annenizde bir sorun olabilir. hastanın kendisi kadar, ailesinin gözlemi de çok önemli. hatta bazen hastanın kendisinden daha önemli. çünkü hasta kendisini normal görüyor, hatta kavga ediyor bir sorun var denilince.
ben ilk defa maniye çıktığımda bayağı saçmalamıştım ama kendimi gayet haklı ve doğru görüyordum. ailem beni biraz da zorla götürdü ve ben doktoru ikna etmeye gitmiştim aslında ama ilaçlardan sonra kendime geldim.
bipoların tipleri var. bipolar tip 1 de depresyon ve ful mani olabiliyor, o biraz daha sıkıntılı. bipolar tip 2 de mani yok, depresyon ve hipomani denen daha düşük dozlu maniler, fazla neşelilik, fazla konuşkanlık, fazla para harcama halleri filan görülebiliyor.
bu ataklar, yılda birkaç defa, ayda bir kaç defa, hatta gün içinde sabahtan akşama değişebilir. uzun süre normal de kalabilir. siz psikolog dışında bir de psikiyatristten de randevu alın. başka bir rahatsızlığı da olabilir. bu hastalıklar kalbin var, şekerin var gibi net hastalıklar değil, tahlili filan pek yok. yaşadıkça görüyorsun ve bşrkaç görüşmeyle teşhis ediliyor.
doktorumun benim aileme söylediği, size kızdığında alınmayın, ona kızmayın ve kişisel algılamayın. konuşan kendi değil, hastalık demişti. ve suçlamadan, hastasın demeden, bir de bu doktora bir danışalım, içimiz rahat olsun gibi sözlerle annenizi doktora götürün ve doktorla kendiniz de konuşup gördüklerinizi anlatın.
bir de tiroid bezleri gibi fiziksel sorunlar da psikolojik etkiler gösterebilir. onları da kontrol ettirmek lazım. bunu iyi bir psikiyatrist söyleyecektir ama bence annenizi muhakkak bir psikiyatrist görsün. aşırı neşeler, hareket ve davranışlar, ya da takip eden fazla mutsuzluklar çok da normal değil.pek çok bipolar hastası da teşhis edilmeden yaşar gider. ama hayatı gereksiz yere zorlaşır.
umarım hiçbir şeyi yoktur. selamlar