Arkadaşımın Yaşam Standartlarını Kıskanıyorum 😢

Zaman_3509 .!.:

Selam Arkadaşlar benim 2-3 yıldır eşimin iş arkadaşının eşiyle bir arkadaşlığımız var. Uzun süreli değil ama bazen bakınca insan anlar kiminle dost kiminle düşman olacağını baya görüşmeden sonra sevdim kendisini o da beni seviyor hep birbirimize destek oluyoruz. Arkadaşım 5 ben 2 yıllık evliyim fakat son 1 aya yakın zamanda arkadaşımın yaşam statülerini kıskandığımı fark ettim. O 2 yıl önce işe girdi geçen sene de ev aldılar. Şuan da bebek bekliyorlar ve ben bu durumu kıskanıyorum. 1 buçuk yıldır iş arıyorum bulamıyorum hep size geri dönüş yaparız diyorlar ki iş tecrübem var. Kiradayız şuan ki evin kirası uygun ve evden çıkarılıyoruz 11 binden aşağı ev yok eşim hem kira hem evi çevirmede sorun yaşıcak bende iş bulamıyorum önce ki konu açışımda çocukla ilgili düşüncem negatifti o konu açışlarımdan sonra rahatsızlık geçirdim ve çocukla ilgili düşüncem değişti istiyorum ama maalesef bu sefer yaşam şartlarından dolayı çocuğu olabildiğince erteleyeceğiz. Durum böyle olunca arkadaşımı kıskanmaya başladım ayrıca eşimin çevresinde ki çoğu insanın kendi evi var ve çocukları var onları da görünce içim içimi yiyor. Allah'a isyana kadar giden bir duygu içindeyim. Ben nasıl bu kıskançlık duygumu düzeltebilirim ve evet psikiyatriye de randevu aldım ama 2 hafta sonra o zamana kadar sizlerden de görüş almak istiyorum. 2 gündür aklıma bunlar geldikçe kendi durumuma üzülüp ağlıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Bu kıskançlık değil ama
Aşırı bir isteğiniz yok ki, sadece en temel hakkınız olan barınma için bir ev istemek kıskançlık değil
Geldiğimiz noktada ülke şartları çok kötü, insanların umudu kalmadı, duygularınızı buna bağlıyorum
Ama zaman geçer şartlar değişir, aynı kalmıyor hiç bir şey, Allah'ım gönlünüze göre nasip etsin, hayırlı kılsın inş

ATTRAENTE .!.:

Bu kıskançlık değil ama
Aşırı bir isteğiniz yok ki, sadece en temel hakkınız olan barınma için bir ev istemek kıskançlık değil
Geldiğimiz noktada ülke şartları çok kötü, insanların umudu kalmadı, duygularınızı buna bağlıyorum
Ama zaman geçer şartlar değişir, aynı kalmıyor hiç bir şey, Allah'ım gönlünüze göre nasip etsin, hayırlı kılsın inş

Genişletmek için tıkla...

inşallah hepimize nasip olsun herkesin ne derdi ne isteği varsa rabbim hepimize hayırlı kapılar açsın.

Zaman_3509 .!.:

elimizdeki ile izmirde alamıyorduk ama başka şehirde alabiliyorduk ben de eşime dedim 1+1 olsada alalım elimizdeki değerlenir en azından kira gelir kenarı atarız falan tartıştık maalesef benim eşim kabul etmedi bakarız ya olur ya nasip ya diye diye hala öyle diyor oturuyor sonra da ben böyle olunca fazla abartıyorsun diyor

Genişletmek için tıkla...

Keşke alsaydınız ama eşiniz de böyle olacağını bilememistir. Bilen var mıydı 300 binlik evlerin 3 5 milyon olacağını kim bilebilirdi ki? Bundan sonrasına bakın bence çocuğunuz var gibi her ay birikim yapın az ya da çok. Peşinat biriktirin ucuz krediler gene verilmeye başlayınca hemen bir mülk edinin. 1 +1 olsun, 2+1 olsun sonra onu satip 3+1 alırsınız.

Hissleriniz normal.
Ama inanin sizide kiskanan coktur:)

Bende önceleri cocuklu olanlara özenirdim. Sonra cocuk olunca , ki canimdan cok seviyorum evladimi, bazen kendimi bekar ve cocuksuz hallerimi özler oldumm:) cünki bi nevi hayatin degisiyor evlilik ve cocukla
Herseyin ayri bi güzelligi var. Emin olun herkes bu dönemden geciyor. Evli bazen bekari kiskanir ... bekar evlilere özenir. Cocuklu kadin cocuksuz dönemini özler, cocugu olmayan cocuklu olmayi hayal eder. Hayat bu:) önemli olan kendi hayatindan memnun olup, memnun olmadigin noktalari da degistirmek. Ha degistiremiyosan da bakis acini degistirirsin gezin tozun, kendinizi gelistirin. Isinizde olur evinizde cocugunuzda insallah. Yeterki kendinize hayatinizi zor etmeyin

Şimdi size yaşamış biri olarak kısaca bahsedeyim;
Maddi olarak hiç sıkıntı çekmediğim bir ailede büyüdüm Allah’a şükür. Her istediğim alındı her yere gidebildim amaaa annem hep hastaydı. Hep eksiktik. Sonra da kaybettik çok erken ve hiç olmayacak şekilde. Sonra kimsesiz yine her istediğimi alabileceğim üni hayatım oldu. Bana sorsaydı yaradan annemi ve aile olabilmeyi dilerdim.
Üni sonrası varlıklı bir aileye gelin gittim. Adam(!) 6 ayda hayatımı mahvetti depresyona girdim kurduğum evi başıma yıktı. 1 gecede hayallerle kurduğum yuvayı 3 tane valize toplayıp gittim.
Aradan zaman geçti şimdiki canım eşimle evlendim. Evlendikten sonra iş konusunda sıkıntıları oldu. İlk 3 yıl çok sıkıntılı geçti maddi olarak. Ama bir kere bile ne bu yüzden kavga ettik ne de ayrılmayı düşündüm. Çünkü bana hiç yaşayamadığım o mutlu aile sıcaklığını sağladı. Az yedik az aldık ama evimizde çok mutluyduk. Sonra Rabbim bir kapı açtı maddi olarak düzeldik. Şimdi diyorum ki iyi ki yaşamışım bunların hepsini. Yaşamasaydım kıymetini bilmeyecektim. Hala mükemmel değil durumunuz hala hayallerimiz var ama umudumuz da var. Çook şükür bugünümüze.
Anlayacağınız insan yaşamadığını hep daha iyi zanneder.

Ben diğerleri kadar iyimser bakamadım bu konuya. Resmen her şeylerini kıskanıyormuşsunuz. İmreniyorum deseniz yada onların sahip oldukları hakkında olumlu bir kaç cümle kursanız anlarım.

Onlar 5 yıllık siz 2, bu bile çok büyük bir fark. Eğitim, aile desteği, gelir vs bunları hesaba bile katmadım. Onlarla kendinizi kıyaslamanız saçma yani. Hiç bir yönden eşit değilsiniz.

Benim 8 yıl çocuğum olmadı hem de defalarca denememize, tedaviye rağmen. Siz daha çocuk yapmaya yeni karar vermişsiniz, neyini kıskandınız bunun?

Evide 10 yıl sonra krediyle alabildim . 2 yıllık evliyken bir ev alma hayalim bile yoktu o derece zordu bizim için.

Herkesin hayat şartları bambaşka. Bazıları hiç çaba sarf etmeden iş, ev, çocuk, araba sahibi olur bazıları da tırnaklarıyla kazıyarak yada hiç sahip olamaz.

Siz kendi hayatınıza bakın. Şartlarınızı düzeltmeye çalışın.

herkes kendinde olmayanı ister...ben de evi olanlara özeniyorum, evi arabası olup bekar olan arkadaşım anne oluşuma özeniyor, işsiz arkadaşımız ikimize de özeniyor, bekar arkadaşla biz bu işsiz arkadaşın gür saçlarına özeniyoruz falan filan...yani hayatı kendine dar etmenin manası yok. kimsenin hayatı mükemmel değil. yeter ki sağlık yerinde olsun. en zoru sağlığı yerinde olmayıp sağlıklı insanlara özenmek olurdu herhalde...

Zaman_3509 .!.:

Selam Arkadaşlar benim 2-3 yıldır eşimin iş arkadaşının eşiyle bir arkadaşlığımız var. Uzun süreli değil ama bazen bakınca insan anlar kiminle dost kiminle düşman olacağını baya görüşmeden sonra sevdim kendisini o da beni seviyor hep birbirimize destek oluyoruz. Arkadaşım 5 ben 2 yıllık evliyim fakat son 1 aya yakın zamanda arkadaşımın yaşam statülerini kıskandığımı fark ettim. O 2 yıl önce işe girdi geçen sene de ev aldılar. Şuan da bebek bekliyorlar ve ben bu durumu kıskanıyorum. 1 buçuk yıldır iş arıyorum bulamıyorum hep size geri dönüş yaparız diyorlar ki iş tecrübem var. Kiradayız şuan ki evin kirası uygun ve evden çıkarılıyoruz 11 binden aşağı ev yok eşim hem kira hem evi çevirmede sorun yaşıcak bende iş bulamıyorum önce ki konu açışımda çocukla ilgili düşüncem negatifti o konu açışlarımdan sonra rahatsızlık geçirdim ve çocukla ilgili düşüncem değişti istiyorum ama maalesef bu sefer yaşam şartlarından dolayı çocuğu olabildiğince erteleyeceğiz. Durum böyle olunca arkadaşımı kıskanmaya başladım ayrıca eşimin çevresinde ki çoğu insanın kendi evi var ve çocukları var onları da görünce içim içimi yiyor. Allah'a isyana kadar giden bir duygu içindeyim. Ben nasıl bu kıskançlık duygumu düzeltebilirim ve evet psikiyatriye de randevu aldım ama 2 hafta sonra o zamana kadar sizlerden de görüş almak istiyorum. 2 gündür aklıma bunlar geldikçe kendi durumuma üzülüp ağlıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Sanki bir ergenin düşüncelerini okumuş gibi oldum

Zaman_3509 .!.:

Selam Arkadaşlar benim 2-3 yıldır eşimin iş arkadaşının eşiyle bir arkadaşlığımız var. Uzun süreli değil ama bazen bakınca insan anlar kiminle dost kiminle düşman olacağını baya görüşmeden sonra sevdim kendisini o da beni seviyor hep birbirimize destek oluyoruz. Arkadaşım 5 ben 2 yıllık evliyim fakat son 1 aya yakın zamanda arkadaşımın yaşam statülerini kıskandığımı fark ettim. O 2 yıl önce işe girdi geçen sene de ev aldılar. Şuan da bebek bekliyorlar ve ben bu durumu kıskanıyorum. 1 buçuk yıldır iş arıyorum bulamıyorum hep size geri dönüş yaparız diyorlar ki iş tecrübem var. Kiradayız şuan ki evin kirası uygun ve evden çıkarılıyoruz 11 binden aşağı ev yok eşim hem kira hem evi çevirmede sorun yaşıcak bende iş bulamıyorum önce ki konu açışımda çocukla ilgili düşüncem negatifti o konu açışlarımdan sonra rahatsızlık geçirdim ve çocukla ilgili düşüncem değişti istiyorum ama maalesef bu sefer yaşam şartlarından dolayı çocuğu olabildiğince erteleyeceğiz. Durum böyle olunca arkadaşımı kıskanmaya başladım ayrıca eşimin çevresinde ki çoğu insanın kendi evi var ve çocukları var onları da görünce içim içimi yiyor. Allah'a isyana kadar giden bir duygu içindeyim. Ben nasıl bu kıskançlık duygumu düzeltebilirim ve evet psikiyatriye de randevu aldım ama 2 hafta sonra o zamana kadar sizlerden de görüş almak istiyorum. 2 gündür aklıma bunlar geldikçe kendi durumuma üzülüp ağlıyorum.

Genişletmek için tıkla...

Eninde sonunda eviniz olucak kötü biri değilsin gayet normal kıskanmak demeyelim ona..sabretmen gerek bende kirada oturdum 8 sene..5 sene de korundum hemen çocuğum olmasın diye..elbet evini de alıcaksın çokta güzel bir kız evladın olucak sadece Allah’a isyan etme dua et herşeyin hayırlısını iste

İnsanoğlu elindekinin nankörü
Ulaşamadığının da hayranıdır demiş atalarımız.

Doğru söylemişler…

Zaman_3509 .!.:

sürekli gözüm onun hayatının üstende değil sadece son zamanlarda dikkat ettiğimi fark ettim yaşımız bir değil doğru benden 3 yaş büyük denkliğe girersek gayette eğitim konusunda dengiz. karakter olarak tabii ki farklı insanlarız ben zaten onların sebep olduğunu düşünmüyorum sadece onlarda olurken bizde niye olmuyor o kadar çabama rağmen koşturmama rağmen hiçmi şansım yok düşüncesi işte bir sorunum daha eş konusu ben koştururken o akışa bırakmayı tercih ediyor ve zaman aktıkça her şey birbirine giriyor gibi geliyor ama eşim bakarız ya olur ya diyor sorunlarımdan biri de o

Genişletmek için tıkla...

Istediklerinizin olmama nedeni zaten tam da bu. Yani başka bir çift ile olan eğitim denkliği değil ya da onlarda oluyor bende neden olmuyor gibi şanssızlık değil.

Eşiniz ile aynı bakış açısında değilsiniz demek ki siz hız olarak ama onlar aynı olmalı ya da çok yakın. Öyle olunca birbirlerine güç verip destek olurken siz tek başınıza yapma baskisiyla ya da geleceğe dair plansız hareket ile tabii ki önce kendi isteklerinizden öncelikle geri kalırsınız. Bu nedenle başkalarının yaşamını kendi isteklerinizin farkındalığı için kullanıp, peki kendi hayatımı en iyi şekilde yaşayabilmek için ben ne yapmaliyima odaklanması tavsiye ederim.

Üzgünüm ama her şey şans değil, bazen doğru zamanda vazgeçebilmek, bazen tam tersine devam edebilmek, eksiklerimizi bilip onları geliştirebilmek ve birbirimize destek olabilmek.

Ha bazen de aileden gelen maddiyati zaten vardır insanların sizde yoktur, bu durumda zaten sizlik bir şey yoktur yani bu duruma şans diyebilirsiniz haklısınız, ancak bu tarz bir durumda kendinizi uzmenize de gerek yok. Siz kendiniz için elinizden geleni yapmaya devam edin yeter, umarım her şey güzel olur sizin icin

istedikleriniz abartı şeyler değil ama ben sahip olamadığım şeylere başkası sahip olunca bu düşüncede olamıyorum. şöyle söyleyeyim eşimle tanıştığımda ailesi iflas etmişti, tüm mal varlıkları gidip, eşyalı kiralık bir evde yaşıyorlardı. eşim her işte çalışıyordu. 4 yıl geçti nişanlandık, bir kere ne yaparım diye düşünmedim kaldı ki ailemin tek çocuğu olduğum için hiç zorluk çekmemiştim. daha sonra eşim ve babası biz nişanlıyken kendilerine iş yeri açtılar.. ilk 6 ay hiç iş olmadı, eşim stresten egzama gibi sıkıntılar yaşadı. hala daha bir kere "ben hiç zorluk çekmedim ne yapacağım" demedim. sanki çözüleceğini biliyormuşum gibi. 6 aydan sonra işler tıkırında gitmeye başladı, hiç hayal etmezken düğünüm oldu, evim oldu, arabam oldu.. bir anda her şey tersine döndü. 4 yıllık evliyim şu an müstakil ev yaptırıyorum, iyi şartlarda yaşıyorum ama bakın ben 5-6 yıl önce eşimle bir arabamızın olacağını dahi hayal etmemiştim. olanları da kıskanmamıştım, ne bileyim gözüm yoktu. belki de zorluk çekmediğimden cahil cesaretiydi.. şu anda da 4 yıldır çocuk sahibi olamıyorum, aşılama, tüp bebek hepsi negatif oldu. iyi bir hayat sürünce her şey 4/4lük olmuyor. çocuğu olanları da kıskanmıyorum, benim için daha zamanı değil belli ki.. her şeyin bir zamanı olduğunu düşünüyorum kendimiz adına.

Ay insansiniz yahu. Kötü olsunlar onlar da bizim gibi evsiz çocuksuz kalsın gibi bir dusuncede degilsiniz ki. Son iki yılda alım gücü düştü baya öyle hale geldik ki herkes durumu daha iyi olan kişiye imrenir oldu. Keşke ben de yapabilsem gidebilsem alabilsem tarzı bir durum bu. Biz kötüyüz onlar da beter olsun diye bisi yoksa bosverin vesvese yapmayın. Zaman zaman olur böyle hisler.

Zaman_3509 .!.:

iş arama sürecinde bulamadığım için sanırım aldığım 6-7 tane sertifikam var ayrıca bu dönemde kpss hazırlandı atama bekliyorum ama ondan da ses yok ayrıca astroloji üzerine eğitimim devam ediyor ve haftaya özel güvenlik kartımı yeniletmek için tekrar kursa gidicem normal şartlarda yoğun bir hayatım var diyebilirim fakat bunların karşılıksız kalması bu kısır döngünün içinden çıkamama durumum beni anlam veremediğim üzen duygulara sürüklüyor

Genişletmek için tıkla...

İnanın hiçbir çaba karşılıksız kalmaz. Zor ama sadece biraz sabır ve zaman gerekiyordur. En hayırlısı en güzel şekilde sizi bulsun inşallah. Umudunuzu hep diri tutun. Hayatta herkesin şanslar farklı zamanlarda çıkar karşısına. İlla ki emekleriniz karşılık bulur

Dünya malı için kendinizi bu kadar üzmeyin yazık edersiniz kendinize. 3 ay öncesine kadar yaşadığımız şehrin elit semtinde güvenlikli lüks bir sitede evimiz vardı bir depremle yok oldu. Şimdilik başka bir şehirde kiralık bir dairede oturuyoruz. Üzülüyorum elbette ama bunun için kendimi yiyip bitiremem çok şükür eşim, ben, ailem ve iki kedimiz hayattayız Yolumuz uzun, gençliğimiz var

Mihrimah Sultann .!.:

Ay bizim aile de böyle biri var milleti kıskana kıskana hasta oldu kafayı yedi , korkudan evlerimize cagirmıyoruz resmen , size tavsiyem tedavi olun yoksa sonu daha kötü...

Genişletmek için tıkla...

Benim de böyle anlattığınız gibi bir yengem var maalesef. Depremden sonra beni arayıp dalga geçer gibi "Gökdeleninize ne oldu ya, çok üzüldüm" dedi Ne diyeceğimi bilemedim ama muhatap olmamaya özen gösteriyorum.

Türkiyede 25 yaşında birçok kişi üniden yeni mezun oluyor, yıllarca atanamayanlar iş bulamayanlar çoğunlukta. Evlilik yaşı gecikiyor, ev araba alma, çocuk sahibi olma yaşı da keza öyle. İnsanları kıskanacağına olumlu düşün ve gayretli ol

Kıskanmak ömür boyu bitmiyor ya, hep daha iyisi var maalesef.
Ben de şu an evinde ütü masası koyacak yeri olanları kıskanıyorum. O kadar küçük bir evde yaşıyorum ki. Büyük evi olanları kıskanıyordum, sonra evi olmayanları hatırlayınca bi kendime geliyorum.
Umarım terapi seansları destek verir size de.

Herşeyin başı sağlık. Yaklaşık 3.5 yıl önce düğünüm oldu. Benimle beraber 3 hatta 4 kuzenimin düğünü oldu. Hepsine altın takıldı aileler eşyalara yardım etti. Bana takılan sadece eş dostun düğün hediyesi idi. Düğünümüz iki bahtsiz birlikte el ele verip birlikte yaptı Allah yardım etti güzel bir yuva kurduk. Pandemi de ev almayı kolaylaştırdılar herkes ama herkes evini aldı çevremde o 4 kuzen dahil. Çok hayıflandım içlendim üzüldüm. Bana da altın takılsa idi düğünüme destek olunsa idi o fırsatı bende değerlendirirdim dedim hep. Sonra çocuğum olmadı. Çevre ile uğraşmaktan cvb vermekten yıldım. Tüp bebeğe başvurdum Dr olmaz senin çocuğun dedi. Tedavi gördüğümü herkesten gizlerken orada çalışan pislik hemşire işyeri servisinde tüm herkesin içinde senin yumurtalar boş çıkmış heee dedi. Hakkım helal değil. Donup kalmıştım başka memur arkadaş lafı değişti ama sorularla uğraşmaktan kurtulamadım. Sonra Allah bekletmedi doğal yoldan hamilelik nasip etti. Bebeğim doğdu yoğun bakımda yattı. Onu da atlattık derken genetik bir hastalıktan şüphelendiler. 3 ayda çıktı. Gecem gündüzüme karıştı öldüm bittim dayanamadım. Zehir oldu gecem gündüzüm. Avm ye dışarı çıkıyordum insanlara bakıp ne kadar mutlular deyip ağlıyordum. Sonra çocuğumun testi temiz çıktı. Bayramda o Avm ya gittim. Ablama huzur içinde gezmek ne büyük nimetmiş dedim. Evim yok altın takılmadı ne kadar gereksiz şeyleri sorun etmişim dedim. Depremde insanlar evlerini canlarını kaybetti. Kimin ne olacağı belli değil. Belki saçma ama ev almayı ve senelerce krediye bağlı kalmayı bile istemiyorum artık. Çocuk biraz büyüsün turlarla ülkeleri gezdirecem diyorum. Eşime niye çiçek almıyorsun sende doğum günümde evde süpriz hazırlanıyorsun diye sitem ettim. (bir arkadaşımın eşi yapıyor o da paylaşıp duruyor) sonra öğrendim ki evlikleri çok kötüymüş kız aile evine gitmiş fiziki tartışmalar bile olmuş. Eve geri dönmüş paylaşımlara devam. İç yüzünü bilmesek vayyy ooo deriz. Çok uzun oldu ama çok yakın arkadaşım evini aldı arabasını aldı yazlığı o aldı MaşaAllh durumu çok iyi. Kıskanmıyorum yalan değil ama işte imreniyor insan benim hayalimi yaşıyor diye.ama kocası tam bir leş. Anlatıyor şöyle yapıyor böyle yapıyor diye sonra akşam eşim gelince sarılıp öpüyorum şükrediyorum böyle biriyle evliyim diye. Bazen boşayasım geliyor ama :) çok uzun oldu ama detaylı yazmak istedim kimsenin hayatı mükemmel değil kimbilir neler yaşıyorlar dır. Rabbim kimseyi en zalim kötü insanı bile evladı ile sınamasın. Gerisi hallolur

konunun tamamını okumadım ama bence bunu kendinize itiraf etmek, psikiyatriye randevu almak çok büyük adımlar. kıskandığınızı düşünmüyorum, imrenmişsiniz. kıskananlar genelde o insanın kötülüğünü isterler. içinde olduğunuz durumdan dolayı psikolojiniz iyi değil sadece