Şu yaşıma kadar insanları hep alttan aldım, kırmamaya çalıştım, haklı olduğumda dahi uzamasın diye özürler diledim. Hayır deme özgürlüğüne sahip değilim, kim ne derse tamam olur, tabi hallederim modundayım. Daha bugün ablam arayıp bir sürü beddua etti, resmen sinir krizi geçirdi. Sebebi ise aradığında işteydim ve yoğundum, meşgule alıp birkaç saat sonra geri dönmüş oldum. Ki kendisi zaten problemli biri, bir tane bile arkadaşı kalmadı. Ailecek psikolojisi bozuk boşverelim diye diye bu hale geldik. Allah senin belanı öyle bir versin ki felç geçirip konuşamayasın, çocuğun da sakat doğsun dedi. Düşünün kendi kanınızdan canınızdan insanlar bu kadar iğrenç olabiliyor. Yine kırmamak adına sustum ve kapattım. Sonra resmen sinirden kendimi yedim.
Merak ediyorum siz böyle durumlarda ne yapıyorsunuz? Gerçekten ağzını burnunu dağıtasınız gelmiyor mu. Kendimi çok zor tutuyorum. Sadece ablam için değil genel olarak çevremdeki insanlara böyle durumlarda nasıl davranacağımı bilemiyorum. Sizin düşüncelerinizi merak ediyorum.
Şimdiden çok teşekkür ederim
