Merhaba herkese. Bir kaç zamandır moralimi bozan bir konu var. Ben geçen yıl kendi memleketimden 1000 km uzak bir yere atandım öğretmenim 26 yaşıma yeni girdim. Bu zamana kadar kendimi hep derslerime verdim öyle evlilik vs pek düşünmedim ama her zaman hayırlısı olsun dedim hiçbir zaman kapıyı kapatmadım. Uzun zamandan beri Kimle görüşsem ailemden olsun çevremden olsun arkadaşlarımdan dostlarımdan vs. Yok mu seni isteyen, elini sallasan ellisi, neden evlenmiyorsun, yaşın geçiyor, kesin seni isteyenler vardır sen bir bahane buluyorsun millete kulp takıyorsun evlenmek istemiyorsun gibi şeyler söylüyor ama istisnasız herkes. Geçenlerde Babannem vefat etti başsağlığı dilemek için arayanlar oluyor, millet başın sağolsun, nasılsın ne var ne yok dedikten sonra başlıyorlar ne zaman evleniyorsun evlen aile ol annenin babanın aklı sende. Bende hep hayırlısı olsun diyorum. Ya Allahım delirecem beni soran soruşturan olsa isteyen olsa neden geri çevireyim? Bilmediğim bir şehirde yaşıyorum çevrem geniş değil olanlar da yaşlı kesimi etrafımda bekar kimse yok. Kimle nasıl evleneyim kendimi mi satayım anlamadım ki. Ben de hayırlı ise evlenmek yuva kurmak istiyorum, yalnız yaşamak kolay değil tek başına alış veriş yapmak, tek başına yemek yemek gece korkarak uyumak sanki çok kolay ama ne yapabilirim elim de değil nasıl evlenilir ne yapılır, beni isteyen çokmuş da ben millete kulp takıyormuşum kesin
hani nerde ben niye görmüyorum. Geçen kuzenlerimle görüntülü konuştuk hepsi maşallah evinde çoluk çocuk sesleri geliyor yalnız değiller kapattık o kadar çok ağladım ki. İnsanın elinde olmayan şeyler için niçin ısrar ederler ki? Ya da ben mi bilmiyorum siz söyleyin nasıl evlenilir?
ama kim istemez sevmek, sevilmek, mutlu, huzurlu bir yuva kurmak. Allah hepimizin hakkında en hayırlısını nasip etsin inşallah 
aile de en erken 26, çoğunluk 30 a yakın evlendiği için
nasip canım
