ben sizin konularinizi okuyorum.
ve genelde ne yazacağımı bilemeyip yazmaktan vazgeçiyorum.
eşini seven ,evine bağlı sadece biraz huzur
kafa rahatlığı isteyen bir kadın imajı veriyorsunuz bana.
yazdiklarinizi okurken hep sizin kendinizi cok çaresiz hissettiginizi , hissediyorum.
çünkü eşinizi seviyorsunuz ve vazgeçmek istemiyorsunuz.tek istediğiniz eşinizin bu isleri bırakıp size evinize daha fazla zaman ayırması.
eşiniz iyi bir insan
belliki ancak
eşiniz bilsin ki bu duruma katlanmayacak binlerce kadın var.
yaptığı yanlış ve ne kadar iyi ve insan olsada sizi sevsede, sizi dusunsede
yaptığı bu yanlış yüzünden sizden ayrı kalabilir.size laf getirebilir.
cocuklariniz varsa en büyük zararı ona.
bakın yıllar önce ben bebekken babam yasal olmayan bir suç işlemiş.ve ceza almış.
ben su an 30 yaşına yaklaşmış bir kadın olarak babamin bu yaptigindan utanirim.
konusu açılsa konuşamam sanki ben yapmışım gibi
sanki insanlar bana da o suçla muamele edecek gibi.
2 çocuğum var bu olayı duysalar ne derim?
nasıl anlatırım gibi bir sürü sorumluluk yükledi bana babam farkinda bile olmadan.
oysa yapmak istediği bizi daha rahat yasatmakti değil mi??
bunun yolu bu değil.
benimle zaman geçiren open oynayan
başımı okşayan
parka götüren
elime bir çok çikolata verip param buna yetti diyen babayı,
dünyayı ayaklarımın altına serecek babaya tercih ederdim.
eşiniz kiymetinizi bilsin.siz merhametli bir kadinsiniz.ve eşinize asiksiniz.
aranızdaki bu bağ koparsa dönüşü olmaz.
umarım herşey daha güzel olur sizin ve aileniz için.
eşiniz sizi seven bir adamsa ailesuni gerçekten düşünen bir adamsa eminim hatasının farkına varacaktir.
umarım en kısa sürede farkeder..
