hassasiyetiniz için çok teşekkür ederim anladıgım kadarıyla benim canım arkadaşımda stabil evrede çünkü o da bu konuyu artık kabul etti ilk zamanlar gördüğü tedaviyi anlatamam bir senede 6 defa ağır durumda hastaneye götürdüğümüzü hatırlıyorum...o kadar iyi yürekli birini ben hayatımda tanımadım çok iyidir. zaten bütün kötülükler iyi olanları buluyor.onu çok seviyorum bazen benimle konuşmak dahi istemiyordu ama bu aralar çok iyiyiz yine benden uzaklaşmasından korkuyorum bilmiyorum.aslında benimde kafam çok karışık...yeterince yardımcı olamıyorum.
iyileşecek ben buna inanıyorum ama işte hersey normaldi son bir haftadır saatlerce konusuyoruz unutuyorum bile hastalığı...ama birden bana böyle birşey sorunca ve üzerinde çok durunca yüreğim hopladı.yoksa benim yüzümden mi böyle düşündü tekrarladı diye çok korktum ama bugün yanıma geldi ve konuyu hiç açmadı onun için çok mutluyum şimdi bana çay yapıyor...onu çok seviyorum...
Hassasiyetinizi anlıyorum. Bugun bende o arkadaşımla görüşeceğim nasipse, kızkardeşinin evinde.
Arkadaşları evlenince doğal olarak içleniyor.. Hiç evlenmemiş, yaşı 30'u aşkın kızların birçoğunda bile bu görünür, özenir insan.
Sevilmek istiyorlar.
Bu hastaların çevresinde ona hastalığını devamlı olarak hatırlatan birçok insan oluyor.
Gereğinden fazla hassas davranıyorlar ya da imalı sözlerle boğuyorlar.
Dengeyi kurmak lazım.. Özellikle konuşurken bakışlara dikkat etmek lazım.
Birde çok sorumluluk hissetmeyin.. Çünkü evleniyorsunuz, inşaallah çoluk çocuğa karışacaksınız v.s.
Herzamanki gibi ilgilenemeyeceksiniz, bu onda ters tepkiye neden olur.
Onda olan değişimleri üzerinize almayın, üzmeyin kendinizi.
........
3 sene psikoloji okumuştum, bizim üniversitede teknik olarak ders görüyorduk.
(Daha sonra bazı nedenlerden dolayı bırakmak zorunda kaldım üni. ve bölüm değiştirip farklı bir bölüm okudum yurtdışında.. Türkiye'de kendin olarak yaşamak zor,herneyse.)
İkinci sınıfta bir şizofreni hastasıyla tanıştırıldım..
O kadar özel ilgilendim ki onunla hep onu düşünüyordum;onun için ne yapabilirim diye.
Okul puanım umrumda değildi..
Ben ismimin kısaltılmasından hiç hoşlanmıyorum, bu yapıldığı zaman karşımdakini mutlaka uyarırım.
Bu kişi hep ismimi kısaltırdı bende hiç ses çıkarmadım bu duruma.
Birgün bir arkadaşım yine ismimi kısaltarak seslendi ve ben onu uyardım.
Bana ''ben hep öyle sesleniyorum neden bana hiç kızmadın'' diye sordu.
Bende ''sen benim için özelsin, nedense kızmadım sen öyle seslenince'' dedim.
O da birden beni tüm gücüyle itekledi. Önümüzde duran masayı devirdi..Saldırganlaştı.
''Ben seni farklı sanmıştım, sende bana deli gözüyle bakıyorsun, korkuyorsun'' diye bağırıp durdu.
Zor sakinleştirdiler..
O zaman anladım ki, farklı davranmamak gerekiyor..Evet hassas davranılmalı fakat karşıdaki bu ayrımı farketmemeli.
Uzattım biliyorum; kısacası hasta olmak çok zor bir hayatı getiriyor beraberinde, hasta yakınlarıda aynı derecede etkileniyor bundan.
Tüm ağır hastalarımıza şifalar versin Mevlam.
Bir de benim apartmanımda yaşlı bir bayanında oğlunu ağır şizofren hastası, yok saçını sakalını kestirmiyor yok eşyaları biyerden biyere fırlatıyor sürekli filan diye anlatıyorlardı biz evi ilk aldığımızda, o bir trafik kazası geçirip uzun bir süre evinde tekerlekli sandalyede kaldığında yanlızlıktan bozulmuş psikolojisi, o hikayeyi dinlememin üzerinden kaç yıl geçti hatırlamıyorum 5-6 yıldan fazladır geçen gün evden çıkarken karşılaştım adamla gayet normal gözüküyordu selamlaştık, iş filan bulduğunu öğrendim gelişme gösterebiliyorlar yani.
