Vallahi billahi canım çok sıkkın. Emekçi bir babam, emekçi bir annem var. Çok şükür ikisi de emekli oldu, biri hem emekli hem hala çalışıyor. Bugüne kadar kardeşim ve bana eğitim anlamında iyi imkânlar sunmak için her anne ve baba gibi bazı fedakarlıklar yaptılar. Mesela araba almayı hep ötelediler ertelediler. Arabamız olmadı hiç. Şimdi ben işimi elime almışken hem de henüz evlenmemişken hem kendim için hem de biraz ailemi de gezdirme , işlerini halletme maksadıyla araba almak istiyorum. Araba markaları vb konusunda çok derin bilgilerim yok. Mesela ikinci el araba sitesinden bir araba beğeniyorum fena değil gibi görünüyor eşe dosta gönderiyorum fena değil diyorlar ama kendime araba konusunda güvenim olmadığından erteliyorum. Erteleye erteleye artık tam karar verdim yavaş yavaş kullanmaya başlar alışırım bir yerden başlarım kesin alıyorum derken bir gün sonra çat krediler yükseldi ve ta taaaam kredi vadesi 36 aya düşürüldü. Şimdi de yine beni bir kaygı sardı. Ödeyebilir miyim kaygısı bir yandan, sürebilir miyim kaygısı bir yandan. Yine üzüle üzüle bir hal oldum. Yurtdışında herhangi bir araba sahibi olmak çok kolayken neden bizim ülkede bu kadar zor? İsyan ya valla isyan. Hayat zor, biriktiremiyorsun bari krediye gitsin diyorsun krediler almış başını gidiyor bir de üstüne üstlük vade imkanını da kısıtlıyor. Çok sinir oldum dert küpü oldum valla. Dolmuş , taksi forever. Nereye kadarsa böyle..
