- Konu Sahibi yesilasigi
-
- #1
Merhaba arkadaşlar, benim yaklaşık 1,5 senelik bir ilişkim var ve kısmen beraber yaşıyoruz. Karşılıklı olarak birbirimizi görmeden duramıyoruz. Bi günümüz diğerinden ayrı geçmiyor. Kendisi biraz içine kapanık bir insan ama dışarı çıkınca da bir o kadar samimi ve fazla sosyal. Bizim en büyük sorunumuz sanırım benim aşırı kıskançlığım. Ben kime ne zaman anlatsam bence gayet haklısın lafları duymama rağmen kendisi sürekli aşırıya kaçtığımı düşünüyor. Benden önceki 2,5 senelik ilişkisini sırf kızın kıskançlığından bunaldığı için bitirdiğini söylüyor. Biz birbirimizin aynı zamanda en iyi arkadaşıyız zaten arkadaşlık temeline kurulu bir ilişki olduğu için fazla romantizme kaçamıyoruz. Güzel sözler, sürprizler pek yok anlayacağınız bizde. Ve ben son zamanlar bunun eksikliğini yaşamaya başladım. Kendisi biraz sıkılgan ona mantıklı gelmeyen şeyleri pek sallamaz o yüzden bunu dile getirmeyi hiç denemedim bile. Ama gün geçtikçe üzülmeye başladım bende. Hala daha bir günümüz ayrı geçmiyor sadece geceleri yalnız kalıyoruz o kadar. Aramızda duygu eksikliği olduğunu düşünür oldum sizce alışkanlık derecesine mi geldik dersiniz? Ben ne yapabilirim. Çünkü eğer sorarsanız ben onu gerçekten çok seviyorum çok emek verdiğim bir ilişki benim. Onun ailesi onaylıyor benim sadece annem bilmesine rağmen onun da bu ilişkiye dönük içi rahat olduğunu düşünüyorum. Sevgilim yengeç burcu düşünceli bir insan beni kırmamak için bazen özellikle çabaladığını biliyorum genellikle kavga da edemiyoruz zaten o konuyu kapatma taraftarı oluyor. Ama o bahsedilen "romantik yengeci" sanırım o geçmişindeki insanlarda bırakmış. Biraz geçmişine takıntım da var. Bana bir yol gösterin herkesin imrenerek baktığı bir ilişki yaşıyoruz ama dışı sizi içi beni yakar misali eridikçe eriyorum... Biliyorsunuz her kız ilgi ister ama ben biraz ilgi delisiyim bir güzel sözüne tav olurum ama gel gör ki sıradanlaşan ilişkimizde bir güzel söz geçmez oldu.