Annesini sevmeyen bebek

A

armchair99

Aktif Üye
Kayıtlı Üye
1 Kasım 2020
54
28
38
32
1 yaşında erkek bebeğim var ve abarttığımızı düşüneceksiniz ama beni sevmiyor gerçekten. Bakımını ben yapıyorum arada büyükler geliyor ama genel olarak bütün gün benimle birlikte. Ben anneanneye bırakıp dışarı çıkıyorum. Giderken hiç ağlamıyor. Dönünce yüzüme bakmıyor. Hiç umursamıyor. Ama akşam babası gelince onun kucağına gitmek istiyor. Babası varsa evde zaten hiç kimseye gitmiyor. Babası evden giderken ağlıyor. Ben çocuk ruhlu bir insanım. Birsürü çocuk şarkısı ve oyunu bilirim. Hatta çocuklar beni sever gitme falan diye ağlar arkamdan. Bebeğime şarkı söylüyorum oyunlar oynuyorum ama ben solda 0'ım resmen. Babası da oyun oynamayı şarkıları falan hiç bilmez sadece öyle duruyor bebeğin yanında. Babası sevmesi tabii ki çok önemli ve güzel ama anneye bu kadar kayıtsız olmak normal mi? Bu arada doğduğu günden bu yana emziriyorum. Sık sık sarılıyorum ama nafile. O kadar üzülüyorum ki! Ben hiçbir çocuk görmedim böyle. Kız erkek fark etmeksizin hepsi annesine aşık adeta. Ben de öyleydim küçükken annemden hiç ayrı kalamazdım ama bebeğim resmen bensiz daha mutlu. Bir şey daha fark ettim onu da söyleyeyim. Aylarca bir şey öğretmeye çalışıyorum. Mesela bay bay yapmak gibi. Asla ama asla benim öğretmeye çalıştıklarımı almıyor. Dedesi öğretmeye çalışıyor mesela daha komplike bir şeyi hemen öğreniyor. Ben çocuğumla bağımı geliştirmek için ne yapmalıyım? Özellikle çocuk psikiyatristi/psikoloğu, çocuk gelişimcisi falan varsa yanıtlayabilir mi?
 
Ay sana kiyamam ya bir bebek daha o annesini sevmez mi ? Benim oglum 15 aylik daha yeni arkamdan agliyor bismillah. Babasi durur oyle onun kucagindan inmezdi sen boyle seyleri takma bol bol vakit gecirin bir sure diye sana tavsiye
 
Öyle bir dönem gelecek ay gitsin diyeceksin,yanlış düşünüyosun bütün gün seninle oldugu ve babasını az gördüğü için öyledir muhtemelen 1 yaş için normal,sen bol bol sarılmaya ne ywpıyorsan yapmaya devam et ,sadece sevgini ilgini ver yeter zaten daha çok küçük çık bu düşüncelerden annesi o srni çok seviyor ❤️❤️
 
Tüm gün sizinle olduğu ıcın size öyle gelıyordur . Suan onun en çok ihtiyacı olan en çok kalbîne dokunan sizsiniz. sizin onu her koşulda sevdıgınizin farkında

Dışardan gelenlerden ilgi görmeye çalışıyor minnaq sadece hepsi bu .
 
2 yaş civarı yeniden yazın buraya olur mu, ben bebeğim beni neden sevmiyor diye ağlardım. Şimdi mutfağa su içmeye yollamıyor beni, üstelik bebeğimi babası büyüttü daha çok :) Ne olduysa anne demeye başladıktan sonra oldu.
 
armchair99 .!.:
1 yaşında erkek bebeğim var ve abarttığımızı düşüneceksiniz ama beni sevmiyor gerçekten. Bakımını ben yapıyorum arada büyükler geliyor ama genel olarak bütün gün benimle birlikte. Ben anneanneye bırakıp dışarı çıkıyorum. Giderken hiç ağlamıyor. Dönünce yüzüme bakmıyor. Hiç umursamıyor. Ama akşam babası gelince onun kucağına gitmek istiyor. Babası varsa evde zaten hiç kimseye gitmiyor. Babası evden giderken ağlıyor. Ben çocuk ruhlu bir insanım. Birsürü çocuk şarkısı ve oyunu bilirim. Hatta çocuklar beni sever gitme falan diye ağlar arkamdan. Bebeğime şarkı söylüyorum oyunlar oynuyorum ama ben solda 0'ım resmen. Babası da oyun oynamayı şarkıları falan hiç bilmez sadece öyle duruyor bebeğin yanında. Babası sevmesi tabii ki çok önemli ve güzel ama anneye bu kadar kayıtsız olmak normal mi? Bu arada doğduğu günden bu yana emziriyorum. Sık sık sarılıyorum ama nafile. O kadar üzülüyorum ki! Ben hiçbir çocuk görmedim böyle. Kız erkek fark etmeksizin hepsi annesine aşık adeta. Ben de öyleydim küçükken annemden hiç ayrı kalamazdım ama bebeğim resmen bensiz daha mutlu. Bir şey daha fark ettim onu da söyleyeyim. Aylarca bir şey öğretmeye çalışıyorum. Mesela bay bay yapmak gibi. Asla ama asla benim öğretmeye çalıştıklarımı almıyor. Dedesi öğretmeye çalışıyor mesela daha komplike bir şeyi hemen öğreniyor. Ben çocuğumla bağımı geliştirmek için ne yapmalıyım? Özellikle çocuk psikiyatristi/psikoloğu, çocuk gelişimcisi falan varsa yanıtlayabilir mi?
Genişletmek için tıkla...
Sizi sevmesinden ziyade başka bir şey olmasın ? Bir çocuk ergen pskiyatri bölümüne ya da pedogoga gitsenize.
 
Anne =meme bizde öyleydi bende yazmıştım hatta bir konuya ama 2 yasa yakin değişiyor dün babasına bırakıp markete gidemedim sarıldı bacaklarıma ama soruyorum anneyi seviyormuşum diye i ıih diyor🥺
 
armchair99 .!.:
1 yaşında erkek bebeğim var ve abarttığımızı düşüneceksiniz ama beni sevmiyor gerçekten. Bakımını ben yapıyorum arada büyükler geliyor ama genel olarak bütün gün benimle birlikte. Ben anneanneye bırakıp dışarı çıkıyorum. Giderken hiç ağlamıyor. Dönünce yüzüme bakmıyor. Hiç umursamıyor. Ama akşam babası gelince onun kucağına gitmek istiyor. Babası varsa evde zaten hiç kimseye gitmiyor. Babası evden giderken ağlıyor. Ben çocuk ruhlu bir insanım. Birsürü çocuk şarkısı ve oyunu bilirim. Hatta çocuklar beni sever gitme falan diye ağlar arkamdan. Bebeğime şarkı söylüyorum oyunlar oynuyorum ama ben solda 0'ım resmen. Babası da oyun oynamayı şarkıları falan hiç bilmez sadece öyle duruyor bebeğin yanında. Babası sevmesi tabii ki çok önemli ve güzel ama anneye bu kadar kayıtsız olmak normal mi? Bu arada doğduğu günden bu yana emziriyorum. Sık sık sarılıyorum ama nafile. O kadar üzülüyorum ki! Ben hiçbir çocuk görmedim böyle. Kız erkek fark etmeksizin hepsi annesine aşık adeta. Ben de öyleydim küçükken annemden hiç ayrı kalamazdım ama bebeğim resmen bensiz daha mutlu. Bir şey daha fark ettim onu da söyleyeyim. Aylarca bir şey öğretmeye çalışıyorum. Mesela bay bay yapmak gibi. Asla ama asla benim öğretmeye çalıştıklarımı almıyor. Dedesi öğretmeye çalışıyor mesela daha komplike bir şeyi hemen öğreniyor. Ben çocuğumla bağımı geliştirmek için ne yapmalıyım? Özellikle çocuk psikiyatristi/psikoloğu, çocuk gelişimcisi falan varsa yanıtlayabilir mi?
Genişletmek için tıkla...
Belki çocukları öok sevdiğin için senin çocuğundan beklentin çok fazladır benim oğlum 16 aylık durmadan ağlar mesela bende anlamasından rahatsız oluyorum devamlı peşimde paçamdahepsi zamanla geçiyor. Bence yazdığın kadar değildir seni elbette seviyor seni görmeden durabilir mi çok uzun süre ayrı kalmamışsınızdır belkide ondan ağlamıyordur emen bebek annesine çok düşkün olur nadirde olsa böyle bebeker var çevremde duymuştum ağlamıyor bana düşkün değilndiyordu halbuki sıradan bizimkiler gibi bir bebek hiçbir sorunu yoktu. Genelde bebekler annelerine ağladıkları iiin öyle düşünüyorsunuz inanın böylesi daha iyi gün içinde defalarca sinir basıyor bana özelikle tek başına olunca insan çaresiz kalıyor
 
Merhaba , benim oğlum da aynı şekilde , emmeyi kendi birakti ondan mı bilmiyorum uzaklasmasi , hep babaya düşkündü, şimdi 16 aylık ve kardeşi oldu yeni, aslında peşpeşe doğurmuş oldum, bana resmen düşman , aşırı tepkili , babanın peşinde hep , kucağa gelmiyor anne demiyor , akşama kadar dilinde baba , kıskançlık var ama kardeşten önce de bana duskun değildi , o kadar üzülüyorum ki gelsin bana sarilsin , beraber uyuyalım istiyorum malesef , zorla öpüyorum çoğu zaman, umarım düzelir 😭
 
armchair99 .!.:
Yukarıdaki arkadaşlar normal olduğunu söylemiş sonradan değişeceğini söylemiş ama danisabilirim
Genişletmek için tıkla...
En azından için rahat etsin , sen tedbirini al. Ben özel çocuk annesi olduğum için bu konulara ekstra hassasiyet gösteriyorum. Umarım çok ama çok sağlıklıdır 😍
 
gratel88 .!.:
Merhaba , benim oğlum da aynı şekilde , emmeyi kendi birakti ondan mı bilmiyorum uzaklasmasi , hep babaya düşkündü, şimdi 16 aylık ve kardeşi oldu yeni, aslında peşpeşe doğurmuş oldum, bana resmen düşman , aşırı tepkili , babanın peşinde hep , kucağa gelmiyor anne demiyor , akşama kadar dilinde baba , kıskançlık var ama kardeşten önce de bana duskun değildi , o kadar üzülüyorum ki gelsin bana sarilsin , beraber uyuyalım istiyorum malesef , zorla öpüyorum çoğu zaman, umarım düzelir 😭
Genişletmek için tıkla...
Ancak yaşayan anlar bizi 😭
 
armchair99 .!.:
1 yaşında erkek bebeğim var ve abarttığımızı düşüneceksiniz ama beni sevmiyor gerçekten. Bakımını ben yapıyorum arada büyükler geliyor ama genel olarak bütün gün benimle birlikte. Ben anneanneye bırakıp dışarı çıkıyorum. Giderken hiç ağlamıyor. Dönünce yüzüme bakmıyor. Hiç umursamıyor. Ama akşam babası gelince onun kucağına gitmek istiyor. Babası varsa evde zaten hiç kimseye gitmiyor. Babası evden giderken ağlıyor. Ben çocuk ruhlu bir insanım. Birsürü çocuk şarkısı ve oyunu bilirim. Hatta çocuklar beni sever gitme falan diye ağlar arkamdan. Bebeğime şarkı söylüyorum oyunlar oynuyorum ama ben solda 0'ım resmen. Babası da oyun oynamayı şarkıları falan hiç bilmez sadece öyle duruyor bebeğin yanında. Babası sevmesi tabii ki çok önemli ve güzel ama anneye bu kadar kayıtsız olmak normal mi? Bu arada doğduğu günden bu yana emziriyorum. Sık sık sarılıyorum ama nafile. O kadar üzülüyorum ki! Ben hiçbir çocuk görmedim böyle. Kız erkek fark etmeksizin hepsi annesine aşık adeta. Ben de öyleydim küçükken annemden hiç ayrı kalamazdım ama bebeğim resmen bensiz daha mutlu. Bir şey daha fark ettim onu da söyleyeyim. Aylarca bir şey öğretmeye çalışıyorum. Mesela bay bay yapmak gibi. Asla ama asla benim öğretmeye çalıştıklarımı almıyor. Dedesi öğretmeye çalışıyor mesela daha komplike bir şeyi hemen öğreniyor. Ben çocuğumla bağımı geliştirmek için ne yapmalıyım? Özellikle çocuk psikiyatristi/psikoloğu, çocuk gelişimcisi falan varsa yanıtlayabilir mi?
Genişletmek için tıkla...
Birebir aynı hisler içindeydim bir zamanlar görünce duygulandım. Ben de anneannesinden itiraf ediyorum çok kıskanıyordum. Bir gün bile işe giderken arkamdan ağlamadı. Karnı açsa meme diye üstüme atlar ama toksa pek yüzüme bakmaz. Annemle daha mutlu olduğunu hissedip ağladığım zamanlar çok oldu. 18 aylık oldu şu an. Tam olarak hangi noktada değişti hatırlamıyorum ama şu an bacağıma yapışık geziyor. Sarılmayı öpmeyi öğrendi. O kadar sıcacık bir ilişkimiz var ki. Sürekli sarmaş dolaş haldeyiz. Geceleri yanından kalkıp tuvalete bile gidemiyorum maalesef sabaha kadar emiyor ayrılık kaygisi yüzünden. Bu kadarını da istedim mi emin değilim 🤣 ama sonuç olarak bir noktada anne düşkünlüğü başlıyor bence. Daha önce de en çok beni sevdiğini biliyorum mantığım bunu söylüyor. Ama daha farklı bir ilişkimiz vardı. Baba dede anneanne herkesle daha yakındı sanki. Galiba anneyi kendi bedeniyle bütün gördükleri için bazı bebekler çok da anneye yakınlık duymuyor. O zaten ona ait elinin altında. Bağımsızlık kazandıkça ayrılık kaygıları artıyor ve annecilik geliyor sanırım. Her bebekte böyle degildir belki ama kendi kızımda gözlemim bu oldu
 
gratel88 .!.:
Merhaba , benim oğlum da aynı şekilde , emmeyi kendi birakti ondan mı bilmiyorum uzaklasmasi , hep babaya düşkündü, şimdi 16 aylık ve kardeşi oldu yeni, aslında peşpeşe doğurmuş oldum, bana resmen düşman , aşırı tepkili , babanın peşinde hep , kucağa gelmiyor anne demiyor , akşama kadar dilinde baba , kıskançlık var ama kardeşten önce de bana duskun değildi , o kadar üzülüyorum ki gelsin bana sarilsin , beraber uyuyalım istiyorum malesef , zorla öpüyorum çoğu zaman, umarım düzelir 😭
Genişletmek için tıkla...
Konudan bağımsız olarak siz hamileyken mi birakti oğlunuz emmeyi. Ben de memeden ayırmak istiyorum 16 haftalık gebeliğim var kizim 18 aylık. Sütün tadı değişir azalır emmeyi kendi bırakır dediler ama olmadı maalesef
 
annabelica .!.:
Konudan bağımsız olarak siz hamileyken mi birakti oğlunuz emmeyi. Ben de memeden ayırmak istiyorum 16 haftalık gebeliğim var kizim 18 aylık. Sütün tadı değişir azalır emmeyi kendi bırakır dediler ama olmadı maalesef
Genişletmek için tıkla...
Ben hamile kalmadan önce kendi birakti , uğraştım ama almadı sonra da hamile kaldım zaten
 
armchair99 .!.:
1 yaşında erkek bebeğim var ve abarttığımızı düşüneceksiniz ama beni sevmiyor gerçekten. Bakımını ben yapıyorum arada büyükler geliyor ama genel olarak bütün gün benimle birlikte. Ben anneanneye bırakıp dışarı çıkıyorum. Giderken hiç ağlamıyor. Dönünce yüzüme bakmıyor. Hiç umursamıyor. Ama akşam babası gelince onun kucağına gitmek istiyor. Babası varsa evde zaten hiç kimseye gitmiyor. Babası evden giderken ağlıyor. Ben çocuk ruhlu bir insanım. Birsürü çocuk şarkısı ve oyunu bilirim. Hatta çocuklar beni sever gitme falan diye ağlar arkamdan. Bebeğime şarkı söylüyorum oyunlar oynuyorum ama ben solda 0'ım resmen. Babası da oyun oynamayı şarkıları falan hiç bilmez sadece öyle duruyor bebeğin yanında. Babası sevmesi tabii ki çok önemli ve güzel ama anneye bu kadar kayıtsız olmak normal mi? Bu arada doğduğu günden bu yana emziriyorum. Sık sık sarılıyorum ama nafile. O kadar üzülüyorum ki! Ben hiçbir çocuk görmedim böyle. Kız erkek fark etmeksizin hepsi annesine aşık adeta. Ben de öyleydim küçükken annemden hiç ayrı kalamazdım ama bebeğim resmen bensiz daha mutlu. Bir şey daha fark ettim onu da söyleyeyim. Aylarca bir şey öğretmeye çalışıyorum. Mesela bay bay yapmak gibi. Asla ama asla benim öğretmeye çalıştıklarımı almıyor. Dedesi öğretmeye çalışıyor mesela daha komplike bir şeyi hemen öğreniyor. Ben çocuğumla bağımı geliştirmek için ne yapmalıyım? Özellikle çocuk psikiyatristi/psikoloğu, çocuk gelişimcisi falan varsa yanıtlayabilir mi?
Genişletmek için tıkla...
Sizinle aynı şeyler yaşadım hatta sürekli vicdan azabı çekiyordum 18ngün yoğun bakımda kaldı 1 haftalıkken. O yüzden beni tanımıyor annesi gibi görmüyor bağ kuramadık diyordum. Şuan 2 yaşına yeni girdi 2 3 ay önce emzirmeyi kestim. O olmadan hiç dışarı çıkmadım yanımdan ayırmadım onu ama yinede birisi hadi gel dışarı çıkalım dese onunla gider hiç benim için ağlamaz. Ama yürüdükçe anne demeye başladıkça onunla sohbet ettikçe aramızdaki bağ güçlendi. Şuan pek konuşamıyor ama anne anne diye geziyor gel sarılıyım diyorum koşarak geliyor öpüyor benimle gülüp şakalaşıyor. Yani böyle düşünmeyin her çocuk aynı değil. Keşke benim oğlum da bana aşık gibi olsa ama onu bu şekilde kabul ettim kendisine göre bi sevgi dili oluşturuyor. Onunla iletişim kurmaya devam edin onu sevdiğinizi söyleyin sohbet edin emin olun ki zamanla herşey düzelecek
 
Goookceeeee .!.:
Sizinle aynı şeyler yaşadım hatta sürekli vicdan azabı çekiyordum 18ngün yoğun bakımda kaldı 1 haftalıkken. O yüzden beni tanımıyor annesi gibi görmüyor bağ kuramadık diyordum. Şuan 2 yaşına yeni girdi 2 3 ay önce emzirmeyi kestim. O olmadan hiç dışarı çıkmadım yanımdan ayırmadım onu ama yinede birisi hadi gel dışarı çıkalım dese onunla gider hiç benim için ağlamaz. Ama yürüdükçe anne demeye başladıkça onunla sohbet ettikçe aramızdaki bağ güçlendi. Şuan pek konuşamıyor ama anne anne diye geziyor gel sarılıyım diyorum koşarak geliyor öpüyor benimle gülüp şakalaşıyor. Yani böyle düşünmeyin her çocuk aynı değil. Keşke benim oğlum da bana aşık gibi olsa ama onu bu şekilde kabul ettim kendisine göre bi sevgi dili oluşturuyor. Onunla iletişim kurmaya devam edin onu sevdiğinizi söyleyin sohbet edin emin olun ki zamanla herşey düzelecek
Genişletmek için tıkla...
Ben aslında bana aşık olsun tapsın istemiyorum ileriki hayatı için zor olabilir. Sadece onu çok seviyorum ve beni sevsin istiyorum sadece. Bensiz de yapabilmesi gözümü arkada bırakmaz ama herkesle o kadar iyiyken benle kötü olması o kadar üzüyor ki beni. Resmen kimyamız uyuşmuyor gibi hissediyorum ne yaparsam yapayım olmuyor bende onu gıcık eden huzursuz eden bir şeyler var gibi. İnşallah aramız düzelir bizim de sizin gibi oluruz. Onu olduğu gibi kabul etmeye çabalıyorum ben de.
 
armchair99 .!.:
1 yaşında erkek bebeğim var ve abarttığımızı düşüneceksiniz ama beni sevmiyor gerçekten. Bakımını ben yapıyorum arada büyükler geliyor ama genel olarak bütün gün benimle birlikte. Ben anneanneye bırakıp dışarı çıkıyorum. Giderken hiç ağlamıyor. Dönünce yüzüme bakmıyor. Hiç umursamıyor. Ama akşam babası gelince onun kucağına gitmek istiyor. Babası varsa evde zaten hiç kimseye gitmiyor. Babası evden giderken ağlıyor. Ben çocuk ruhlu bir insanım. Birsürü çocuk şarkısı ve oyunu bilirim. Hatta çocuklar beni sever gitme falan diye ağlar arkamdan. Bebeğime şarkı söylüyorum oyunlar oynuyorum ama ben solda 0'ım resmen. Babası da oyun oynamayı şarkıları falan hiç bilmez sadece öyle duruyor bebeğin yanında. Babası sevmesi tabii ki çok önemli ve güzel ama anneye bu kadar kayıtsız olmak normal mi? Bu arada doğduğu günden bu yana emziriyorum. Sık sık sarılıyorum ama nafile. O kadar üzülüyorum ki! Ben hiçbir çocuk görmedim böyle. Kız erkek fark etmeksizin hepsi annesine aşık adeta. Ben de öyleydim küçükken annemden hiç ayrı kalamazdım ama bebeğim resmen bensiz daha mutlu. Bir şey daha fark ettim onu da söyleyeyim. Aylarca bir şey öğretmeye çalışıyorum. Mesela bay bay yapmak gibi. Asla ama asla benim öğretmeye çalıştıklarımı almıyor. Dedesi öğretmeye çalışıyor mesela daha komplike bir şeyi hemen öğreniyor. Ben çocuğumla bağımı geliştirmek için ne yapmalıyım? Özellikle çocuk psikiyatristi/psikoloğu, çocuk gelişimcisi falan varsa yanıtlayabilir mi?
Genişletmek için tıkla...
Üzme kendini benim oğlum hep babaciydu ve çok büyük bir kurtarıcı. Anne diye ağlama baba diye aGlardi.
 
Ekran var mı hayatınızda evdeki tv yi bile kapatın sonra bana dua edersiniz, onu emzirirken oynarken sakın elinize telefon almayın sadece onunla ilgilenin bebeğinizle
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

Anais0
11 aylık bebek neler yapabilir?
Yorumlar
4
Görüntüleme
193
chaotic soul
chaotic soul
A
Kayınvalidem oğlunu eşi yerine koyuyor?
Yorumlar
8
Görüntüleme
670
Marjolein
M
Z
Yine annem
2
Yorumlar
25
Görüntüleme
457
zsmm
Z
P
Gec konusmami
2
Yorumlar
32
Görüntüleme
767
parsullllll
P
O
  • Kilitli
Çok üzgünüm
Yorumlar
1
Görüntüleme
349
Olyndra
O
Back
X