- 14 Nisan 2012
- 11.496
- 21.252
- 398
Merhabalar.
Nasıl başlayacağımı bilmediğim ,ama başlayınca da bitiremeyeceğim bir konuyla herkese iyi akşamlar diliyorum...
Çok kararsız kaldığım ama kararsızlığında en dibe götürdüğünün farkında olduğum bir hafta yaşıyorum.
Bu hafta resmen hayattan soğudum... Nedenine gelecek olursak biraz uzun olacak sanırım.
O yüzden kısa konuları okumayı isteyen ablalara başlıkta spoiler vermedim.. okuyup kendilerini yormasınlar diye(nasılsa tam okumayacaklar)
Her neyse konuma gelecek olursam konu tabi ki nişanlım.
Daha önce evlenip ayrılmış çok iyi bir üniversiteden mezun bir kadınım. Ailem kendi halinde ve etrafımız tarafından çok sevilen bir aile.Nişanlımdan biraz bahsetmek istiyorum. Kendisi işi gücü yerinde olan, lise mezunu olmasına rağmen kendini çok geliştirmiş, son derece sempatik ve çok merhametli bir adam. Gerçekten bana dibine kadar aşık olduğunu hissettiren , kalbi kocaman bir kişi. Bazen diyorum ki hayatta ki çektiklerimin mükafatı sanırım bu adam.
Şimdi asıl konuya geleceğim. Yaklaşık 1hafta evvel bir cenaze sebebiyle nişanlım ve ben çok yakın bir akrabalarının evine gittik . Annesi , babası ve kardeşleri de oradaydı tabi bir sürü akrabası da.
Nişanlım bu insanların hiç birisiyle görüşmeyen , hayatı kendi başına inşaa etmiş birisi. O ortama girince ne olursunuz yanlış anlamayın ama ben çok başka kaldım.
Konuştukları konular , davranışları ,giyim-kuşamları benden o kadar farklı ki. Konuşacak bir şey bulamadım. Nişanlımın ailesiyle de aynı şekilde. Zaten hepsi benimi inceleyip durdu. Böyle dünya başıma yıkıldı resmen.
Ki kendisi her zaman der ben ailemle samimi değilim ,seni asla samimi etmem çünkü senin gibi değiller der. Ama ne olursa olsun et tırnakta in ayrılmaz.
Bu süreçte arada şu an hiç bir sebep yokken ondan vazgeçmek istemiyorum. Ama çok korkuyorum...
Yani ne diyeceğim ki ona ? Aileni beğenmedim hadi hoşçakal mı ? İnsanları sınıflandırmak çok cahilce ama ya ilerde bana tutturursa... o zaman ben asla yapamam ki..
Ailem de sen bilirsin karar senin diyor ama görünen köy kılavuz istemez diyorlar.
Çocuğu seviyoruz ama sen o ortamda yapamazsın diyorlar...
Lütfen yorum yaparken kimse kırıcı davranmasın . Yeterince üzgünüm... En çokta arada hiç bir sebep olmamasına üzülüyorum. Nişanlımı çok seviyorum, o da beni çok seviyor. Ama sonrasını düşünmem de gerekiyor.
Nasıl başlayacağımı bilmediğim ,ama başlayınca da bitiremeyeceğim bir konuyla herkese iyi akşamlar diliyorum...
Çok kararsız kaldığım ama kararsızlığında en dibe götürdüğünün farkında olduğum bir hafta yaşıyorum.
Bu hafta resmen hayattan soğudum... Nedenine gelecek olursak biraz uzun olacak sanırım.
O yüzden kısa konuları okumayı isteyen ablalara başlıkta spoiler vermedim.. okuyup kendilerini yormasınlar diye(nasılsa tam okumayacaklar)
Her neyse konuma gelecek olursam konu tabi ki nişanlım.
Daha önce evlenip ayrılmış çok iyi bir üniversiteden mezun bir kadınım. Ailem kendi halinde ve etrafımız tarafından çok sevilen bir aile.Nişanlımdan biraz bahsetmek istiyorum. Kendisi işi gücü yerinde olan, lise mezunu olmasına rağmen kendini çok geliştirmiş, son derece sempatik ve çok merhametli bir adam. Gerçekten bana dibine kadar aşık olduğunu hissettiren , kalbi kocaman bir kişi. Bazen diyorum ki hayatta ki çektiklerimin mükafatı sanırım bu adam.
Şimdi asıl konuya geleceğim. Yaklaşık 1hafta evvel bir cenaze sebebiyle nişanlım ve ben çok yakın bir akrabalarının evine gittik . Annesi , babası ve kardeşleri de oradaydı tabi bir sürü akrabası da.
Nişanlım bu insanların hiç birisiyle görüşmeyen , hayatı kendi başına inşaa etmiş birisi. O ortama girince ne olursunuz yanlış anlamayın ama ben çok başka kaldım.
Konuştukları konular , davranışları ,giyim-kuşamları benden o kadar farklı ki. Konuşacak bir şey bulamadım. Nişanlımın ailesiyle de aynı şekilde. Zaten hepsi benimi inceleyip durdu. Böyle dünya başıma yıkıldı resmen.
Ki kendisi her zaman der ben ailemle samimi değilim ,seni asla samimi etmem çünkü senin gibi değiller der. Ama ne olursa olsun et tırnakta in ayrılmaz.
Bu süreçte arada şu an hiç bir sebep yokken ondan vazgeçmek istemiyorum. Ama çok korkuyorum...
Yani ne diyeceğim ki ona ? Aileni beğenmedim hadi hoşçakal mı ? İnsanları sınıflandırmak çok cahilce ama ya ilerde bana tutturursa... o zaman ben asla yapamam ki..
Ailem de sen bilirsin karar senin diyor ama görünen köy kılavuz istemez diyorlar.
Çocuğu seviyoruz ama sen o ortamda yapamazsın diyorlar...
Lütfen yorum yaparken kimse kırıcı davranmasın . Yeterince üzgünüm... En çokta arada hiç bir sebep olmamasına üzülüyorum. Nişanlımı çok seviyorum, o da beni çok seviyor. Ama sonrasını düşünmem de gerekiyor.
