Artık bıktım

Ya deprem olur ya ailemden ayrı olursam ya bize bir şey olursa ya onlara bir şey olursa vs gibi gibi..

Kendi evinde uyudugunda da deprem olabilir, herkesin basina biseyler gelebilir. Kendi evinde uyuyunca herkesi kurtaramazsin veya basina gelecekleri engelleyemezsin.
Olacagi varsa yaninda bile yatsa kurtaramazsin kimseyi. Bunu kabul edin
 
Yalnız çocuk sahibi olmaya çalıştığımı, OLAMADIĞIMI bilmemenize rağmen böyle patavatsızca yorum yaparak çocuk yap demeniz ne denli vicdanlı bilemedim.
Herkes ayni yorumu yapmis bana patliyorsun, afedersin yeni evli oldugun icin cocuk istemedigini dusundum nedense.
 
Uykuya çok düşkünüm. Günde 5 saat uyuyorsam bile kesinlikle bölük bölük uyumayı sevmem. Deliksiz uyku uyumadığım günler de üzerimde bir sinir olur. Huyum böyle çocukluktan beri böyleyim. Bebekten bile uyku düzenin çok iyiydi diyor annem mesela.
Gel gelelim sıkıntıma, tatile gitmek, evimden ayrılmak benim için bir işkence oldu artık. 2 senelik evliyim. Evime çok düşkünüm kesinlikle başka yatakta yatamam. Evimde bile oturma odasında uyuyamam mesela. İlla yatağım olacak. Huzurluoluyorum öyle olunca. Eee insan tatile gidip kafa dinlemek istiyor ama benim için tam bir işkence. 2 gün oldu tatile geleli mesela, uyuyamıyorum!
Resmen dalacak gibi oluyorum hoop hemen uyanıyorum çünkü huzursuzum. İlk evlendiğim zaman da evime çok zor alıştım.
Nasıl yeneceğim bu huyumu bilemiyorum inanın. Eşim yanımda fosur fosur uyuyor valla özeniyorum ona. Ben neden uyuyamıyorum?
Çok takıntılı bir insan değilim ama hayatta bu şekilde bir iki takıntım var ve yenemiyorum!
Psikologluk olduğunu da düşünmüyorum dedim ya çocukken bile huyum böyleymiş annem anlatır asla yatağından başka bir yerde yatmazdım, tatile gidince tatili bize zehir ederdin uyumazdın vs diye. Ama bunu yenmek istiyorum uyuyamayınca tatile gelip rahatlamanın hiçbir anlamı kalmıyor ki.

Çok şükür benim gibi biri varmış🙈
Benim bir de ilaveten duş almadan da uyuyamama durumum var, mesela su kesik ayaktayım o gece illa vücuduma su değecek, kendi yatağım, temiz nevresimlerim olacak o yüzden kalamıyorum hiç bir yerde, konuyu takipteyim belki çözen olmuştur
 
Bende de bu huy vardı biraz atlattım gibi ama hala bir yerde kalacağım zaman düşünceler hiç eksik olmuyor nasıl yapacağım uyuyabilir miyim diye... Eskisi gibi değilim ama bu sefer de mecbur kaldıkça kalıyorum yalnız 😀😀
 
Ya deprem olur ya ailemden ayrı olursam ya bize bir şey olursa ya onlara bir şey olursa vs gibi gibi..

Bence küçüklükten gelen bir şey

Başka yerde kalınmaz evimiz güvenli yatağın güvenli gibi telkinlerle büyüyen çocuklarda var bu durum

Her yerde uyurum yatağı vs yadırgamam Otelde yalnız vs de kalırım

Bu arada deprem vs olursa aynı yerde olsan da bir yardım olmaz ki böyle şeyleri düşünme
 
MonicaBing MonicaBing bence küçükken çok korkutmuşlar sizi (özellikle anneler yapıyor) bırakır giderim tarzı tehditler veya anneniz çalışan biriyse siz küçükken görünmeden veya ağlata ağlata kapıyı çekip kaçar gibi gittiyse bilinçaltına işlemiş olmalı diye tahmin ediyorum
 
Bende ilk günler öyle oluyorum sonra alışıyorum. Ben birde çok afedersiniz büyük tuvalete çıkamıyorum o işte tam işkence oluyor yanımda kabız ilacı götürüyorum ancak öyle.
 
MonicaBing MonicaBing bence küçükken çok korkutmuşlar sizi (özellikle anneler yapıyor) bırakır giderim tarzı tehditler veya anneniz çalışan biriyse siz küçükken görünmeden veya ağlata ağlata kapıyı çekip kaçar gibi gittiyse bilinçaltına işlemiş olmalı diye tahmin ediyorum

Bende konu sahibesi gibiyim sadece yatağıma değil evime düşkünüm, mesela kardeşime gittim oturup bir demlik çay içtik birlikte diyelim, yan bloktaki evime döndüğümde kapıdan girip ilk işim çay demlemek olur, evimin çayı diye bir alışkanlığım var gece yarısı bile olsa demlenir o çay, bazen o kadar yorucu oluyor ki. Bunun annemin davranışlarıyla ilgili olduğunu hiç düşünmemiştim, beni terk ettiğinde 6 yaşındaydım, acaba bu dediğiniz daha küçük çocuklar için mi yoksa 6 yaşında bir çocuğu da etkileyebilir mi?
 
Yastığım ve örtülerimi götürüyorum yanimds ana yine de ilk 2 gun uyuamıyorum. Sinra alışıyorum
 
Yalnız çocuk sahibi olmaya çalıştığımı, OLAMADIĞIMI bilmemenize rağmen böyle patavatsızca yorum yaparak çocuk yap demeniz ne denli vicdanlı bilemedim.
Ya hu biz nereden bilelim sizin yatak odanızın icini? Belki aseksuelsiniz yani. Konu uyku, uykusuzlugun dibine vurdugunuzda uyursunuz. Bunun da en buyuk örneği bebek buyutmektir. Alınganlığın lüzumu yok. En kisa zamanda o uykusuzlugu ve her yerde uyuyabilmeyi tatmanizi dilerim
 
Bende de uyuyamama uyusam bile sürekli uyanma problemi oluyor nerde kalırsam kalayım. Ve tuvalet sıkıntısı oluyor. Kendi evim ve ailemin evi haricinde. Bunlar normal şeyler farklı olduğu için yer psikojik olarak rahatsız hissediyoruz. Her şey için psikologa gidilmez bence
Bu arada çok yorulunca hiç uyuyamayan biriyim. Bebek önerisi de saçma olmuş konu başka yerde uyuyamamak kendi evinde rahattan uyuyamamak değil. Psikolojik olarak uyuyamama ile bebek yorgunluğunun ne ilgisi var
 
Bende konu sahibesi gibiyim sadece yatağıma değil evime düşkünüm, mesela kardeşime gittim oturup bir demlik çay içtik birlikte diyelim, yan bloktaki evime döndüğümde kapıdan girip ilk işim çay demlemek olur, evimin çayı diye bir alışkanlığım var gece yarısı bile olsa demlenir o çay, bazen o kadar yorucu oluyor ki. Bunun annemin davranışlarıyla ilgili olduğunu hiç düşünmemiştim, beni terk ettiğinde 6 yaşındaydım, acaba bu dediğiniz daha küçük çocuklar için mi yoksa 6 yaşında bir çocuğu da etkileyebilir mi?
Benim ki sadece bi tahmin. Çocukluk döneminde yaşanılanların ileride bazı konularda insanları yönlendirdiğini biliyorum. Örneğin devamlı şiddet eğiliminde ki kişilerin geçmişte anne ve babalarından da şiddet gördükleri oluyormuş. Uzman kişi asla değilim. Sadece takıntıların arkası boş olmuyor mutlaka bi sebebe bağlı oluyor
 
Uykuya çok düşkünüm. Günde 5 saat uyuyorsam bile kesinlikle bölük bölük uyumayı sevmem. Deliksiz uyku uyumadığım günler de üzerimde bir sinir olur. Huyum böyle çocukluktan beri böyleyim. Bebekten bile uyku düzenin çok iyiydi diyor annem mesela.
Gel gelelim sıkıntıma, tatile gitmek, evimden ayrılmak benim için bir işkence oldu artık. 2 senelik evliyim. Evime çok düşkünüm kesinlikle başka yatakta yatamam. Evimde bile oturma odasında uyuyamam mesela. İlla yatağım olacak. Huzurluoluyorum öyle olunca. Eee insan tatile gidip kafa dinlemek istiyor ama benim için tam bir işkence. 2 gün oldu tatile geleli mesela, uyuyamıyorum!
Resmen dalacak gibi oluyorum hoop hemen uyanıyorum çünkü huzursuzum. İlk evlendiğim zaman da evime çok zor alıştım.
Nasıl yeneceğim bu huyumu bilemiyorum inanın. Eşim yanımda fosur fosur uyuyor valla özeniyorum ona. Ben neden uyuyamıyorum?
Çok takıntılı bir insan değilim ama hayatta bu şekilde bir iki takıntım var ve yenemiyorum!
Psikologluk olduğunu da düşünmüyorum dedim ya çocukken bile huyum böyleymiş annem anlatır asla yatağından başka bir yerde yatmazdım, tatile gidince tatili bize zehir ederdin uyumazdın vs diye. Ama bunu yenmek istiyorum uyuyamayınca tatile gelip rahatlamanın hiçbir anlamı kalmıyor ki.
dedigin gibi, insan tatile dinlenmek icin gider, uyumadikdan sonrada bunun anlami yok...
Arkadasin dedigi gibi keske yastigini götürmeyi deneseydin, belki o sekilde uyuyabilirdin...
 
Back
X