- 2 Ocak 2015
- 6.444
- 15.478
- 448
Mesajlarda yazdım da arada kaynamıştır onlar. Ben evde oturmuyorum ki, evde de çok güzel vakit geçiriyorum ancak sosyal bir insanım da. Sadece kendim gibi birini bulamıyorum. Çevremdekiler evli çocuklu çalışan insanlar. Ya da benden büyükler. Ya da hayata bakışımız farklı. Yani kalabalıklar içindeki yalnızlık diyelim :) Ben de kuyruklu dostu olanlarla anlaşırım, siz hangi şehirdesiniz?Keşke aynı şehirde olsaydık, kuyruklu dostu olanları severim, onlarla iyi anlaşırım. Ama evde otura otura da arkadaş bulamazsınız.
Özel mesaj yolladım size. :)Mesajlarda yazdım da arada kaynamıştır onlar. Ben evde oturmuyorum ki, evde de çok güzel vakit geçiriyorum ancak sosyal bir insanım da. Sadece kendim gibi birini bulamıyorum. Çevremdekiler evli çocuklu çalışan insanlar. Ya da benden büyükler. Ya da hayata bakışımız farklı. Yani kalabalıklar içindeki yalnızlık diyelim :) Ben de kuyruklu dostu olanlarla anlaşırım, siz hangi şehirdesiniz?
Sizi anlıyorum. Çocukluk arkadaşımla aynı sitedeyiz şuan kardeşim gibidir birlikte büyüdük. Onun da 3 yaşında bir oğlu var 2. bebeğini bekliyor ve aynı durumdan müzdarip. Siteden çocuğunun arkadaşları var parka indiriyor, doğum günleri yapıyorlar vs. Zoraki olarak görüşüyor anneleriyle ancak kafa uyuşmazlığı var sizde olduğu gibi ve memnun değil bu durumdan. Arkadaşlığın böylesi de kötü. Sizin arkadaşınız bayağı ayıp etmiş, insan utanır bunu yapmaya. Böyle böyle insanları tanıyoruz işte. Yalnız şunu farkettim ben arkadaşımdan, 3 yaşındaki oğlu kötü huylar edinmiş arkadaşlarından. Annesine vuruyor, bağırıyor, kötü sözler söylüyor vs. Yani demek istediğim annesinin huyları kötüyse bir şekilde çocuğa geçiyor, çocuktan sizin çocuğunuza geçiyor. Eğer böyle bir durum farkederseniz hiç görüştürmeyip başka bir çevreye sokmanız belki daha olumlu olur. Çocuklar gerçekten kapıyorlar her şeyi. Benim çocuğum yok ama gözlemlediğim kadarıyla durum böyle.
Çocuk yapMerhaba arkadaşlar,
Kısaca özetleyeyim, 27 yaşındayım, evliyim, evde bir kedim var, gezmeyi eğlenmeyi çok seviyorum, insanlarla iletişimde olmayı da seviyorum ancak eşimle çıkmaya başladığımızdan beridir kimseyle görüşemez oldum. anlamadığım bir şekilde durum öyle gelişti. Şuan çalışmıyorum evdeyim, evde vakit geçirmeyi de çok seviyorum ancak bir arkadaş istiyorum yahu. Mesela hafta sonu bir şeyler yapayım bir yerlere gideyim istiyorum muhabbet edip gülüşebileceğim bir dostum olsun istiyorum. dostum da var ama görüşemiyoruz, biri nişanlısıyla vakit geçiriyor izin gününde, diğerinin çocuğu var ikinciye hamile ve dışarıda bir şeyler yapamıyoruz. Ne bileyim bir müze gezelim oradan çıkalım yemek yiyelim, bir konsere gidelim, bir kursa gidelim. Bir şey yapalım yani. Var mı benim durumumda olanlar?
Çok doğru yazmışsın, aynı fikirdeyim. O yüzden bence güzel insanları hayatımızda tutmaya çalışmalıyız çünkü çook azlar.Çağımızın sorunu bu, bence insanlar samimiyetlerini kaybettiler,kimse kimseyi arkadaş olarak benimsemiyo artık. Ben de cok arkadas canlısı biriydim, ama görüştüğüm kişiler uzak sehirlere gittigideli beraber birşeyler yapacagım bi arkadasım yok. Yenileri de arkadaş gibi değil. Hemen samimi oluyoşar ama sahte,ben de böyle olunca uzaklasıyorum, arada deneyeyim dedim zorlayayım ben de samimi karsılıklar vereyim , olmadı . Arkadas adı altında gidip geldiklerimiz var ama , hepsi birbiri arkasından konusuyo bunu farkettim. Tek görüşme sebepleri de birbirlerine bayılmaları değil - gezecek biri olsun- . Ben derin konular konusabileceğim ,derdini gerçekten önemsediğim için dinleyebileceğim arkadaşlarla uzun süreli konusabilirim ancak . (dedikodusuydu, okuluydu, işiydi, kv desi , kıyafet moda mevzularında takılıp kalan ve en en iyi aile biziz en iyi eş benmki gibi sidikyarısına girme duygularını yenemeyen insanlar, en fazlaa gününüz değişik geçsin sıkılmayın diye geçici cözümler buldugunuz kişiler olarak kalıyolar) onlar da sizi araç olarak görüyolar siz de onları araç olarak görmek zorunda kalıyosunuz. Gercek arkadası yanında olan kıymetini bilsin.
evet çok iyi anlıyorum seni bende tek çocuğum =) sanırım benim bi şansımda küçük bi kasabada oturuyor olmam. eşimin arkadaşlarının eşleri benimde önceden tanıdığım insanlar hatta bi tanesi tam bebeklikten beri çok iyi tanıyıp bildiğm dostum diyebileceğim bi insan oyüzden diğerleriyle sohbetler yüzeysel kalsada bir tane sağlam dostluğum varAslında var öyle görüştüğümüz arkadaşlar ama yüzeysel sohbetler tatmin olmuyorum ben bundan. Bir de ben tek çocuğum bu sebeple sanırım yakın dostluğa ihtiyaç duyuyorum :)
Bnde bu siteye o yüzden üye oldum güzel dostluklar için nerde otrysnMerhaba arkadaşlar,
Kısaca özetleyeyim, 27 yaşındayım, evliyim, evde bir kedim var, gezmeyi eğlenmeyi çok seviyorum, insanlarla iletişimde olmayı da seviyorum ancak eşimle çıkmaya başladığımızdan beridir kimseyle görüşemez oldum. anlamadığım bir şekilde durum öyle gelişti. Şuan çalışmıyorum evdeyim, evde vakit geçirmeyi de çok seviyorum ancak bir arkadaş istiyorum yahu. Mesela hafta sonu bir şeyler yapayım bir yerlere gideyim istiyorum muhabbet edip gülüşebileceğim bir dostum olsun istiyorum. dostum da var ama görüşemiyoruz, biri nişanlısıyla vakit geçiriyor izin gününde, diğerinin çocuğu var ikinciye hamile ve dışarıda bir şeyler yapamıyoruz. Ne bileyim bir müze gezelim oradan çıkalım yemek yiyelim, bir konsere gidelim, bir kursa gidelim. Bir şey yapalım yani. Var mı benim durumumda olanlar?
Sen nerde otrynkursa gidin birilerini mutlaka bulursunuz...
Kursa fln gidiomusunank ben
Bnde istanbulank ben
Ne güzel bnm arkadaşlar da uzaktavalla fırsatım olsa giderim iş ev zor yetişiyorum doğru düzgünde arkadaşım yok 2 tane arasıra görüşüyorum kimseden birşey ummuyorum eşimle ailemle mutluluk tek düşüncem...
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?