Bencede düzelmez zamanla samimiyeti azaltın.Merhabalar, aslında açacağım konuyu bu başlığa taşımak ne kadar doğru bilemem (çünkü anlatacağım şey dert sayılmaz); ancak çözüm önerinize ihtiyacım var. Eski çalıştığım okuldan bir kızla diğerlerine nazaran daha iyi anlaşıyoruz. Hatta tanıdığım çoğu kişide ender gördüğüm ince yürekliliği taşıyor, ona emanet verdiğim eşyaları korumak için çırpınıyor falan. Tek sorunu (bence), konuştuğu sürenin ve kullandığı kelime sayısının benim dinleme kapasitemi aşması ve buna bağlı olarak bende ortaya çıkan baş ağrısı ve ana noktalara dikkatimi artık verememe durumu. Ki, insanları elimden geldiğince aktif dinlemeye çalışırım. Ama burada aktiften pasif dinlemeye geçiş yapıyorum otomatikmen. Dinliyor gibi yapamam, "canım, müsaadenle işim var" cümlesiyle de bir anlık konuşmayı noktalayamam. Bu konuda radikal çözüm önerinize ihtiyacım olacak; çünkü tanıdığı bazı insanlar da benimle aynı şeyi düşünüyor olabilirler. Ona en uygun bir dille bu durumdan nasıl bahsedebilirim?
aynen yedisinde neyse yetmisinde de o dur misali ...asla duzelmezler o çok konuşan tiplerEski ev arkadaşım da öyleydi rahatsız olduğumu belli ettiğim halde lafımı bile keserdi. En sonunda muhabbeti kestim. Böyle insanların düzeleceğini zannetmiyorum
Anlattıkları da kayda değer şeyler olsa. Kafasını duvara sürtmek istiyordum sinirdenaynen yedisinde neyse yetmisinde de o dur misali ...asla duzelmezler o çok konuşan tipler
ayh hiç çekilmez , bence konuşma bile yapma uzaklas , çünkü gerçekten frenleyemiyir onlar kendilerini psikolojik bı rahatsızlık o ..hap içip beyninin donması lazım :dAnlattıkları da kayda değer şeyler olsa. Kafasını duvara sürtmek istiyordum sinirden
Böyle insanlar zor düzelir. Onların mizacı odur benim de vardı böyle bi arkadaşım onu dinlerken nefes alamazdım nerdeyse en son görüşmeyi kestimMerhabalar, aslında açacağım konuyu bu başlığa taşımak ne kadar doğru bilemem (çünkü anlatacağım şey dert sayılmaz); ancak çözüm önerinize ihtiyacım var. Eski çalıştığım okuldan bir kızla diğerlerine nazaran daha iyi anlaşıyoruz. Hatta tanıdığım çoğu kişide ender gördüğüm ince yürekliliği taşıyor, ona emanet verdiğim eşyaları korumak için çırpınıyor falan. Tek sorunu (bence), konuştuğu sürenin ve kullandığı kelime sayısının benim dinleme kapasitemi aşması ve buna bağlı olarak bende ortaya çıkan baş ağrısı ve ana noktalara dikkatimi artık verememe durumu. Ki, insanları elimden geldiğince aktif dinlemeye çalışırım. Ama burada aktiften pasif dinlemeye geçiş yapıyorum otomatikmen. Dinliyor gibi yapamam, "canım, müsaadenle işim var" cümlesiyle de bir anlık konuşmayı noktalayamam. Bu konuda radikal çözüm önerinize ihtiyacım olacak; çünkü tanıdığı bazı insanlar da benimle aynı şeyi düşünüyor olabilirler. Ona en uygun bir dille bu durumdan nasıl bahsedebilirim?
Çok şükür uzun süredir görüşmüyorum. Allah düşmanımın başına vermesin öyle lanet bir şeyayh hiç çekilmez , bence konuşma bile yapma uzaklas , çünkü gerçekten frenleyemiyir onlar kendilerini psikolojik bı rahatsızlık o ..hap içip beyninin donması lazım :d
çok şükür ozaman :d birde bağını koparamayanlar var ben gibi , kv mesela aynı dediğiniz tipin daha beteri asla dinlemez ve sen konusurken karşısında boş boş sesler çıkarır laf bulamayınca ayh Allah'ım peki ben ne yapayımÇok şükür uzun süredir görüşmüyorum. Allah düşmanımın başına vermesin öyle lanet bir şey
Aynısını sen de ona yapsan çok iyi olur aslındaçok şükür ozaman :d birde bağını koparamayanlar var ben gibi , kv mesela aynı dediğiniz tipin daha beteri asla dinlemez ve sen konusurken karşısında boş boş sesler çıkarır laf bulamayınca ayh Allah'ım peki ben ne yapayım
yapmadım degil , timarhaneye döndü ortamAynısını sen de ona yapsan çok iyi olur aslında
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?