Kızlar hiç arkadaşım yok benim. Daha doğrusu olan arkadaşlarım hep uzakta memlekette. Kendime uygun anlaşabileceğim kimse yok çevremde. Bazen oturuyorum birileriyle ve çok sıkılıyorum. Yalnızken de sıkılıyorum ama birileri olunca sanırım daha da çok sıkılıyorum. Konuşulan konular vs. beni hiç açmıyor. Sırf onun bunun dedikodusu. Ama bu geçici yalnızlık da beni korkutuyor. Yüksek lisansa başlayacağım yakında. Tüm dikkatimi zamanımı alır diye umuyorum. Gerçekten çevremde sevdiğim tek bir kişi yok. Nasıl bu kadar sevgisiz oldum bilmiyorum. Sadece eğitime odaklanmayı düşünüyorum. Sizce bu soyutlanma doğru mu?