanama bazı seyleri söyleyebilseydim, keşke bende kendimi ezdirmeseydim hep sustum hep sustum olan bana oldu , hep hasta oldum dedi.yani kendi hep susmuş , pişmanlığı var ama bendenden kendi eski gelinliğindeki gibi bir tavır istiyor..
ben evimi taşırken bile onların karşısına gelirken bile yardıma bile gelmedi, evimizi eşimle beraber kurduk.. demediki akşam yorulmuşlardı yemege cagırayım ama hep tavırlıydı yani.bu çokbasit bir örnek ama inanın onlarla okadar çok şey yaşadımki sanki yıllardır yaşamısım gibi....
ben hep saygıyı, hürmetimi yaptım, hediyelerimi alırdım,onlar benden okadar nefret ediyorlamışki bana sürekli arkamdan oyuncu, tiyatro yapıyor, entrikaları var, seni bizden ayırmaya çalışıyor, göz boyamaya calışıyor ama aklından filim fırıldaklar geçiyor diye eşime sürekli söylüyorlarmış..
ya bir gün dua ettiklerine, hallerine şürettiklerini görmedim, sürekli off poffff derler...
hani insanı kötü şeylerden iki şey uzaklaştırır..ya imanı yada vicdanı ama yemin ederim size hiç biri yok onlarda...
ki ben ilk tanıştıgımızda 26 yaşındaydım, eğitimli, kültürlü nerde nasıl konusmasını bilen bir insanım,onlarla ilk tanıstıgımız gün bile gayet dikkatli davrandım ama ne yapsam batmış gözlerine..
kayınvalidem öyle bir kıskanç bir insanki eşim bile kabul ediyor artık, ama bu kıskanclık normal değil cok acayip hastalık boyutunda bişey...
kendi çok sağlam hiç birşeyi sağlık olarak bi sorunu yok ama sürekli hastayım diyerek dikkati üzerine çekmeye çalışıyor, çünkü hastayım diyince herkes ona ilgi gösteriyor , onunda hoşuna gidiyorr
eşimle dün ordan burdan konusurken, laf ailesine geldi, anne ve babasının dediğim dedik çaldıgım düdük misali oluşundan, hep yanlış bize yaptıklarından vss bir iki kelime konuştuk, eşim ne ailesini çekiştirir. dedikodu sevende biri değil ama bir şekilde açıldı konu...
neyse gelelim bomba söze..
kayınpederim eşim ilk evlendigimiz zaman eşime demiştki...
anneni ihmal ediorsun...
allah allah ya aklım almıyor nasıl böyle bir mantık var yaaa...
yahu biz onların karşısındaydık, 2,3 günde bir görüşüyorduk.eşim günde3, 4 kere konusurdu telle annesiyle, annesine bir küçük saygısızlık dahi yapmamış bu güne kadar...
bende dedimki evlenmişssin evli barklı olmussun, eşin evin, işin farklı hayat kavgasına düşmüşşsün, sürekli gece gündüz annenimi düşünecektin, napacaktın yani annenlemi yatacaktın, yahu annenin eşi var, senden başka bi sürü çocugu var, bitek senmi varmıssında öyle dedi baban..hem ozaman baban anneni ihmal etmesin ozaman dedimm
bir insanın kocası kendisiyle ilgilenmezse sen beni ihmal ediyorsun denilir, ama anneye karşı bu kadar alakalıyken hep daha daha daha demek olurmu ya.....
sinirlerim çok bozuk, aklıma geldikçe bunlar nasıl insanlar yaa diyorum..hep saçma sapan, mantıksız sözleri var yaaaa..
eşime anlayamıyorum onları diyorum oda, ben onları 30 yıldır anlayamadım, senmi anlayacaksın diyor

benim geçmiş zaman, artık onların sayfası kapandı, ama hala aklıma geldikçe kendimi kötü hissediyorum...
gitsinler artık aklımdan gidermi bitermi o saçma salak laflar aklımdan..ya ben yaptıgım iyiliklere karşılık bana yapılan muameleyi hazmedemiyorum hiç. yara gibi içimde kaldı.hep böylemi olacak , hep aklımda o boş sözlermi olacakkk, yani ben evli barklı, bir insanım, çalışan bir bayanım, ilerde nasip olursa cocuklarım olacak, ben hep o sözleri hatılayıpta moralimmi bozulacak, evet artık kesinlikle ipler koptu onlarla görüşülmeyecek ama ya o söylenilen o çiviler nasıl yüreğimden çıkacak, çok gururluyum, hayatımda deger verdgim şeylerden birini bana yaptılar, saygısızlık yaptılar,oysa ben hiç haketmedim
kızlar sizde bunlara benzer seyler yasayıpta üzerine sünger cektiyseniz formülünü verin.ben üzülmek istemiyorum biraz geniş rahat olmak istiyorummm

bende senle hemen hemen aynı şeyleri yaşadım artık görüşmüyorum pek onlarla görüştüğüm zaman hep yaptıkları söledikleri şeler geliyor ve benim psikolojim alt üst oluyor rabbim yardımcımız olsun dünyaya hep at gözlüğüyle bakıyorlar laf anlatmak zor yavaş yavaş düşünmemeye başladım bende zamanla, dediğim gibi sadece onları görüğümzaman olan oluyor bana, benciller işte ne olcak herşeyi onlar bilir hep kendilerini düşünürler hep ben hep ben diyolar işte çok sorun yaşadım onlar yüzünden bende istiyorum gevşek olmak rahat olmak onlar yüzünden takıntılı bir insan oldum aman kimse kırılmasın üzülmesin dedikçe hep ben üzüldüm hep boş iyilik yaramdı onlara rabbim sabır versin bu konuda skntı yaşayanlara
 
Cok iyi anlıyorum.Gecen zaman geri gelmez.Zamanını gününü anını bos anlamsız insanım diye gecinen düsüncesiz varlıklar yüzünden harap etme.İnadına mutlu ol..Yada bosver onlar icn hc birsey yapma sevincinde kederinde onlar yüzünden olmasın.İleriyi düsünme yarının senedi yok anı yasa..Unutmayı ögrenemeynce cok acı cekiyor insan..
 
burdaki hanımlar gibi dicem bende aynen yaşadım!!!! kafama takmaktan hasta oluyorum sandım ama olan bana oldu 2 yıllık evliyim ve eşime karına sırrını vermeden tutunda yüzüme beraber aç bile dedi ( halbu ki elime bir paspas almış değiller halen düğün kredisi ödüyorum bunuda söylemekten bıktım ama beni çok yıprattı ) ama ilk gördüğüm fırsatta hesabını soracam bunun dışında hiç sallamıyorum artık mutlu olmaya çalışıyorum bazen uyuyacağım zaman aklıma geliyor ozaman çıldırıyorumm açıp ağzıma geleni saymak istiyorum sonra defol şeytan diyorum başka şeyler düşünmeye çalışıyorum bence sizde onlar yok gibi davranın ne olsa aile sıfatı taşıyamayacak kadar YOK OLMUŞLAR hayatınızda !!!!! şahsen benim gözümde aile bile denmez onlara:50:
 
Bunun bir formülü var mı,varsa da uygulayıp sonuç alan oldu mu bilmiyorum:)
Ama naçizane tavsiyem bu kadar ciddiye alma.
Herkesin derdi kendinedir elbet ama sende bu denli derin izler bırakmamalı yaşattıkları.
İnsanlar sen onları ciddiye aldığın kadarlar aslında.
Ötesi,berisi yok düşündüğün kadar varlar hayatında.
İşe düşünmeyerek,aklına geldiğinde ise eşine bakıp ne kadar şanslı olduğunu hatırlayarak başlayabilirsin.
Kapını kapattığında hepsi dışarda değil mi?
 
güzelim herkes yaşıyor aynı şeyleri 9 yıllık evliyim neler gördüm seninkiler eşine söylemişler benim kayınpederim böyle şeyleri söylemek için eşimin evde olmadığı anı kollar mesela bir gün bana oğlum bizden iyice uzaklaştı okuttun üflettin mi büyü falan mı yaptırdın dedi inan hiç birşey diyemedim tek dediğim allah bizi öyle şeylerden ve yapanlardan korusun şimdide tayinimiz çıktı ben götürüyormuşum ben istiyormuşum gitmeyi ne alakası var eşim sınava girdi orası geldi bizim yazmadığımız bir yer bir sürü şey bununla ama takmıyorum çünkü eşim biliyor beni hatta içten içe seviniyorum bu kadar çekilemediğim için hiç karşı gelmedim hiç kavga etmedim sadece bir çift laf söyler o odayı terk ederim çok canayakın çok güleryüzlü bir insanım ama anladım artık o anda tekini sadece iki cümleyle seviyeyi bozmadan net bir şekilde vereceksin mesela son dediğinde ağzımla kuş tutsam yaranamam size sanki sınava ben girdim dedim ve çıktım odadan peşimde nasıl dolaşıyor kayınpederim şaka yapmıştım falan diye çünkü biliyorlarki ben arkamı dönersem ne oğlu ne kızı yanlarına bile gelmezler...ben allah korkusu yaşadığım için hep zorla götürmüşümdür eşimi yanlarına olmaz ne olursa olsun onlar senin ailen diye kayınpederim beni dövmeye bile yürüdü ama sesimi çıkartmadım....
 
Back
X