arkadaşlr ben 17 yaşındayken aileme karşı gelerek sevdiğim kişiyle evlendim.ama eşim bana hep kötü davrandı dövdü evine bakmadı bir çocuğumuz oldu ama yine aynı devam etti.inanın dışarı bile çıkmıyordum akrabama gitsem hemen eve dönmem konusunda bana kızıyordu.artık dayanamadım ve boşandım.2 ay oldu boşanalı kızım 14 aylık.annemlerle kalıyorum.ama artık evde oturmaktan çok sıkıldım.çalışmak istiyorum annem ben senin çocuğuna bakamam.ver babasına bakmıcksan diyor.duşa girerken tut diye versem ben senin çocuğunamı bakıcam diye kızıyor.kızımda çok ağlıyor cidden.annem bana ben senin elinden neler çektim bebekken sen derdi eskiden.artık yok ilayda sen bu kadar değildin diyor.sürekli evdeyim süekli bi ağlama.zaten artık hayalini kurabilecğim bi geleceğimde yok inanın u son günlerde o kadar mutsuzumki sürekli boşş boş ağlıyorum.hep internetteyim ama artık internetten bile sıkıldım.ne yapıcağımıda hiç bilmiyorum.kızım dışarıyıda burnumdan getiriyor zaten gittiğimde.uslu uslu kucağımda oturan bir çocukta değil çünkü.beni çok yoruyor diye dışarıda gidemiyorum.napıyım hiç bilmiyorum.tek bildiğim artık sanki benim hiç hayatım olmıcakmış gibi hissettiğim.kendimi bi hiç gibi hissediyoorum kızlar.