o an dayanamıyorum konuşuyorum ama dikkat ediyorum insanlar çok temkinli herkes ben gibi her şeyini dökmüyor hemen ortaya.Anlatma misal..
Anlatinca daha kotu oluyor..
Ders al iste..
Kocasina baska bir kadinla konustuklarini en ince detayina kadar anlatan da ne bileyim..
Özellikle moralim bozukken kimseyi aramamaya çalışıyorumsonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
ben de aynen moralim bozukken özellikle açılıyorum hemen.Özellikle moralim bozukken kimseyi aramamaya çalışıyorumbazen istemsiz dökülüveriyor hüznüm ağzımdan
çok mantıklı teşekkürler.Yeni tanıştığınız arkadaşlarınızı değil de bu zamana kadar zararı dokunmamış eskileri tercih edin. Aranızda yaşanmışlık olanları ve kendini ispatlamışları…Kimseye derdini açmayan insan da ne bileyim… sağlıklı gelmiyor o kadarı.
Asla anlatmam .Sadece anneme anlatırım.Bazi şeyleri de kardeşlerime.Es dost arkadaş asla o tongaya düşmemsonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
Aslinda benim anlayamadigim su..Sevgilisi, eşi olana anlatmamak lazım çok rastladım, duydukları her şeyi onlara da anlatıyorlar. Hatta bir arkadaşım açık açık demişti ben her şeyi sevgilime anlatırım
Çok samimi olmadığım insanların bile bende çok sırları vardır. Bir kere biri anlattı mesela. “Benden laf çıkmaz merak etme” dedim. “Onu anladım zaten” dedi. Başka biri “bunu bana sürekli hatırlatıp derdimi deşmeyeceğini, anlattığıma pişman etmeyeceğini ve aramızda kalacağını bildiğimden sana anlatmak istedim” dedi. Bekleyip tanıyın insanları, arkadaş olduk diye açılmayın.çok mantıklı teşekkürler.
Bir defter alin ona yazin rahatlarsıniz,başkasına anlatma ihtiyacınız geçersonra da anlattığıma pişman oluyorum.bir kız arkadaşıma anlattım kocasına anlatmış.anlatmaması gereken şeyleri bile anlatmış.sürekli sorar gözlerini kısar süzer dinlerken hatta.diğerleri de öyle değişen bir şey yok ki.Dertleşsem gidip bir başkasına anlatırlar vs.ben öyle değilim işte ben yapamıyorum da başkasının derdini sıkıntısını 3.kişiye anlatmayı.Anlatma huyumdan nefret ediyorum.Nasıl aşabilirim bu konuyu?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?