Selam kızlar
Konu şu benim henüz 2 haftalık bir ilişkim var. 2 haftada ne sorunu yaşadınız diyeceksiniz belkide ama valla billa yaşanıyor. Olay şu çocuk çok iyi,yanyanayken bana ilgisi,iltifatı güzel bunda bir sorun yok ama arada bir duvar var gibi hissediyorum. Geçenlerde iş gereği 1 haftalığına şehir dışına çıkmam gerekti mesela otogara gelir uğurlar belki diye düşündüm ama gelmedi. İstesem gelirdim işimde yoktu hatta istedim de ama gelmedim dedi. Ordan doğru kavga ettik.
Neyse bu olayı çözdük bugün buluştuk mesela. Uykum geldi hadi kalkalım dedi kalktık. Bu arada bende her sabah 6da kalkıyorum. Tamam bünyesi dayanıklı değildir belki ona lafım yok. Ama son zamanlarda bu uykusuz kalma muhabbeti fazla olmaya başladı. Kimse istemez sabahın köründe 2 saatlik uykuyla işe gitmeyi biliyorum ama sürekli dillendirmesi sinirimi bozmaya başladı. Bugünde tartışmamız burdan doğru çıktı zaten.
Özetle olay şu sen ilgi bağımlısısın,her gün beni görmek istiyorsun ama benimde bir hayatım var her istediğinde yanında olamam ya da her zaman bu ilgiyi karşılayamam. Alışkın değilim belki zamanla alışırım ama şu an için olmuyor. Sürekli görüşmek beni sıkar dedi. Her gün seni görme zorunluluğum yok. Yeri gelecek izin günümde buluşmak istemicem kendime vakit ayırıcam dedi. Bende evet ilgi bağımlısıyım ve sen nasıl değişmeyeceksen bende de durum bu dedim. Eğer bunu zorunluluk olarak görüyosan zaten gelme dedim. O zaman yapacak bir şey yok dedim ve indim arabadan. O da bir süre sonra bastı gitti.
Kızlar ben mi abartıyorum yoksa o mu bencil davranıyor? Herkesin bir hayatı var bunun farkındayım ama onun Sürekli bunu dile getirmesi kafamda soru işareti yaratıyor. Sizce?