Peki bunun sebebi ne sizce? Tam tersi olması gerekmiyormu? Aşırı yumuşaklık , kibarlık ters etkimi oluşturuyor.Dahamı olduğum gibi ortası olmalıyım?Hayır diyemeyen kalp kırmayan biri olduğunuz İçin,insanlar hayır diyen sınırları olan insanlarla arkadaşlık kurmaya daha meyilli
Sizin nasıl bir kişiliğiniz var peki? Benim gibi yumuşak, çekingen bir kızmısınız? Siz neye bağlıyorsunuz bu durumu? Sizce problem insanlardamı bizdemiBen de bu dertten muzdaribimKalıcı arkadaşlık kuramıyorum. Bir yerde bitiyor. Şu anda yazlıktayım, bakiyorum herkesin yanında biri var. Ben tek takılıyorum. Çocuklugum gecti burada. Üzüluyor insan. Zamanında çok sorguladim neden diye, artık vazgeçtim...
Yumuşaklık hayır diyememe sıkıcı oluyor heralde bir noktadan sonra bende sizin gibiyim biraz ama alıştığım ortamlarda komik ve esprili olabiliyorum ama ilk tanıştığım insanlarla mesafeliyim hep..onun dışında lise ve ortaokuldan arkadaşlar var kalıcı dostluk onun dışındakiler paylaşım bitince bitiyor gerçektenPeki bunun sebebi ne sizce? Tam tersi olması gerekmiyormu? Aşırı yumuşaklık , kibarlık ters etkimi oluşturuyor.Dahamı olduğum gibi ortası olmalıyım?
Benim biraz içekapanik bir kişiliğim var. Ama mutlu oldugum ortamlarda çok girişken konuşkan olabiliyorum. Ben bu durumu insanların gönlüne girememe diye bağliyorum. Demek ki insanların gönlüne-kalbine hitap edemiyorum ki uzaklaşınca hatirlamiyorlar beni. Bu kadar insan yaniliyor olamaz demek ki ben de bir şey var. Üzülüyorum amaSizin nasıl bir kişiliğiniz var peki? Benim gibi yumuşak, çekingen bir kızmısınız? Siz neye bağlıyorsunuz bu durumu? Sizce problem insanlardamı bizdemi
Benim biraz içekapanik bir kişiliğim var. Ama mutlu oldugum ortamlarda çok girişken konuşkan olabiliyorum. Ben bu durumu insanların gönlüne girememe diye bağliyorum. Demek ki insanların gönlüne-kalbine hitap edemiyorum ki uzaklaşınca hatirlamiyorlar beni. Bu kadar insan yaniliyor olamaz demek ki ben de bir şey var. Üzülüyorum ama
Onlarla belki çok sık okul değiştirdiğiniz için kopmuş olabilirsiniz ben bahsettiğim iki arkadaşımdan biriyle 12 sene aynı okullarda okudum biriyle de sadece liseyi farklı yerde okuduk ama üniversitede yine birbirimize döndük. Kocamana sebebimiz çok fazla ortak yaşanmışlığımız var artık yani göbek bağı haline geldi çok büyük kavgalar edip özledik barıştık arada koparıyorsun. Güçlü arkadaşlıkların sizin huyunuzla alakası yok kendinizi suçlu görmeyin sakın. 1. Si uzun süren ortak paylaşım alanı gerekKüçüklük arkadaşlıkları daha kalıcı oluyor bence.Benim ilkokuldan, ortaokuldan vs görüştüğüm kimse kalmadı.Numaraları bile yoktur hiçbirinin.İstiyorumki sonradan tanıştığim insanlarla hep aynı kaliyim.Ama olmuyor malesef..
T 9 sağolsun bazı kelimeleri değiştirmiş anlaşılmıştır umarım anlatmaya çalıştığımOnlarla belki çok sık okul değiştirdiğiniz için kopmuş olabilirsiniz ben bahsettiğim iki arkadaşımdan biriyle 12 sene aynı okullarda okudum biriyle de sadece liseyi farklı yerde okuduk ama üniversitede yine birbirimize döndük. Kocamana sebebimiz çok fazla ortak yaşanmışlığımız var artık yani göbek bağı haline geldi çok büyük kavgalar edip özledik barıştık arada koparıyorsun. Güçlü arkadaşlıkların sizin huyunuzla alakası yok kendinizi suçlu görmeyin sakın. 1. Si uzun süren ortak paylaşım alanı gerek
2. Si beraber bazı zorlukları aşmış olmanız gerek büyük zorluklar büyük bağları beraberinde getirir
3. Sü araya mesafe girdi mi direk yazışıp plan yapıp yüz yüze görüşmek gerek yüzyüze görüşme çok önemli az bile olsa araya giren yılları sıfırlıyor bazen
4. Sü de tabi ki beraber eğleniyor olmanız da gerek sonuçta beraber kahkahalarla karın ağrısı çekmediyseniz insanlar bu samimiyeti yakalayacakları taraflara çekilip diğer taraflardan kopar
Bencilik çağındayız ilişkilerin yerini instegram aldı millet orada hava atıp oturuyor artık insanlar evlerine kimseye davet etmiyor bir Cafe kültürü oluşmuş özellikle gençlerde orada buluşuyorlar ,orada bulunmaktan ,toplamaktan zevk alıyorlar samimiyet yok sıcaklık yok zaten kimse kimsenin umurunda değil o insan ilişkilerin yerini maddiyat aldıBeni çok üzen bir durum var.Bir ortama girdiğimde , üniversite , iş, kurslar,staj vs derken yeni yeni kişilerle tanışıyorum.Kimisiyle samimi oluyoruz.Sonra atıyorum üniversite bittiğinde o arkadaşlık bitiyor.Her anımızın beraber gectiği o kişilerle aramda hiçbir sebep yokken , çok iyi anlaşırken ilişkim biranda kesiliyor.Bir dönem başka bir şehirde staj yaptım.Çok iyi arkadaşlıklar kurdum.Sürekli beni arayan , bulustuğumuz , dertlestiğimiz o kişiler stajım bitip şehrime döndüğümde hiç aramaz oldular.Özellikle birtanesiyle aşıri samimiydim .Hergün dışarı çıkardık nerdeyse.Beraber dertlenirdik sevinirdik.O aramadı sonra bende aramadım.İliski koptu.Sizce sıkıntı bendemi?İnsan hicmi merak etmez.Güzel bir mesleğim var.İse başladım.Kimsemi demez nasıl gidiyor, naptın vs.Yoksa herkez gururmu yapıyor? Başka bir kaç tanesi daha vardı.Yine aramız çok iyi.En ufak bir sıkıntı yaşamadığım kişilerdi.Şehir değiştirdim.Yine hiç aramaz oldular.Ben arıyordum hep.Bayramda ben arıyorum.Normal vakitte ben arıyorum.Durum böyle olunca kendimi çok kötü hisdediyorum.Aynı sehirdeyken program yapmak için can atan arkadaşlarımın bu kadar vefasız olma sebebi ne sizce? Hem içimden bu vefasızlıklarına kızıyorum .Hem kendime kızıyorum.Yine birara bir işte çalışıyordum.Yine her anımızın beraber gectiği , karşıliklı dertlestiğimiz bir kız var.Beni evine falanda çağırırdı.O isten ayrıldım.Beni hiç aramadı.Bir kere bayramda aradım .Dönüş yapmadı.Hadi anlıyorum bir insan yoğundur vs ama nezaketen bir mesaj atabilir aramama karşı .Yada müsait olunca döner.Bir kişiyi aradığınızda hiç dönüs yapmaması sizce saygısızlık değilmi?Biri bana bir mesaj atınca , arayınca dönmeyince kendimi kötü hissederim ben. Ama insanların böyle duyarsız olduğunu görünce kendimi çok değersiz hissetmeye başladım.Hadi menfaat, koşul gereği olan arkadaşlık desem öylede değildi.Tanistigim kişiler herzaman beni sevdiklerini ? Iyi , sevecen bir kız oldugumu soylerler.Hatta birkaçı yollarımız ayrıldığinda ağlamıştı.Birbirimize menfaatimizde yoktu.Karşılıklı muhabbetin olusturduğu arkadaşlıklardi.Karsilikli birbirimize fedakarlık yaparız.Ama sonra yollarımız ayrılınca hiç aramazlar.Bunu aileme anlatiyorum.Sen ara , sen vefalı ol , aramazsan aramazlar diyorlar.Peki içlerinden bir tane bile önce davranan niye çıkmıyor? Sizde nasıl oluyor bu durum? Benim gibi olan varmı?Ben aramazsam , sormazsam mesaj atan, düşünen yok.Şuana kadar iki kişi dedigimin tersiydi okadar.Ama ben okadarçok kişiyle tanışıyorumki.Yani herkez aynı denk geliyor olamaz diyorum bazen.Yoğun temposu olan bir mesleğim var.Oyüzdenmi aramıyorlar acaba rahatsız etmeyelim diye?Acaba bendemi bir iletişim sorunu var ? Millete bakıyorum.Okadar sağlam dostlukları varki.Kaç yıllık iliskileri devam ediyor.Benimki dönemsel sanki.Kuruyorum kuruyorum emek sarfediyorum .Biranda bitiyor.Peki siz nasıl dostluk kuruyorsunuz? Sizce arkadaşlığın kalıci olması icin ne yapmak lazım? Surekli birkaç haftada bir aramakmi ? Sürekli bir program ayarlayarakmı? İnanin bir tane bile dostum yok.Birkaç kız tanıyorum.Her hafta bir arkadaşının nişanına, düğününe gidiyor.Yani demek arkadaşlikları devam ediyor.Ben kendime bakıyorum bir tane samimi arkadaşım yok.Hayatım monoton.Bu arada yumuşak, hayır diyemeyen, kimseye tepkili konuşmayan birisiyim.Çevremde en egolu, kalp kıran ,dobra sorunlu tiplerin bile mutlaka bir dostu oluyor.Aşırı kibarlık , yumuşaklık karşı tarafı bayıyormu yoksa .Biraz çekingenim diyemi böyleyim?Sizce neden böyle yanlızım?
Yalnız kalmamak ve vakit geçirmek amacıyla kurulan ilişkiler böyle oluyor bence. Özellikle geçmişe dayanan bir bağ yoksa ortamlar değişince arkadaşlık da bitiyor çünkü karşı tarafı eğlendirebilecek konumda değilsiniz artık. İnstagrama foto da atamayacak sizinle o yüzden önemsiz hale geliyorsunuz
Bende sizin gibiyim.İlk olarak hafif doğuk gibi ama tanıdiktan sonra sempatik, esprili ilgili oluyorum.Birbirimizin doğumgünlerini kutlardık surekli gezer tozardık.Kahkaha gülme vs hep.Ama ne oldu anlamiyorum.Başka sehre gittim biranda unutuldum.Bende sorunu kendimde ariyorum artık.Hepsi böyle denk gelemez dimeBenim biraz içekapanik bir kişiliğim var. Ama mutlu oldugum ortamlarda çok girişken konuşkan olabiliyorum. Ben bu durumu insanların gönlüne girememe diye bağliyorum. Demek ki insanların gönlüne-kalbine hitap edemiyorum ki uzaklaşınca hatirlamiyorlar beni. Bu kadar insan yaniliyor olamaz demek ki ben de bir şey var. Üzülüyorum ama
Gel sarılıp arkadaş olalım :) maalesef arkadaşlıklar hep dönemselBeni çok üzen bir durum var.Bir ortama girdiğimde , üniversite , iş, kurslar,staj vs derken yeni yeni kişilerle tanışıyorum.Kimisiyle samimi oluyoruz.Sonra atıyorum üniversite bittiğinde o arkadaşlık bitiyor.Her anımızın beraber gectiği o kişilerle aramda hiçbir sebep yokken , çok iyi anlaşırken ilişkim biranda kesiliyor.Bir dönem başka bir şehirde staj yaptım.Çok iyi arkadaşlıklar kurdum.Sürekli beni arayan , bulustuğumuz , dertlestiğimiz o kişiler stajım bitip şehrime döndüğümde hiç aramaz oldular.Özellikle birtanesiyle aşıri samimiydim .Hergün dışarı çıkardık nerdeyse.Beraber dertlenirdik sevinirdik.O aramadı sonra bende aramadım.İliski koptu.Sizce sıkıntı bendemi?İnsan hicmi merak etmez.Güzel bir mesleğim var.İse başladım.Kimsemi demez nasıl gidiyor, naptın vs.Yoksa herkez gururmu yapıyor? Başka bir kaç tanesi daha vardı.Yine aramız çok iyi.En ufak bir sıkıntı yaşamadığım kişilerdi.Şehir değiştirdim.Yine hiç aramaz oldular.Ben arıyordum hep.Bayramda ben arıyorum.Normal vakitte ben arıyorum.Durum böyle olunca kendimi çok kötü hisdediyorum.Aynı sehirdeyken program yapmak için can atan arkadaşlarımın bu kadar vefasız olma sebebi ne sizce? Hem içimden bu vefasızlıklarına kızıyorum .Hem kendime kızıyorum.Yine birara bir işte çalışıyordum.Yine her anımızın beraber gectiği , karşıliklı dertlestiğimiz bir kız var.Beni evine falanda çağırırdı.O isten ayrıldım.Beni hiç aramadı.Bir kere bayramda aradım .Dönüş yapmadı.Hadi anlıyorum bir insan yoğundur vs ama nezaketen bir mesaj atabilir aramama karşı .Yada müsait olunca döner.Bir kişiyi aradığınızda hiç dönüs yapmaması sizce saygısızlık değilmi?Biri bana bir mesaj atınca , arayınca dönmeyince kendimi kötü hissederim ben. Ama insanların böyle duyarsız olduğunu görünce kendimi çok değersiz hissetmeye başladım.Hadi menfaat, koşul gereği olan arkadaşlık desem öylede değildi.Tanistigim kişiler herzaman beni sevdiklerini ? Iyi , sevecen bir kız oldugumu soylerler.Hatta birkaçı yollarımız ayrıldığinda ağlamıştı.Birbirimize menfaatimizde yoktu.Karşılıklı muhabbetin olusturduğu arkadaşlıklardi.Karsilikli birbirimize fedakarlık yaparız.Ama sonra yollarımız ayrılınca hiç aramazlar.Bunu aileme anlatiyorum.Sen ara , sen vefalı ol , aramazsan aramazlar diyorlar.Peki içlerinden bir tane bile önce davranan niye çıkmıyor? Sizde nasıl oluyor bu durum? Benim gibi olan varmı?Ben aramazsam , sormazsam mesaj atan, düşünen yok.Şuana kadar iki kişi dedigimin tersiydi okadar.Ama ben okadarçok kişiyle tanışıyorumki.Yani herkez aynı denk geliyor olamaz diyorum bazen.Yoğun temposu olan bir mesleğim var.Oyüzdenmi aramıyorlar acaba rahatsız etmeyelim diye?Acaba bendemi bir iletişim sorunu var ? Millete bakıyorum.Okadar sağlam dostlukları varki.Kaç yıllık iliskileri devam ediyor.Benimki dönemsel sanki.Kuruyorum kuruyorum emek sarfediyorum .Biranda bitiyor.Peki siz nasıl dostluk kuruyorsunuz? Sizce arkadaşlığın kalıci olması icin ne yapmak lazım? Surekli birkaç haftada bir aramakmi ? Sürekli bir program ayarlayarakmı? İnanin bir tane bile dostum yok.Birkaç kız tanıyorum.Her hafta bir arkadaşının nişanına, düğününe gidiyor.Yani demek arkadaşlikları devam ediyor.Ben kendime bakıyorum bir tane samimi arkadaşım yok.Hayatım monoton.Bu arada yumuşak, hayır diyemeyen, kimseye tepkili konuşmayan birisiyim.Çevremde en egolu, kalp kıran ,dobra sorunlu tiplerin bile mutlaka bir dostu oluyor.Aşırı kibarlık , yumuşaklık karşı tarafı bayıyormu yoksa .Biraz çekingenim diyemi böyleyim?Sizce neden böyle yanlızım?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?