• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Arkadaş edinemiyorum

ladymera

Üye
Kayıtlı Üye
8 Ağustos 2020
194
295
18
Hiç arkadaş edinemiyorum. Bu konuda gerçekten sorun yaşıyorum. Bunların nedenini 1- bir insanı çok seviyorsam hemen bağlanıyorum. Her programımda onu düşünüyorum, onu çağırıyorum. Ama aynı ilgiyi karşı taraftan göremiyorum ve hemen soğuyorum. Bir daha görüşmüyorum. 2- ya da birini öyle hemen sevmiyorum. Kusurlarını hemen görüyorum. Ön sezi gibi. Tabi ne kadar doğru bilmiyorum. Bu yalancı biri, bu dedikoducu biri, bu güçsüz biri vs diye hemen sıfat koyuyorum. Ve kesinlikle aramızda iletişim kurulmasına izin vermiyorum. Hiç sevmiyorum yani. Ama tabi bunun sonu koca bir yalnızlık.
 
Kaç yaşındasın hangi sehirdesin ben de benzer durumdayım 🥲
 
Normalde konularınızı okuyup geçiyordum, son zamanlarda konunun size ait olduğunu görünce açmadan geçmeye başlamıştım ama artık dayanamadım.

Adına önsezi deyip emin olmadan insanlar hakkında hüküm vermek de değişkmiş. Acaba herkes de sizi "sorunlu bu" diye etiketliyor olabilir mi?

Bana tuhaf ve tutarsız geliyorsunuz, yani misal ben çevremde sizin gibi birini istemezdim. Konularınız bile yorucu geliyor bana.

Son olarak, insanın en yakın arkadaşı kendisidir, bir yaştan sonra arkadaşlığa fazla anlam yüklemek gereksiz bence.
 
Orta ölçü iyidir, çok samimiyet de tez ayrılık getirir.Günümüzde de zor evet kalıcı dostluklar kurmak maalesef...
 
Onseziyi anlayabiliyorum da bunun onyargiya donusmesinde problem var suan.Yani firsat vermelisiniz ki sezginizin dogrulugu veya yanlisligi konusunda da fikir sahibi olabilin.Net bir ifadeyle siz sezgilerinize %100 guvenerek hata yapiyorunuz.Bir kisi uzerinde yogunlasmanizin nedeni digerlerine vermediginiz sans.Biri sizin icin dogruysa sezgi suzgecinizden gecebilmisse,butun planlarinizi onunla yapiyorsunuz.Siz riski azaltiyorsunuz ama karsinizdaki insani ilginiz nedeni ile boguyorsunuz.Sosyal fobiniz yok,sadece sezglerinize bu deni guvenmeyin derim ben.
 
Önyargı gibi bu sanki .
Bende de güven problemi vardır kolay kolay güvenemem mesela
Sıcak kanlıyımdır ama öyle hemen hemen samimiyet kurmam bıcır bıcır konuşurum o kdr asla bir şeyimi anlatmam her planına dahil etmem her plana dahil olmam mesela . Fazla yakınlığın getirdiği uzaklıktayız diye bi cümle var bence çok doğru. Aradım baktım o aramıyor aramam şahsen o arayana kdr huyum böyle bazen başlamadan biter:))
 
Bende bana yapilanlari unutamıyorum ya bu huyumu değiştirmeyi o kadar çok isterdim ki. Bana kotu olana bir daha asla iyi olamıyorum buda yalnızlık getiriyor :/ bu zamanda genel sıkıntı bu zaten ya insanları olduğu gibi kabul ediceksin görmezden gelip susup devam ediceksin yada kusur görünce dayanamiyorsan tek kalıyorsun. Ben hep ikinciyim unutmuş gibi devam edemiyorum
 
Hiç arkadaş edinemiyorum. Bu konuda gerçekten sorun yaşıyorum. Bunların nedenini 1- bir insanı çok seviyorsam hemen bağlanıyorum. Her programımda onu düşünüyorum, onu çağırıyorum. Ama aynı ilgiyi karşı taraftan göremiyorum ve hemen soğuyorum. Bir daha görüşmüyorum. 2- ya da birini öyle hemen sevmiyorum. Kusurlarını hemen görüyorum. Ön sezi gibi. Tabi ne kadar doğru bilmiyorum. Bu yalancı biri, bu dedikoducu biri, bu güçsüz biri vs diye hemen sıfat koyuyorum. Ve kesinlikle aramızda iletişim kurulmasına izin vermiyorum. Hiç sevmiyorum yani. Ama tabi bunun sonu koca bir yalnızlık.
Herkes senin gibi artık canım tek başımıza yaşayıp gidiyoruz
 
Bence uzman destegi almalısın
Çünkü yalnızlığa cok takmissin ve hep birileri hayatinda olsun istiyorsun. Ama o hayatindaki kisilere de o kadar sıkı sıkıya bağlanıyorsun fakat denge önemlidir. Sen dengeyi kuramiyorsun belli ki
Mesela ben biriyle tanıştığımda hislerime guvenirim içim almiyorsa bir sebebi vardir ama yine de sans veririm. Genelde yanilmam ama direkt elemek de karsi tarafa haksizlik.
Ilişkiler denge üzerinedir. Bence sosyal becerilerinde bir sıkıntı var çünkü evlilik yasamis olmana ragmen erkekler konusunda tecburesizsin.
Enerjini kafa yormaya degil, bir psikologla gorusmeye harca derim
 
Eski konularınızı da biliyorum. Yorum yazmıştım. Siz ne başkalarıyla olabiliyorsunuz ne de kendi kendinize mutlu olabiliyorsunuz. 2 kere evlenmişsiniz olmamış. Görüştüğünüz kişi de tam aklınıza yatmıyor. Arkadaşlık konusu da öyle. 40 yaşından sonra öyle çok kafa dengi güzel bir arkadaşlık beklemeyin. Olsa şimdiye kadar arkadaşlarınız olurdu. Herkes birçok konuda elindekiyle idare ediyor. Mutlu olmayı bilmeseniz mutlu olamazsınız. Şartlar hiçbir zaman mükemmel olmayacak. Bu yaşınıza kadar anlamamış olmanız garip. 18 yaşındaki biri arkadaşım yok dese anlarım da 40 yaşında garip gerçekten.
 
Back
X