Annesizlik

Vaktince kıymetli bir dost olduğu içindi diyelim bu ısrar. Konu sahibinin buraya yazmadığı sıkıntıları bildiğimiz için belki kendisine iyi geliriz diye. Mesele bu yani.
Aaa olmaz
Onun konusunda sen haklısın demediğim için
O da muhalefet olmalı, kah alakalı kah alakasız bi konu fark etmez
 
Siz kendi konunuza yaptığım yorumdan kamçılanıp buraya geldiğiniz için muhalefete yer arıyor olabilirsiniz
Oldu, görüşürüz

Benim konuma onlarca yorum geldi.Zaten tanımadığım insanları hafızamda tutmaya çalışmamın bir anlamı yok

sadece yazdıkları önemli.Ondan dolayı sizi profil olarak hatırlamıyorum. Ayrıca ben sizin geçtiğiniz yolları geçeli çoook

oldu. Bu tür çocukça takipler yapmıyorum.
 
Benim konuma onlarca yorum geldi.Zaten tanımadığım insanları hafızamda tutmaya çalışmamın bir anlamı yok

sadece yazdıkları önemli.Ondan dolayı sizi profil olarak hatırlamıyorum. Ayrıca ben sizin geçtiğiniz yolları geçeli çoook

oldu. Bu tür çocukça takipler yapmıyorum.
BDV de pek takılmıyorum geyikteyim
Geyik dışında 2 konuya yorum yaptım
Ne tevafuksa biri sizinki biri burası olunca takibe lüzum olmuyor
 
Konu koca anne baba iş vs değil

Boşanmak falan bunlar fasa fiso. Çok basit işler.

Hayat cok amacsız kaldı. Yazdıklarınız hepsini yutkunarak okuyorum. Herseyin farkındayım. Teyit almak gibi bir niyetim de yok.

Sadece cok merak ediyorum. Cok üzülüyorum. Cok boş hisediyorum. Anlatamıyorum da derdimi.

Doktor da care olamıyor gercekten. Bir ödevmiş gibi gidip konusup ilac kullanıp yasıyorum.
demek ki yeterli gelmeyen bi tedavi var .
doktoruna söyleemlisin düşünceni . bize söylediklerini
 
Annem ölmeden bir gün önce işten çıkıp eve giderken bir fena oldum, 9 yıl taşıdığımız kanser taştı sanki içimden , hıçkıra hıçkıra ağlarken küçük kardeşimi aradım, annem ne yapıyor diye , uyuyor dedi ; uyuyor dediği koltukta yarı oturur vaziyette, nefes alıp doyamıyor, vücuduna dokunamıyoruz acısından o halde. Kardeşim ağlama abla geçecek falan derken duymuş, telefonu istedi, son kalan gücüyle İYİYİM BENNN dedi, SİZİ AĞLAYIN DİYE BÜYÜTMEDİM,AĞLAMAYACAKSINNN ! Ben bunu yaşarken 32 yaşındaydım arkadaşım. Depresyonun en ağırını benim annem yaşadı, masaya yumruğunu vurduğunda karşısında duracak insan olmayan annem, hastalıkla statüsünü, gücünü, parasını her şeyini kaybetti, 9 yıl yattı 9 yıl, sen ne depresyonundan bahsediyorsun, pekala bencilsin, hem de köküne kadar bencilsin, iki yaşında evlada kıyacak kadar bencilsin. Belki zor gelir dediklerim ama gerçek budur, ben sıkıldım, bunaldım, hayat zor doğurdum ama elbet birileri bakar ben gideyim artık, yok canım. Tedavini ol, evlat yaşamak için, dayanmak için en sağlam sebep.
Allah rahmet eylesin
Şu kırmızı kısma da imzamı atarım
 
Dikkat cekmek istesem KK ya konu acmam :) en son isteyeceğim sey suanda dikkat cekmek :)

Tedavi görüyorum evet ama bu fikri aklımdan cıkaramıyorum.

Derdim büyük, anlatılarak cözülemez.

Ölme fikri cok yakın gelmekle birlikte bencilce de geliyor.

Dünyaya getirilmiş iki yasında bir cocuğa sorulmadı kimin evladı olacağı. Bu şekilde yalnız bırakmak. Biraz icimi acıtıyor. Daha doğrusu durduruyor diyelim
kendini öldürsen o çok sevdiğin kocacıgın 40 ınçıkar çıkmaz belki daha 40 ın çıkmadan cici anne bulacak ogluna
annene gelince bir ömür ciğeri yanacak
evladınsa belki işkence görecek belki görmeyecek ama hep eksik kalacak sorunun ne bilmiyorum ama ölmek çare değil
 
Cevap vermek zorunda değilsin üyeliğin 2. üyelik mi?
Yok 2. üyelik değil. Eski bir üyeyim.
orantisizempatik orantisizempatik konunu tesadufen gorup, sadece 5-10 msjini okudum. Emin ol isyerim yuz ifademin bile degismesini ksldirmayacak bir ortam ama sayende su an kendimi berbat hissediyirum, gizlerim kipkirmizi. Azicik bir kahve keyfim vardi, onun da icine ettin ! Bunlari niye mi yazdim. 28 aylik bir kizim var, kokusunu her an ozledigim.. ben seni hic tanimiyorken, dis kapinin mandali bile degilken, senin hissettiklerin, kafandan gecenler bana bunlari yasatiyorsa, kizinin hali ne olur ??? Nasil affedilebilirsin ki..

Cok özür dilerim gerçekten kimseyi üzmek değildi niyetim. ben cok caresiz kaldım. Öyle acım depreşti isyan edesim geldi değil konu. Bu kadar basit değil en azından.

Annem ölmeden bir gün önce işten çıkıp eve giderken bir fena oldum, 9 yıl taşıdığımız kanser taştı sanki içimden , hıçkıra hıçkıra ağlarken küçük kardeşimi aradım, annem ne yapıyor diye , uyuyor dedi ; uyuyor dediği koltukta yarı oturur vaziyette, nefes alıp doyamıyor, vücuduna dokunamıyoruz acısından o halde. Kardeşim ağlama abla geçecek falan derken duymuş, telefonu istedi, son kalan gücüyle İYİYİM BENNN dedi, SİZİ AĞLAYIN DİYE BÜYÜTMEDİM,AĞLAMAYACAKSINNN ! Ben bunu yaşarken 32 yaşındaydım arkadaşım. Depresyonun en ağırını benim annem yaşadı, masaya yumruğunu vurduğunda karşısında duracak insan olmayan annem, hastalıkla statüsünü, gücünü, parasını her şeyini kaybetti, 9 yıl yattı 9 yıl, sen ne depresyonundan bahsediyorsun, pekala bencilsin, hem de köküne kadar bencilsin, iki yaşında evlada kıyacak kadar bencilsin. Belki zor gelir dediklerim ama gerçek budur, ben sıkıldım, bunaldım, hayat zor doğurdum ama elbet birileri bakar ben gideyim artık, yok canım. Tedavini ol, evlat yaşamak için, dayanmak için en sağlam sebep.
Cok özür dilerim attraente, gercekten kimseyi üzmek değil niyetim.

Bu yüzden konu actım. Bir an hata yapabilirim gibi geliyor.

Sekillerini düşünüyorum. O aşamaya geldim gercekten. Beni tututan tek sey oydu. Hala da o gerci.

kendini öldürsen o çok sevdiğin kocacıgın 40 ınçıkar çıkmaz belki daha 40 ın çıkmadan cici anne bulacak ogluna
annene gelince bir ömür ciğeri yanacak
evladınsa belki işkence görecek belki görmeyecek ama hep eksik kalacak sorunun ne bilmiyorum ama ölmek çare değil
40 ı beklemez :)

O zaman size inançlarınıza sarilmanizi tavsiye ediyorum inanılmaz güç veriyor insana ben böyle yaptım ve şu an çok güçlüyüm hayata karşı.

İnancımı yitirdim sanırım ben
 
Yok 2. üyelik değil. Eski bir üyeyim.


Cok özür dilerim gerçekten kimseyi üzmek değildi niyetim. ben cok caresiz kaldım. Öyle acım depreşti isyan edesim geldi değil konu. Bu kadar basit değil en azından.


Cok özür dilerim attraente, gercekten kimseyi üzmek değil niyetim.

Bu yüzden konu actım. Bir an hata yapabilirim gibi geliyor.

Sekillerini düşünüyorum. O aşamaya geldim gercekten. Beni tututan tek sey oydu. Hala da o gerci.


40 ı beklemez :)



İnancımı yitirdim sanırım ben
Ben seni gayet akli basinda buldum. Gerekiyorsa doktorunu degistir, hastaneye falan yat. Bizim derdimiz seni daha da uzmek degil, bebegin mezar ziyaretine degil, hastane ziyaretine gelir.
Ben hayati gercek anlamda anne olunca gogusledim. Kocandan bosanabilirsin, ailenle baglarini koparip gorusmeyebilirsin. .. Ama Sen ANNESİN, senin bundan vazgecme luksun yok !
 
Yok 2. üyelik değil. Eski bir üyeyim.


Cok özür dilerim gerçekten kimseyi üzmek değildi niyetim. ben cok caresiz kaldım. Öyle acım depreşti isyan edesim geldi değil konu. Bu kadar basit değil en azından.


Cok özür dilerim attraente, gercekten kimseyi üzmek değil niyetim.

Bu yüzden konu actım. Bir an hata yapabilirim gibi geliyor.

Sekillerini düşünüyorum. O aşamaya geldim gercekten. Beni tututan tek sey oydu. Hala da o gerci.


40 ı beklemez :)



İnancımı yitirdim sanırım ben

Bende seni üzmek istemedim
Ama insan hayatında oluyor böyle tükenmiş zamanlar
İnancın var mı bilmem ama dua et bol bol
Öyle kötü şeyler yaşadım ki anlatsam dehşete düşersin, beni hayata bağlayan şey hasta kedim oldu, benden başkası ona bakamaz diye direndim hep, kaldı ki senin ki evlat. 32 yaşında öldü annem 6 yıl bitti, yemin ederim telefonunu telefonumdan silemiyorum, o kadar zor yokluğu. Gel buraya yaz içini dök, istersen özelden yaz bana, elimden ne gelirse destek olmaya çalışırım ama bu düşünceleri çıkar aklından. Dünyanın en büyük nimeti evlat, onun için, kendin için dayanmalısın, sorunun ne bilmiyorum ama dünyada ölümden başka çaresiz iş yok, onun haricinde her şeyin bir alternatifi var
 
kendi evladımın annesiz büyümesi en büyük kabusumken sizin evladınızın annesiz kalma ihtimali beni kahretti.
anneanne büyütse bile evin her köşesinde hep bir hüzün,dışarda hep acıyan bakışlar .yazık o yavruya ki ne yazık :(
 
Bir annenin intihar etme lüksü yok. Aklınızdan çıkarın böyle şeyleri.
Tam da bunu yazmak istedim. "Bir annenin intihar etme lüksü yok." Böyle bir bencilliğe hakkı yok.

Dünyaya bir can getir, sana ihtiyacı olan, kanatlarının altında büyümesi gereken o canı sensiz bırak. Muhtemelen hayatı boyunca kimse daha büyük bir zarar veremez o çocuğa. Düşüncesi bile çıldırtıcı. Annemi 16 yaşımda kaybettim. Öldüğünde 36 yaşındaydı, gencecikti. Öyle acı ki, herhalde bundan kötüsü evlat acısıdır, Allah yaşatmasın. Bak, üzerinden 16 yıl geçti, ne özlemi bitti, ne acısı. Şimdi küçücük bir kızım var. Ölümden hiçbir zaman korkmadım ama şimdi bana bir şey olur da, şu yaşadığımın onda birini o yaşar diye aklım çıkıyor. On tane anneannesi, babannesi olsa hepsi birbirinden iyi olsa kaç yazar? Annenin boşluğunu kimse dolduramaz. O yüzden bu intihar mevzusunu hiç açılmamak üzere kapatın. Bunalımdayım, dibe batıyorum diyen insan kendini öldürmeyi düşünene kadar psikologa koşsun, tedavi görsün.
 
Back
X