- 14 Ekim 2020
- 4
- 3
- 36
- Konu Sahibi wishful thinking
-
- #1
..herkese yorumları için teşekkür ederim
Son düzenleme:
NeHerkese merhaba.
Foruma yeni üye oldum ve ilk kez konu açıyorum. Benzer konu açılmış mı diye kısa bir arama yaptım ama bulamadım. Çok uzun oldu kusura bakmayın. Aranızda benzer durumun içinde olanlar varsa lütfen tecrübelerini, deneyimini benimle paylaşsın.
20 yaşında üniversite öğrencisiyim. 19 yaşında bir erkek kardeşim ve küçük kız kardeşim var. Karantina nedeniyle okulumuza evimizde devam ediyoruz. Annem ve babam 23 yıllık evliler, ben kendimi bildim bileli de sürekli evde kavga gürültü eksik olmaz. Üniversiteye geçince biraz kafa dinlemeye fırsatımız oldu. Annem 44 yaşında, boşanmak istiyor.
Ortada aldatma,şiddet,madde bağımlılığı,alkolizm vb. hiçbir kötü alışkanlık yok. "Görünürde" bir şey yok. Ama babamın anneme karşı uyguladığı ciddi bir psikolojik şiddet var. Gerek kafa yapılarının birbirlerinden inanılmaz derecede farklı olması, gerek en büyük problemlerinin iletişimlerinde aynı dili kullanmıyor oluşları, gerek birbirlerine en küçük hatalarının batıyor oluşu ve birbirlerine ilgi ve alakanın 0 oluşu artık annem açısından bu evliliği bitirmeye yetiyor. Annem bana içini döken bir kadın değildir ama "kendimi artık kadın olarak hissetmiyorum yanında" demesini aşamıyorum. Bir genç kız olarak bunu birtanecik annemden duymanın ne kadar yaralayıcı olduğunu tahmin edemezsiniz. İkisi üniversite öğrencisi 3 çocuk annesi, sabah akşam çalışıp didinen hem eve ekmek getirip hem de bizi en güzel şekilde yetiştiren annem, babama göre dünyanın en beceriksiz, yetersiz, değersiz insanı. Hele başka insanları sürekli el üstünde tutup, övüp bizi(ailemizi) sürekli eleştirmesi hakaret etmesi sürekli nefret dolu oluşu ise ben ve erkek kardeşimin aşamadığı, bize özgüven problemi olarak geri döndüğü bir başka konu. Babam köydeki cahil cühela kadın akrabalarını bile annemden el üstünde tutuyor. Annem artık bu tür karşılaştırmalara, hakaretlere ve değersiz hissettirilmelere de dayanamadığını söylüyor HAKLI OLARAK.
Ben ve erkek kardeşim annemin boşanmasını destekliyoruz. Çok bile fedakarlık yaptığını düşünüyoruz. Her gün kavga gürültü aşağılanma artık çekilemez hale geldi çünkü bizim için. Lisedeyken eve girmek istemediğimi biliyorum. Peki bu kadın neden şimdiye kadar beklemiş diyebilirsiniz ama biliyorum ki çocuklar ortada kalmasın diyeydi. Babama herhangi bir ekonomik bağımlılığı yok.
Babam ise ne zaman bu konuyu adam akıllı konuşalım edelim diye oturduğumuzda ya hiçbir bir problemimiz yokmuş gibi davranıp başta duymazdan geliyor, sonrasında ise duygusal manipülasyonlar ile bizi üzerek boşanmanın ne kadar kötü bir durum olduğunu konforumuzun bozulacağını, bu işten herhangi bir kazancımızın olmayacağını çocuklar olarak boşanmalarını istediğimiz için çok ahlayıp vahlayacağımızı söyleyip duruyor. İşi erteliyor, haftasonu hep beraber biryerlerde yemek yiyelim diyerek kendince üstünü örtüyor yada telafi etmeye çalışıyor. O olmazsa akşam iş dönüşü eve elinde hediyelerle geliyor.(Tabi sadece çocuklarına) Başbaşa konuştuğumuzda ise dünden razıymışçasına "ben özgürlüğüme kavuşurum ama siz sürüneceksiniz olan size olacak, zaten bu yaştan sonra evliliğin sürmesinin tek sebebi çocuklardır" şeklinde konuşuyor. Bir tek kelime çıkmıyor ben annenizi seviyorum diye. Hem huzursuz ve mutsuz bir aileyiz, hem de bunu bizim iyiliğimiz için devam ettirdiğini söylüyor. Babamdan ciddi anlamda soğudum hem bu laflarından ötürü hem de gençkızının gözü önünde karısını sevmeyen erkek modelini birebir anneme yaşattığı için.
İşin trajikomik yanı ise ben babamın söylediklerinden çok etkileniyorum. Haklı olma ihtimalinden korkuyorum. Anneme boşanması için cesaret verirken "Bekara kadın boşamak kolay" atasözünün sonuçlarından korkuyorum. Yanlış anlaşılmasın kendime değil o ikisi için endişeleniyorum. Bir de küçük kız kardeşim tabii.. Bir yandan annemin daha mutlu olmasını dilerken bir yandan da babama karşı vefasız evlat olmaktan korkuyorum. Çünkü babamın tek ailesi biziz. Anne babasından sonra en son 2 yıl önce tek kardeşi olan amcam ani bir şekilde genç yaşta vefat etti. Bunun da bunalımını uzun bir süre çekti (yasının bittiğinden emin değilim). Bu yaştan sonra halleri ne olur, daha mı mutlu olurlar şuanki hallerinden daha mı mutsuz olurlar bilemiyorum. Babam tamamen kimsesiz kalacak Allah korusun yalnız ölecek diye de korkuyorum. Bunları düşünmekten günlerdir uyuyamıyorum. Bu hale gelmemizde bir çok yaşanmışlığın getirdiği yıpranmışlık var.
Yazıyı okuyunca ailede babamı herkese karşı en çok savunan ve "babasının kızı" olarak bilinen ben, onu günah keçisi göstermişim gibi gelebilir, annemin de babama karşı kusurları olmuş olabilir elbette bu evlilikte , ama annem olmasaydı bu şartlardaki kişi olamayacağımın da dibine kadar farkındayım! Her şey için anneme daha fazla minnettarım..
Buuu çoook uzun yazının arkasından size danışmak istediğim şey ise, en iyi evlat bu durumda ne yapmalıdır? Ailenin bölünmesini engellememiz mi gerekirdi yoksa başka bir şey mi, ne yapmamız gerekirdi hiçbir şeyi ölçemiyorum artık..
Ha bu arada siz yazmadan belirteyim, çift terapisidir, iletişim kursudur, evlilik terapisidir ikisi de istemiyor. Çok ısrar ettik ama ikisi de bu yola yanaşmıyor. Annem artık barışma yoluna gidip babamın kahrını çekmek istemediğini söylese de sonuçlandıramadığı için de iş sürüncemde kalıyor.
Hepinizin yapacağı yorumlar benim için çok değerli ancak aranızda boşanmış aile çocuğu penceresinden bakabilecek kişilerin de yorum yapmasını, tecrübelerini paylaşmasını önemle rica ediyorum. Çünkü Şuan en çok ihtiyacım olan şey empati.
Buraya kadar okuduğunuz için hepinize çok teşekkür ederim.
+13 kardeş birleşin alın anne ve babanızı karşı karşıya konuşun. Ne yapmak istiyorlar, hayalleri istedikleri ne , bu saatten sonra düzelirler mi oturun konuşun . Aldığınız cevaplar tatmin etmezse birlik olup mutluluğunuz ve bizim mutluluğumuz için ayrılın diyin. Bu konuşmayı yapabilecek yaşa gelmişsiniz diye düşünüyorum. İkisininde her durumda arkalarında olacağınızı gösterin.İnşallah doğru bir çözüm bulursunuz
eğer bu üstteki söylediğin doğru olsaydı, baban bu alttakini yapamazdıÇünkü babamın tek ailesi biziz.
Babam köydeki cahil cühela kadın akrabalarını bile annemden el üstünde tutuyor.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?