Arkadaşımı özlüyorum.

bucebuse

bucebuse

Mutluluk yakın
Anneler Kulübü
Kayıtlı Üye
10 Haziran 2011
1.028
704
323
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
 
Allah yardimcisi olsun. Zarari dokunabilir kendi ailenize bakin. Yillarin emegi var evet ama anlattiginiz gibiyse baya degisik bakis acisi var
 
tazemom .!.:
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Genişletmek için tıkla...

O zor bir durum.. Yakın arkadaşın eşinden çocuğundan bahsederken senin de istediğin o şeylere sahip olamaman bir yere kadar idare edilebilir. İnsan seninle görüşüp eve döndüğünde üzülüyorsa ya da seninle konuşuyorken mutlu oluyormuş gibi görünüp aslında üzülüyorsa görüşme devam edemez. Arkadaşın biraz abartmış ama ben ne hissettiğini anlyıorum. Demek ki sizin arkadaşlığınız oraya kadarmış.. Yarın o da mutlu olduğunda seni arar.
 
mb1 .!.:
O zor bir durum.. Yakın arkadaşın eşinden çocuğundan bahsederken senin de istediğin o şeylere sahip olamaman bir yere kadar idare edilebilir. İnsan seninle görüşüp eve döndüğünde üzülüyorsa ya da seninle konuşuyorken mutlu oluyormuş gibi görünüp aslında üzülüyorsa görüşme devam edemez. Arkadaşın biraz abartmış ama ben ne hissettiğini anlyıorum. Demek ki sizin arkadaşlığınız oraya kadarmış.. Yarın o da mutlu olduğunda seni arar.
Genişletmek için tıkla...
Ben onu anlıyordum ama hayatımızda olan/olmayan şeyler için birilerini üzemeyiz. İlk tanıştığımızda onun çok güzel benim hayalini kurduğum bir bölümü vardı ben o bölümü kazanamamıştım. Okul biter biter atandı ev aldı istediği heryeri gezdi gördü. Ben senelerce atanamadım iş bulamadım evde bunalıma bile girdim kendisini asla kıskanmadm hep dua ettm herkesin gönlündekini ver rabbim diye ama o onlardanda şikayetçiydi istediği onlar değilmiş birinin onu sevmesiymiş. Çocuk yapmakmış. Ben hiçbir zaman seni görmeye dayanamıyorum demeyi bırak bunu düşünmedim bile haketti kazandı diye. Adaletsizlik değil mi bu yaptığı.
 
turuncupijama .!.:
Yalnız biz ona arkadaş demiyoruz.
Mutluluğunuzu görmeye dayanamayan, psikolojik baskı yapan arkadaş mi olur?
Bir iki özlersiniz geçer.
Hayatinizda tutmayın böyle insanları.
Genişletmek için tıkla...
Umarım geçer zira aramayı düşünmüyorum asla çünkü hep yaşadıklarımı haketmediğimi empoze edip durdu suçluymuşum gibi hissediyordum hep
 
Ben de bekarken arkadaslarimdan evlenenler oldu, ben onlarin adina mutlu hissettim ve kendimin de bir gun guzel bir aile olacagima inandim. Ha su var, ortak payda biraz azaliyor cunku evlenince baska sorumluluklarin oluyor. Bunu ben de evlenince anladim. Ama sizin arkadasiniz eski yesilcam filmleri tadinda melankolik bir portre cizmis resmen. Yok mutluluguna dayanamiyorum, yok benim hakettiklerimi sen yasiyosun bilmem ne. Bu "seni cok kiskaniyorum ve benden uzak dur"un melodramatik bir soylemi. Yerinizde olsam o arkadasi birak ozlemeyi, gercekten de kendisinden uzak dururdum.
 
Gerçek dost dediğin senin en ufak mutluluğunda yanında olup senin kadar mutlu olur. Buna senin mutluluğunu çekemeyen hazımsız insan denir. Aynısı bende de vardı liseden beri canım ciğerimdi. Ne zaman ben sevgilimle evlilik kararı aldık ozaman sorunlar yarattı kendi sevgilisinden ayrıldı bende evlenecektim diye ağladı. Sevgilimi herkese kötüledi onlar evlenemez dedi. Şimdi bebeğim oluyor haberi bile yok heryerden engellemiş beni. İnsan nasılsa kalbindeki neyse karşısındakini de öyle görmek istiyor. Ama unutma kimse senin gibi değil senin kadar iyi düşünmez o kendi karakterini belli etmiş boşuna üzülme hiç
 
Sizi cok iyi anliyorum. Bende de tam tersi olmustu. Arkadasim ottam degistirdi farkli kisilerle arkadas oldu falan sonra beni ekmeye falan. Sevgilileri oldu yeri geldi ayrildi. Hatta gorusmeye giderken benden kiyafet taki bilmem ne aldi. Sonra beni sevgilim yok diye asagiladi pek cok kere bende kendimi geri cektim. Hic arayip sormadi ta ki evlenene kadar dugun davetiyesini verdi. Bana arkamdan kiskanc demis. Bazen canim sikiliyor ama degmezmis ben farkli yorumlamisim o farkli. Bosverin siz de valla kimse icin degmez. Kendi bilir. Uzmeyein tatli caninizi.
 
o durum çok farklı bir psikoloji.benimde vardı ailesi küçükken bırakmış bir arkadaşım.ben babamla hergün görüşürdüm .bi gün baktım kızla tartışıyoruz.baya küs kaldık.ev arkadaşımdı.çok samimi komşumuz vardı.ondan öğrendim.neden beni arayan yok neden benim babam böyle olamadı beni terk etti diye çok ilerlemiş hırsını benden almış.sizlik bişey yok tamamen onun iç dunyası .en güzel yardım alması.çünkü sizle sınırlı kalmayacak bazı şeylere özlemi hep olacak.bu durumu tek başına atlatamaz
 
tazemom .!.:
Ben onu anlıyordum ama hayatımızda olan/olmayan şeyler için birilerini üzemeyiz. İlk tanıştığımızda onun çok güzel benim hayalini kurduğum bir bölümü vardı ben o bölümü kazanamamıştım. Okul biter biter atandı ev aldı istediği heryeri gezdi gördü. Ben senelerce atanamadım iş bulamadım evde bunalıma bile girdim kendisini asla kıskanmadm hep dua ettm herkesin gönlündekini ver rabbim diye ama o onlardanda şikayetçiydi istediği onlar değilmiş birinin onu sevmesiymiş. Çocuk yapmakmış. Ben hiçbir zaman seni görmeye dayanamıyorum demeyi bırak bunu düşünmedim bile haketti kazandı diye. Adaletsizlik değil mi bu yaptığı.
Genişletmek için tıkla...

Demek ki gerçek arkadaş değilmiş. Herkes senin gibi olmuyor. İstemiyorsa sen de kendine yakın başka arkadaş edin.
 
tazemom .!.:
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Genişletmek için tıkla...
böyle bir arakadaşı özlüyorsan, sende sorun var derim:)
 
tazemom .!.:
Ben onu anlıyordum ama hayatımızda olan/olmayan şeyler için birilerini üzemeyiz. İlk tanıştığımızda onun çok güzel benim hayalini kurduğum bir bölümü vardı ben o bölümü kazanamamıştım. Okul biter biter atandı ev aldı istediği heryeri gezdi gördü. Ben senelerce atanamadım iş bulamadım evde bunalıma bile girdim kendisini asla kıskanmadm hep dua ettm herkesin gönlündekini ver rabbim diye ama o onlardanda şikayetçiydi istediği onlar değilmiş birinin onu sevmesiymiş. Çocuk yapmakmış. Ben hiçbir zaman seni görmeye dayanamıyorum demeyi bırak bunu düşünmedim bile haketti kazandı diye. Adaletsizlik değil mi bu yaptığı.
Genişletmek için tıkla...

haklısınız
ama demek ki siz daha metanetli, daha akışına bırakabilen bir insansınız, o öyle biri değil demek ki.
yani her şey olabilir ama hoş bişey değil yaptığı...
yapacak bir şey yok ondan adım atmasını bekleyeceksiniz. ama böyle insanlar da birden düzelmez. Her şeyi bir yarış halinde getiren bir dostla devam etmek istiyor musunuz bunu bir düşünün derim.
 
tazemom .!.:
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Genişletmek için tıkla...
bu senın arkadaşın değilmiş ki...düşman mübarek.
kendi psikolojisi de iyi değil belli..
bence uzak dur..
ailene yuvana bak.
 
mutlu zamanlarınıza size destek olmayıp üzüldüğünüzde mutlu olacak insanlara arkadaşım demeyin lütfen.

siz her ne kadar onu arkadaş olarak görüyorsanız da o görmüyormuş demek ki.

sizi üzen ve üzecek insanları hayatınızdan uzak tutun. mutlu olmaya bakın...
 
23 yıllık çocukluk arkadaşımla şuan çok nadir görüşüyorum
Sebebi ne dersiniz
Bana artık samimi gelmiyordu yüzüme öyle görünmeye çalışsada arkamdan dedikodu yaptığını duydum
Ben uzak durdukça herkese evlenip beni yalnız bıraktı demiş
Demem o ki bazılarının arkadaşlık anlayışı duygu sömürüsünden başka bişi degil özellikle siz ne kadar iyi olursanız olun o daha çok kinleniyo
 
Psikolojik sorunları var sanırım
 
Benim böyle kuzenimle aram bozuldu üstelik bayramlarda falan mecbur bir araya geliyoruz daha can yakici oluyor.insan özlüyor evet ama gorusursen sana ve iliskine ciddi manevi sıkintilar verir bunu düşünüp kendini avutmaya bak ve başka bir arkadaş edinip onun yerine diğerini koymaya çalışmalısın aynısı olmasa da atlatmana yardımcı olur görüşmeyerek en doğrusunu yapıyorsun
 
tazemom .!.:
Üniversiteden beri arkadaştık. Onu bir arkadaş, dost, kız kardeş adına ne derseniz en yakınım olarak görüyordum. O da beni öyle görüyordu. 7 yılı aşkın arkadaşlığımız oldu. Kendisi benden 5 yaş büyüktü. Hayatında hiç kimse olmamasıbu ailesi ile anlaşamaması vs çok dert ediniyordu kendine. Ben hep destek olmaya çalıştım arkadaşlarımla da tanıştırdım ama olmadı kafasına göre biri çıkmadı karşısına. Gel zaman git zaman ben evlendim ve kızlarım oldu. O ise hala bekardı. Birgün bana sen herşeye sahipsin ben hayatında olmasamda eksikliğimi hissetmezsin kocan var benim kimsem yok senin sahip olduklarını bende hakediyordum mutluluğunu görmeye dayanamıyorum dedi. Ve bir sürü içimi acıtan sözler. Belki uzak kalmaya özlemeye ihtiyacımız vardır dedim uzaklaştım bu seferde onu yalnız bıraktığımı konuşmak için benim keyfimimi bekleyemezmiş vs saçma sapan şeyler söyleyerek yine kırdı beni ve bende görüşmek istemediğimi naparsam yapayım hayatındaki eksiklerden ben suçluymuşum gibi davranmanı kaldıramadığımı söyleyip görüşmeyi kestim. Yinede kafanı toplar bazı şeyleri farklı şekilde düşünebilirsen kapım açık dedim. Doğum yaptım doğumuma da gelmedi aramadı da bekledim ama hırsları daha ağır bastı galiba. Eski günlerimizi güldüğümüz herşeyi paylaştığımız mutlu olduğumuz nefsin hırsın aramıza girmediği günleri çok özlüyorum. Ama o bana psikolojik baskı yaptığını kabul etmedi hiçbir zaman...
Genişletmek için tıkla...


Ne güzel evli çocuklu birisiniz. Bir
Arkadaş ne zamana kadar hayatınızda olabilir di ki?
Aile dışında kimsenin yokluğuna üzülmeyin.
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

S
Sizce ayrılmalımıyım
2 3
Yorumlar
56
Görüntüleme
2K
Adakumru
Adakumru
L
Çok kötü ayrıldık unutmak istiyorum
31 32 33
Yorumlar
641
Görüntüleme
17K
05 Versatil
0
Y
Bencil arkadaş
Yorumlar
16
Görüntüleme
760
leyla_17
L
L
Eşim ve iş arkadaşı
2 3 4
Yorumlar
65
Görüntüleme
4K
Dreamies
Dreamies
T
  • Kilitli
Eski sevgiliyi unutmak için başkasıyla görüştüm
2 3
Yorumlar
42
Görüntüleme
2K
NilMeSeKer
NilMeSeKer
Back
X