Artık içim dayanmıyor

Ingiltere de yaşıyorum. Yataga ayakkabilarla bile giriyorlar. Arkadaslarim var. Gider gitmez ise basladim kurslara yazildim. Anlayacağınız hiç bos durmadım. Ama annemi babami gözüyasli bıraktım. Surekli üzülüyorlar. Inanin bende kendime cok cok kızıyorum. Ama nereden bilebilirdim ki zamanla gecmeyecegini alisamayacagimi

Pis ulke gormemissiniz siz. Saydiklarinizin hepsi bahane.

Bagimli bir kisiliginiz var ve ailenizin dibine yerlesmedikce de boyle cirpinip durursunuz.
 
Eski konularınıza baktım. Zaten siz neden evlendiniz ki? En başından belliymiş ailenizden uzakta yapamayacağınız. Üstelik eşinize olan hislerinizden de pek emin değilmişsiniz. Evlilik bu çocuk oyuncağı değil. İnsanlar bunu yürütebilecek olgunluğa erişmeden evlenmemeli. Ha deyince boşanmak da kolay değil sadece kendi değil eşinizin hayatını da sıkıntıya sokacaksınız kim bilir belki de ne çok seviyor sizi.
 
Abartıyor gibisiniz. Herkes evlenirken ailesini bırakarak Fedakarlık yapıyor. Eşinizi seviyorsanız. Katalanmaktan başka çare yok gibi. Yada boşanıp ailenizin dibinde olacaksınız. Eğer evliliği göze alıyorsanız bunları da göze almak zorundasınız.

Ben sizin eşiniz olsaydım. Sizden boşanırdim. Böylece sizde ailenizin yanında mutlu yaşarsınız. Eşinizde rahat eder.
Kesinlikle onun iyiligi icin, ona zarar vermemek icin bende ayni seyleri söyledim. Ama o daha başında olduğumuz ve gercekten cok talihsiz olaylar yasadigimiz icin psikolojimi buna bağladı. Biraz daha zaman ver dedi. Buraya gelenler hep yasamis böyle seyleri, yapamayip geri donen tanidiklari da olmuş. Abartiyor da olabilirim haklisiniz ama bu benim elimde olan birşey degil annemi aglarken görmeye dayanamiyorum artik. Annenizi 1 yil boyunca aglarken gördüğünüz de ne yapacaginizi şaşırabiliyorsunuz. Hele de annenizin bir yil içinde tutundugu kisiler bu hayattan göçmüs ise...
 
Ingiltere de yaşıyorum. Yataga ayakkabilarla bile giriyorlar. Arkadaslarim var. Gider gitmez ise basladim kurslara yazildim. Anlayacağınız hiç bos durmadım. Ama annemi babami gözüyasli bıraktım. Surekli üzülüyorlar. Inanin bende kendime cok cok kızıyorum. Ama nereden bilebilirdim ki zamanla gecmeyecegini alisamayacagimi
Ben de izmirliyim ve evlenip istanbula taşınmıştım. 4 sene istanbulda yaşadım ve 2 sene önce eşimle ızmire geri taşındık. Is fırsatı oldu ikimize de.
Yani hayat bu herşey olabilir. Bu kadar karamsar olmayın . Ben de aileme çok düşkünüm ama önce kendi hayatım önemli. Kafanızda bu kadar soru işareti varsa bence keşke evlenmeseydiniz. Anne babalarımız belki en çok 15 20 yıl daha bizimle. Sonra ? Hayat devam ediyor üzgünüm. Aile kurmak ve yola devam etmek gerek. Eşinizi sevmiyorsanız ona bsey diyemem.
 
Kesinlikle onun iyiligi icin, ona zarar vermemek icin bende ayni seyleri söyledim. Ama o daha başında olduğumuz ve gercekten cok talihsiz olaylar yasadigimiz icin psikolojimi buna bağladı. Biraz daha zaman ver dedi. Buraya gelenler hep yasamis böyle seyleri, yapamayip geri donen tanidiklari da olmuş. Abartiyor da olabilirim haklisiniz ama bu benim elimde olan birşey degil annemi aglarken görmeye dayanamiyorum artik. Annenizi 1 yil boyunca aglarken gördüğünüz de ne yapacaginizi şaşırabiliyorsunuz. Hele de annenizin bir yil içinde tutundugu kisiler bu hayattan göçmüs ise...
O konuda bişey diyemem. Böyle yaparak eşinizi sizden soğutmasina sebep olursunuz. Zamana bırakın. Allah yardımcınız olsun
 
kusura bakmayın ama adama üzüldüm, keşke evlenip başını yakmasaydınız en başında açtığınız konulardan belliymiş bunun böyle olacağı , zaten ailenizle birbirinize hayatı zindan edercesine bağımlı bi yapıdasınız, eşinizle de bi ton sorununuz varmış.bir yandan vajinusmus bi yandan çocuk da istiyorum demişsiniz de sakın ama sakın çocuk falan yapmaya kalkmayın.
 
Eski konularınıza baktım. Zaten siz neden evlendiniz ki? En başından belliymiş ailenizden uzakta yapamayacağınız. Üstelik eşinize olan hislerinizden de pek emin değilmişsiniz. Evlilik bu çocuk oyuncağı değil. İnsanlar bunu yürütebilecek olgunluğa erişmeden evlenmemeli. Ha deyince boşanmak da kolay değil sadece kendi değil eşinizin hayatını da sıkıntıya sokacaksınız kim bilir belki de ne çok seviyor sizi.
Evet cok cok seviyor ve bend
O konuda bişey diyemem. Böyle yaparak eşinizi sizden soğutmasina sebep olursunuz. Zamana bırakın. Allah yardımcınız olsun
Amin. Teşekkür ederim. Allah hepimizin yardimcisi olsun inşallah.
 
Temizlik konusu Avrupa'da gerçekten farklı. (Bizim evlerimiz Trde pırıl pırılken, sokaklarımız çöp içinde, Avrupa'da sokaklar tertemizken, evler daha kirli)

Bulaşlıklarını, bulaşık sabunu + kirli su dolu lavaboya daldırıp sonra kuru bezle silen en az 10 kişi gördüm.
Hatta ve hatta wc için pop silme ıslak mendil kutusunu yıkayıp, ekmek koymak için saklama kabı olarak kullanmak isteyeni de.

Evinizie misafir gelecekse, söyleyin kimse ayakkabılarıyla girmesin. Siz giderseniz ev terliği götürün.

İngiltere'de hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama biraz Türk çevreniz olsa kendinizi daha iyi hissedersiniz. Ayrıca eşinizi seviyor musunuz? Birçok kadın eşinin işi için zaten gurbete gidiyor. İnsanın karnının doyduğu yer daha önemli bu devirde. Pound değerli bir para birimi her ay olmasa da 3-4 ayda bir Türkiye'ye gidebilirsiniz.
 
Ayrılın ,adama yazık cidden siz kendi ailenizi kurmaya hazır değilmişsiniz karşı tarafa çok haksızlık ediyorsunuz
Evet bende onun iyiligi icin ayrilmayi cok denedim ancak doktor oldugum ve baska doktorlardan da destek aldığım için öyle anlik kararlar vermek yerine hayatimdaki insanla ortaklasa kararlar alma yolundayim. Sonuçta esimle de uzun yollar ve zorlu zamanlar kat ettik. Bu yazdiklarinizin icinde ailenize olan uzakligi nasil yendiniz gibi seyler göremiyorum ben. Sanirim ailenize yakinsiniz Allah ayirmasin
 
Temizlik konusu Avrupa'da gerçekten farklı. (Bizim evlerimiz Trde pırıl pırılken, sokaklarımız çöp içinde, Avrupa'da sokaklar tertemizken, evler daha kirli)

Bulaşlıklarını, bulaşık sabunu + kirli su dolu lavaboya daldırıp sonra kuru bezle silen en az 10 kişi gördüm.
Hatta ve hatta wc için pop silme ıslak mendil kutusunu yıkayıp, ekmek koymak için saklama kabı olarak kullanmak isteyeni de.

Evinizie misafir gelecekse, söyleyin kimse ayakkabılarıyla girmesin. Siz giderseniz ev terliği götürün.

İngiltere'de hangi şehirdesiniz bilmiyorum ama biraz Türk çevreniz olsa kendinizi daha iyi hissedersiniz. Ayrıca eşinizi seviyor musunuz? Birçok kadın eşinin işi için zaten gurbete gidiyor. İnsanın karnının doyduğu yer daha önemli bu devirde. Pound değerli bir para birimi her ay olmasa da 3-4 ayda bir Türkiye'ye gidebilirsiniz.
Aynen daha kötü şeylerini de gördüm zaten cok zayiftim bu yuzden sadece kemiklerim kaldi artik. Cevremde türk arkadaslarim var. Surekli görüşüyoruz yani oyle içime kapatmiyorum kendimi. Calisiyorum, kurslara gidiyorum, esimle buralari geziyorum alismak pahasina elimden ne gelirse yapıyorum ama annemin sürekli agladigini üzüldüğünü ogrendim kardeslerini kaybetti son 1 yilin icinde yaninda kimsesi kalmadi. Babamla aralari iyi degildi ben giderken simdi birbirlerine destek olmaya baslamislar ama herkes gittigim icin büyük bir suclama icerisinde annem bayagi hasta olmus hastanelerde yatmış her gun kknusmamiza ragmen bana hicbir sey belli etmedi. Sonra kuzenlerim anlattilar. Artik surekli aklim onda kaliyor bunlari ogrendikten sonra. Zaten kiyamiyordum simdi daha cok korkuyorum
 
Kızlar merhabalar. Benim asamadigim bir konu var ve uzadikca uzuyor, üzdükçe de üzüyor. Evlendim ve yurtdışına yerleştim ailemi senede bir kez görebiliyorum. Epeydir yanlarindaydim ve geri dönmeme az bir süre kaldı. Oradayken de onlari cok cok özlüyorum her gun görüntülü gorussekte onlarin zor zamanlarinda yaninda olamamak içimde büyük hasarlara yol açıyor. Psikolojik olarak sürekli kendimi yorgun hissediyorum. Eşim Türkiye ye yerlesme taraftarı degil malesef. Her gün onlari kaybetme korkusuyla uyanıyorum. Kendi ailemi kuramadım. Eşimle aile gibi degiliz. Cok iyi bir insan surekli benim mutlu olmam için uğraşıyor. Ama anne baba onlarin yerini kimse alamiyor. Ben ayda bir kez de olsa onlari gormek istiyorum tabiki bu imkansiz. Ailemi düşündüğüm icin eşim baska ulkelere tatile cikalim diyor ancak ben tüm tatillerimi annemin yaninda gecirmek istiyorum. Bu kadar bagli biri degildim aileme küçük yasimdan beri hem okuyup hem calistigim için cok bir arada olamadik ama evlendikten sonra onlarin ozlemi içime fena yerlesti ve ben artik dayanamıyorum. Ilac kullanmaya baslamayi düşünüyorum. Herseyi tek basima yendim ama bunu aşamıyorum. Artik çıkmazdayım. Boşanmış olsam diyorum daha az üzülürüm. Yurtdışı bana cok ağır geldi burada çevrem cok fazla orada yalnizim ve ben temizlik konularinda hassasim ama ordakiler ayakkabilarla eve dalıyorlar. Iyice depresif hale geliyorum. Esime kiziyorum beni tanıdığı halde böyle bir yerde yasayabilecegimi nasil düşünebilir diye. Daha cok farkliliklar var helal et bulmak zor. Misafirlige gittigimizde midem alıp bir sey yiyemiyorum. Temiz degiller çünkü. Midem almiyor yedigimde surekli mide bulantisi yasiyorum. Esimi de uzuyorum kendimde cok üzülüyorum. Savasmaya calisiyorum ama olmuyor. Ailemi kaybedersem kendimi cok suçlu hissederim. Siz nasil yeniyorsunuz ailenize olan özlemlerinizi??
Bu doğanın kanunu insanlar doğar büyür ve evlenip bir yuva kurar bu düşünceyi benimsemeye çalışın gerekirse bir uzman desteği ile. Elbette bir gün ölecekler ama bunun sizin yurt dışında olmanızla bir ilgisi yok. Bu düşünceyi kafanızdan atın beraber olduğunuz zamanları daha kaliteli geçirin derim 😊
 
Annenizin sürekli ağladığını söylediniz. Onu doktora götürseniz belki yardımı olur. Sizi daha çok dibe çekiyor. İngiltere çok uzak değil, maddi durum tabi ki önemli ama çok kötü de değilse iki ayda bir hatta ayda bir bile tek başınıza ziyaret edebilir, iki gün kalıp dönebilirsiniz. Boşanırsanız Allah korusun ailenizi de kaybettiğinizde çok pişman olursunuz. 18 yaşında insanlar evlerinden çok uzaklara gidiyor. Siz de terapi alın, çok sağlıklı gelmedi bu düşünceler. Sürekli kaybetme korkusuyla yaşanmaz.
Ayrıca pis olduğunu düşündüğünüz insanlarla evlerinde görüşmeyin.kendi evinize ayakkabıyla kabul etmeyin. Küçük şeylerle hayatınızı kolaylaştırın.ayrıca ailenizden dışarıya da bakın,başka ülkeleri gezin, bunların çok uzun tatiller olması gerekmiyor. İki gün eşinizle geziyorsanız, ardından bir anne ziyareti yapın. Böyle adım adım giderseniz belki bu düşüncelerden kurtulursunuz. Nispeten daha medeni ve gelişmiş bir ülkede yaşıyorsunuz. Aile önemlidir ama refah seviyesi, çocuklarınıza vereceğiniz imkanları da düşünün. Ve sonradan gitmemişsiniz de, oyun bozan olmayın, çabalayın. Halledilmeyecek meseleler değil bunlar
 
Aynen daha kötü şeylerini de gördüm zaten cok zayiftim bu yuzden sadece kemiklerim kaldi artik. Cevremde türk arkadaslarim var. Surekli görüşüyoruz yani oyle içime kapatmiyorum kendimi. Calisiyorum, kurslara gidiyorum, esimle buralari geziyorum alismak pahasina elimden ne gelirse yapıyorum ama annemin sürekli agladigini üzüldüğünü ogrendim kardeslerini kaybetti son 1 yilin icinde yaninda kimsesi kalmadi. Babamla aralari iyi degildi ben giderken simdi birbirlerine destek olmaya baslamislar ama herkes gittigim icin büyük bir suclama icerisinde annem bayagi hasta olmus hastanelerde yatmış her gun kknusmamiza ragmen bana hicbir sey belli etmedi. Sonra kuzenlerim anlattilar. Artik surekli aklim onda kaliyor bunlari ogrendikten sonra. Zaten kiyamiyordum simdi daha cok korkuyorum
Anladığım kadarıyla anneniz ağlayıp üzüldüğü için siz daha çok üzülüp düşünür olmuşsunuz hani sanki annaniz mutlu olsa size moral verse bence kalırsınız diye düşünüyorum ben.peki anneniz ve babanız arada size gelse olmaz mı.3 aya onlar gelir 3 ay sonra siz gidersiniz olmaz mı
 
Anladığım kadarıyla anneniz ağlayıp üzüldüğü için siz daha çok üzülüp düşünür olmuşsunuz hani sanki annaniz mutlu olsa size moral verse bence kalırsınız diye düşünüyorum ben.peki anneniz ve babanız arada size gelse olmaz mı.3 aya onlar gelir 3 ay sonra siz gidersiniz olmaz mı
Annem gelse ah keske gelse inadi inat evlenirkende gitmem demisti degismez pasaport cikarttirdim 6 aylik vize aldim yok gelmedi. Biraz fazla yiprandigi icinde onun mutsuz olmasini istemiyorum. Tatiller ayarlıyorum gitmiyor. Bende calistigim icin izin alamiyorum. Evet annem biraz bana uysa mutlu olacak ve kafam rahat olacak ama öyle inatlar ki
 
Bu doğanın kanunu insanlar doğar büyür ve evlenip bir yuva kurar bu düşünceyi benimsemeye çalışın gerekirse bir uzman desteği ile. Elbette bir gün ölecekler ama bunun sizin yurt dışında olmanızla bir ilgisi yok. Bu düşünceyi kafanızdan atın beraber olduğunuz zamanları daha kaliteli geçirin derim 😊
Haklısınız inanin bunun için o kadar cok cabaliyorum ki. Annemin hasta olmasi strese baglaniyor, stresi de benim gidişime. Bu hayatimi mahvediyor. Tum akrabalar üzerime üzerime yürüyormuş tabi yüzüme yapamazlar da sonra ben arkamdan konusanlari tek tek arayip annemi uzen seyler soylememelerini istiyorum bunlar her gun boyle devam ediyor gidiyor. Aile kurmaya calistigima bin pisman ettiler beni. Hayatimda ilk defa elalemle yasamaya başladım.
 
Bu doğanın kanunu insanlar doğar büyür ve evlenip bir yuva kurar bu düşünceyi benimsemeye çalışın gerekirse bir uzman desteği ile. Elbette bir gün ölecekler ama bunun sizin yurt dışında olmanızla bir ilgisi yok. Bu düşünceyi kafanızdan atın beraber olduğunuz zamanları daha kaliteli geçirin derim 😊

Bu doga kanunu beni neden evlendirmiyor? 😅
 
Back
X