kızlar çok yalnızım.ev arkdaşım kardeşim kollarıma düştü bayıldı. milyonda bir görülen bir kalp hastalığı çıktı ikimizde ailemizden çok uzak bi şehirdeyiz ailesi gelene kadar yanında durdum destek olmaya çalıştım ama kendimi o kadar çok sıktım ki ağlamamk destek olabilmek için şuan kendimi boşlukta hissediyorum çok ama çok üzgünüm mutsuzum yalnız kalamıyorum birilerinin sesini duymasam çatlıcak gibi oluyorum çok korkuyorum arkadaşım için çok endişeliiyim. içimde fırtınalar kopuyo hayat bu kadar acımasız olmamalı yaaa..