Arkadaşlar acil akla ihtiyacım var lütfen pas geçmeyin🙏eşimin ilk evliliginden olan çocuğuyla ilgili

Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Siz insan olmadiginiz icin cocuk da sizi sevememistir muhtemelen o yuzden durmuyordur yaramazlik yapiyordur merhametsiz babasindan ilgi bekledigi icin
Allah yuzune baksin o cocugun
Sizin de kalbinizin guzelligi(?) gibi bir hayat versin
 
Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son

Allah aşkına boşanın.
Boşanın da o 8 yaşındaki kız çocuğunun hayatında kısa bir kötü anı olarak kalın sadece
 
Çocuk zaten sizle yaşamıyor. Eve dahi almıyor musun? Allah seni de o baba kılıklı adamı da, çocuğun annesini de bildiği gibi yapsın. Allah bilir çocuğun annesi de tekrar üremiştir. Sen de çocuk derdindesin. Ortadaki bir evlada doğru düzgün sahip çıkılıyor da sanki başka yuva kurup çocuk sahibi olma derdine düşülüyor.
 
Acil boşanın çocuk kurtulsun... Ben sizin olayınızın benzerini yıllarca yaşadım; Abim 2. Evliliğini yaparken ilk söylediği şey " benim kızım var, annesiyle yurt dışında yaşıyor ama hayat bu nolur bilinmez bu yüzden bilerek bu yola çık" demişti. En başta kabul eden gelinimiz öyle bir yaptı ki abim yıllarca kızını hiç aramadı. Bırakın aramayı bizi bile hakkında konuşturmadı. Bu evliliğinden bir çocuğu var yıllarca çocuğa ablasının varlığını söylemediler. Kız yeğenim artık reşit bu kış Türkiye'ye geliyor. Abim yıllar sonra kızı irtibata geçince her şeyi halletti ve kızını çağırdı. Sorumsuzluğunun telafisi değil elbette yıllar geçti ama yolun sonunda yeğenim geliyor ve gelin istesede istemesede yeğenim babasının evinde kalacak... Yani demem o ki yıllarda geçse o baba bi şekilde çocuğuna sahip çıkmak zorunda... ki siz masallardaki gibi çok kötü bir üvey annesiniz küçücük çocuğa abla olamamışsınız boşanın adam ve kız kurtulsun.
 
Bir kere buna nasıl inandınız? Ortada var olan bir çocuğu nasıl yok saydınız? Kocan adam olsaydı zaten çocuklu profilde bir adamken, çocuğunu düşünerek sizin profiliniz de biriyle evlenmezdi. Vallahi insan eşinden boşanabiliyor da, anne babalıktan boşanılmıyor.
Ancak tam nasıl idrak edersiniz biliyor musunuz? Bu adamdan bir çocuk yaparsınız, sonra boşanırsınız. Sonra bekar bir adamla bu şartlar atında evlenirsiniz, çocuğunuza anneniz bakarken, sonra sizin içinize sinmez evladınızı yanınıza almak istersiniz ! Eşiniz tam da sizin şu an verdiğiniz tepkiyi verecek ki siz anlayabileceksiniz! O çocuğunuzun dışlanma psikolojisi.. Bakalım o zaman da diyebiliyor musunuz?
ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor
İnsan başına gelmeyince anlamıyor. Kayınvalideniz ölse napacaksınız? Yavrucağa çok üzüldüm.
 
Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
çocuksuz adamla evlenseydin o zaman
 
Arkadaşlar Ben eşimle 1 sene oldu evleneli onun ilk evliliğinden bir kızı var 8 yaşında ben başta evlenirken anlaştım bu senin sorumluluğun beni karıştırma ben bakamam aynı evde yaşamam annelikte yapamam dedim benim ilk evliligim bu şekilde konuştuk sıkıntı yok seni bağlayan bir durum yok annem bakıyor zaten dedi çocuğun anneside başkasıyla evli arada görüyor çocuğu çok bakmaya gönüllü değil bu şartlarda kabul ettim evlenmeyi çünkü severek evlendim neyse bu çocuk sıkıntı oldu bize ilk dakkadan sürekli ağlayarak babayı aramalar benle kal demeler ve benim eşimden kaynaklı hepsi aşırı simartiyor çocuğu bir sene böyle geçti ben sorumluluk almak istemediğimi baştan söyledim şimdilerde eşim bana benim çocuğum evime gelsin gitsin muhabbeti yapmaya başladı bunları baştan konusmasaydik haklı derdim ama istemiyorum yani tahammül edemiyorum çocuğa çünkü aşırı şımarık ve yaramaz mecbur değilim ben bakmaya başıma ağrılar giriyor bende kendi cocugumu doğurmak istiyorum artık bu defada eşim benim bir çocuğum var onun psikolojisi bozulur diye yanaşmıyor herkesin çocuğu kendine yani ben kendi doğurduğum çocuğu istiyorum beni senin ilk evliliğinden olan ilgilendirmez sorun kıyamet ne yapacağımı bilmiyorum boşanma raddesine geldim bana akıl verin nasıl bir yol izleyeyim artık annede olmak istiyorum bizim evliligimiz ayrı senin çocuğun ayrı ikisini birbirine karistiramazsin dedim en son
Tipik üvey anne..
Baştan babasından çocuğunu uzak tutma pazarlığı yaptınız ve bu yüzden kendinizi haklı sayıyorsunuz öyle mi?
Nasıl bir vicdan var acaba sizde ve eşinizde?
Evlenirken çocuğun annede olmadığını biliyormuşsunuz buna rağmen babası ile pazarlığa oturmuşsunuz hoş annesinde olsa bile babasının çocuğu ile kalmasına/görüşmesine karışma hakkınız yok ve bunun pazarlığı da olmaz, olamaz.
Varsayın ki babaanne, anne öldü ne yapacaktınız yetimhaneye mi verecektiniz?
 
Yaw çocuk bizle zaten yasamicakti normalde de babanne bakiyor sadece fikirler değişiyor ne yapmam lazım diyorum
Babaanne ölse ne olacaktı? Ya da hasta olup bakamaz duruma gelse, yetimhaneye mi bırakacaktınız?
Babayla yaşamama pazarlığı yaparken bunların hesabını da yapmış olmalısınız..
 
Baktım da ne kadar saçma sapan yorumlar yapan olmuş. Herkes çocuk sevmek zorunda mı? Ben de kendi çocuğumu yeğenlerimi seviyorum ama başka çocuklarla aram iyi değil hep böyleydi. Hele ki kocamın önceki evliliğinden olan çocuğu olsa ben de istemezdim. Çocuğu eve getirip kötü davranmak daha mı iyi. Burada yanlışı yapan koca. Çocuğunu çok sevseydi isteseydi istemiyorum diyen bir kadınla evlenmezdi zaten. Hele ki benim kocam psikolojisi bozulur diye benden çocuk yapmıyorsa iyice tepem atardı bu konuya. Bence baştan yanlış bir adam seçmişsiniz.
İnan yaşamadan bilemezler uzaktan davulun sesi hoş gelir bunlar linç için doğmuşlar nerelere taşındı konu
 
çocuk ağlıyor şımarık (!!!) yaramaz diye çocuktan şikayet edip onu suçluyorsunuz da bu çocuğu ne anası ne babası istememiş herhalde bi bozukluk olur hal hareketinde diyemiyorsunuz işte bu kadar sığ insanlarsınız basitsiniz eşek geldiniz eşek gideceksiniz ne yazık merhametten sevgiden masumiyetten bilgelikten bu kadar yoksun olmak yani insan olmaktan bu kadar uzak olmak ve bunu anlayamayacak kadar kör olmak hikayedeki kızın bir başka versiyonu olarak ne anlatsak da anlamazsınız olduğunuz hali bunu adım kadar iyi biliyorum o yüzden yaşattığınızla sınanırsınız umarım ne diyelim kötüsünüz ve boşsunuz hem de çok boş..
Al sen bak o zaman çok merakliysan
 
annesinin bakmadığı , üvey annenin sahiplenmediği, babasının da bunları bile bile eyvallah çektiği küçücük bir kız ortada yetim gibi kalmışken bir de bu adamdan çocuk mu yapacaksın. zaten buna eyvallah diyen bi adamla evlenmek hata değil mi? ama sanırım hepinizin vicdanı aynı telden çalıyor. boşan çöpsüz üzüm bul. hiç birinize özellikle de o garibana yazık olmasın
 
Durum
Mesaj gönderimine kapalı.
Back
X