• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Arkadaşınızla anlaşıyorsunuz ya çocuklar?

Görüşmem/ görüşmüyorum da zaten.
Oğlum çok insancıl ve paylaşmayı öğrenmiş bir çocuktur. Elinde 2 tane olsa 1ini,1 tane olsa yarısını mutlaka yanındakine verir. Oyunlarda vs de böyle uyumludur ama bir akrabamızın çocuğu tamamen ailesinin yetistirme seklinden kaynakli bencil ve hırçın bir cocuk. Asla dur da demiyorlar.

Kalabalik bir sekilde toplaniyoruz bazen,her çocuğun elindeki oyuncagi cekistiriyor,biri daha fazla ilgi görse illa ki kendini önplana cikaracak hareketler yapiyor ki bu genelde vurma,tekmeleme seklinde oluyor. Bir,iki oldu baktim anne baba ses etmiyor sonra benim oglum da agresiflesmeye basladi. Bisikletten düşürdü çocuğu.

Benim ilmek ilmek iyilikle yetistirme çabam bozulacak diye cektim oglumu da kendimi de su an görüşmüyorum ve atlatıyorum resmen.
 
Illaki görüsecekseniz de siz de aralarina girin oynayin, cay kahve icmeyin.
O cocuk kendini koruyabilene kadar böyle mecbur.
Ezdirmeye dogurmadiniz onu.
Ben gercekten oturmuyorum, sürekli cocugumun pesindeyim. Yine de kasla göz arasinda yapiyorlar yapacagini.
Cok ama cok sinir bozucu.
Kücück cocukta bu kadar kin neden olur tartisilabilir ama bize caktirmadan etini kistirmak, parmaklarini cevirmek.
Ya emekleyen bebegimin kafasina sert oyuncak firlatti.
Bu cocuk anne babasindan net siddet görüyor baska aciklamasi yok biliyorum.
O anne babanin yaptigi pisligi hep kizlari dolayli olarak da benim cocugum cekmek zorunda ddegil.
 
Korkumdan gidemiyorum artik.Hep bir problem.Bıktım
Arkadasim cok iyi ama tuhaf.Çok rahat ve söz dinletemiyor.
Ben artik biktim. Rahatliga katlanamiyorum.
Çünki vuran,iten,zarar veren onun çocuğudur,öyleler genelde"çocuklara karışmayalım,bir şekilde anlaşır onlar"der.Fakat itilen onun çocuğuysa seyreyle gümbürtüyü:işsiz:
 
Ben arkadaşlarım ile akşamları dışarıda çocuksuz kafam rahat buluşuyorum
 
Çocuğum yok ama arkadaşımın çocuğu evladima zarar veriyorsa görüşmeyi keserim. Benim evladimdan önemli değil ya
 
Çünki vuran,iten,zarar veren onun çocuğudur,öyleler genelde"çocuklara karışmayalım,bir şekilde anlaşır onlar"der.Fakat itilen onun çocuğuysa seyreyle gümbürtüyü:işsiz:
Şu an kızkardeşimle aynı durumdayım. 6 yaşındaki oğlu 9 yaşındaki kızımla iyi anlaşıyor ama 5 yaşındaki kızımı hiç sevmiyor ve sürekli olarak ona vuruyor, onu üzüyor, incitiyor, itip kakıyor. Ben yanlarından hiç ayrılamıyorum. Kardeşim de rahat, bırakalım onlar anlaşsın, orta yolu bulurlar diyor ama olmuyor. Kızım sürekli içli içli ağlıyor. Geçen gün yeğenimle gayet yapıcı bir biçimde konuştum(Asla azarlamadan, çünkü güzel güzel konuşulabilen bir çocuk, çok zekidir, onun seviyesinde konuşunca anlar sizi). Böyle devam ederse görüşemeyebileceğimizi söyledim. Kızkardeşim tarafından iyi bir azarlandım bunun için. Oğlumla böyle konuşamazsın, o daha çocuk; senin kızını sevmek zorunda da değil, onunla anlaşmak zorunda da değil dedi. Ben de aslında oğlunu bu hâle getirenin kızkardeşim olduğunu anladım ve görüşmeme kararı aldım. Bunu da ona söyledim. Çok huzurluyum. Daha sonra hatasını anladı ama ben kararımdan dönmeyeceğim. Kimseye ezdiremem çocuklarımı. Annem de görüşmeme kararıma karşı çıktı. Ama ona da lafım “Sen bizi yıllarca herkese ezdirdin, ben senin gibi yapmayacağım. Bugün kuzeni döver ses çıkarmazsam, yarın kocası yapınca da onun sesi çıkmaz. Kimse kusura bakmasın!” oldu.
 
Ben olsam tek goruselim senin cocuk cok hircin derdim.Baskasinin cocugunu terviye edemeyiz annesi de rahatmis.Sizin onceliginiz cocugunuz olmali.
 
cözümü maalesef bilmiyorum ama annemin arkadasin ogluda felaketti cok kavgaciydi . simdi annem arkadasiyla görüsmüyo ama cocuklar kanka...
 
O arkadaşımla çocuksuz görüşürdüm. Bu çocuklar hiç mi okulda olmuyor veya babalarıyla olmuyor... O zaman görüşürdüm mesela. Çocuklar anlaşamıyor diye anlaştığım arkadaşımla görüşmemezlik yapmam veya arkadaşlığımı bitirmem, o kesin.
 
Görüşmem.. Benim çocuğumu itecek, vuracak, hırpalayacak ben gözümden sakınırken hemi.?benim ki ağlıcak o dövdü diye.. Şiddette karşıyım ama o çocuğa bağırmamak ve annesinin bildirmediği haddi bildirmemek için benden uzak, ayakları göl, başları pınar olsun derim.. Onlarla mı uğraşıcam..
 
Şu an kızkardeşimle aynı durumdayım. 6 yaşındaki oğlu 9 yaşındaki kızımla iyi anlaşıyor ama 5 yaşındaki kızımı hiç sevmiyor ve sürekli olarak ona vuruyor, onu üzüyor, incitiyor, itip kakıyor. Ben yanlarından hiç ayrılamıyorum. Kardeşim de rahat, bırakalım onlar anlaşsın, orta yolu bulurlar diyor ama olmuyor. Kızım sürekli içli içli ağlıyor. Geçen gün yeğenimle gayet yapıcı bir biçimde konuştum(Asla azarlamadan, çünkü güzel güzel konuşulabilen bir çocuk, çok zekidir, onun seviyesinde konuşunca anlar sizi). Böyle devam ederse görüşemeyebileceğimizi söyledim. Kızkardeşim tarafından iyi bir azarlandım bunun için. Oğlumla böyle konuşamazsın, o daha çocuk; senin kızını sevmek zorunda da değil, onunla anlaşmak zorunda da değil dedi. Ben de aslında oğlunu bu hâle getirenin kızkardeşim olduğunu anladım ve görüşmeme kararı aldım. Bunu da ona söyledim. Çok huzurluyum. Daha sonra hatasını anladı ama ben kararımdan dönmeyeceğim. Kimseye ezdiremem çocuklarımı. Annem de görüşmeme kararıma karşı çıktı. Ama ona da lafım “Sen bizi yıllarca herkese ezdirdin, ben senin gibi yapmayacağım. Bugün kuzeni döver ses çıkarmazsam, yarın kocası yapınca da onun sesi çıkmaz. Kimse kusura bakmasın!” oldu.
Tebrik ediyorum sizi.Hicbirsey evlatlarimizdan daha degerli degil.Neden bu kadar rahatlar hic anlam veremiyorum.
Ya benim cocugum baska bir cocugun canini yaksa vicdan azabindan kahrolurum.Hemen o an mudehale ederim.Eve gidince de ayri konusurum.insanlarin umrunda degil gibi.
Ne halledeceklermis kendi aralarinda halledemiyorlar işte belli.Ortada şiddet var aglayan ezilen bir çocuk var.Daha ne olsun.
Annelerden bir taraf cok rahatsa yürümüyor o iş kesinlikle.
 
Şu an kızkardeşimle aynı durumdayım. 6 yaşındaki oğlu 9 yaşındaki kızımla iyi anlaşıyor ama 5 yaşındaki kızımı hiç sevmiyor ve sürekli olarak ona vuruyor, onu üzüyor, incitiyor, itip kakıyor. Ben yanlarından hiç ayrılamıyorum. Kardeşim de rahat, bırakalım onlar anlaşsın, orta yolu bulurlar diyor ama olmuyor. Kızım sürekli içli içli ağlıyor. Geçen gün yeğenimle gayet yapıcı bir biçimde konuştum(Asla azarlamadan, çünkü güzel güzel konuşulabilen bir çocuk, çok zekidir, onun seviyesinde konuşunca anlar sizi). Böyle devam ederse görüşemeyebileceğimizi söyledim. Kızkardeşim tarafından iyi bir azarlandım bunun için. Oğlumla böyle konuşamazsın, o daha çocuk; senin kızını sevmek zorunda da değil, onunla anlaşmak zorunda da değil dedi. Ben de aslında oğlunu bu hâle getirenin kızkardeşim olduğunu anladım ve görüşmeme kararı aldım. Bunu da ona söyledim. Çok huzurluyum. Daha sonra hatasını anladı ama ben kararımdan dönmeyeceğim. Kimseye ezdiremem çocuklarımı. Annem de görüşmeme kararıma karşı çıktı. Ama ona da lafım “Sen bizi yıllarca herkese ezdirdin, ben senin gibi yapmayacağım. Bugün kuzeni döver ses çıkarmazsam, yarın kocası yapınca da onun sesi çıkmaz. Kimse kusura bakmasın!” oldu.
Sevmeyebilir,fakat insancıl ve merhametli davranmak zorunda.Biz kardeşlerimizle, çocuklarımızı yönlendirdik,uyardık,öğrettik,böyle sorunlar yaşamadık.Çocuklar annelerinin nelere musamaha göstereceğini çok iyi biliyor.Bizim de öyle birisi vardı tanıdık,herkes illallah dedi çocuğundan,siz de pek korumacısınız canım,benim gibi özgür bırakın çocuklarınızı diyordu,şimdi oğlu okula başlıyor"acaba çocuğumu ezerler mi,üzerler mi"diye düşünmeye başladı"özgür anne" :işsiz:
 
Var böyle durumlar bende de çocuksuz görüşmeyi teklif ediyorum. Kabul etmediklerinde görüşmüyorum.

Anlasamamak farklı vurmalari çok farklı. Isın içinde şiddet varsa durum değişir.
 
Tebrik ediyorum sizi.Hicbirsey evlatlarimizdan daha degerli degil.Neden bu kadar rahatlar hic anlam veremiyorum.
Ya benim cocugum baska bir cocugun canini yaksa vicdan azabindan kahrolurum.Hemen o an mudehale ederim.Eve gidince de ayri konusurum.insanlarin umrunda degil gibi.
Ne halledeceklermis kendi aralarinda halledemiyorlar işte belli.Ortada şiddet var aglayan ezilen bir çocuk var.Daha ne olsun.
Annelerden bir taraf cok rahatsa yürümüyor o iş kesinlikle.
Çocuklarım küçükken böyle bir arkadaş vardı.Anlaşmazlıklarda uyaran bendim,sonra baktım ki onunla bir aradayken hiç oturmuyormuşum neredeyse.Çocuğu oyuncak fırlatır sesi çıkmaz,gık demez.Diğer sefer artık oğlum oyuncağını kurtaramayınca onu itti,çocuğunun sesini duyunca o"rahat"anneyi görmeliydiniz,oğluma"aaa x,sen de görmeyeli pek fena olmuşsun" dedi.O zamana kadar gamsız sanıyordum,demekki değilmiş...
 
Back
X