Herkese slm .burada yazmam en doğrusu diye yazmaya karar verdim .baska kimseye söylemez dim sizin o güzel düşünceler bize ihtiyacım var .yas23 evli yim çocuk yok .5 senelik evlilym .okulu bırakıp evlendm şuan pişmanlık duyuyorum .Evlenmeden önce çok bakımlı hayata pozitif bakan bütün sosyal etkinliklere katılır dim.ayrı yetten de bayan kuaför salonunda çalışılıyor du.m özgüvenim vardı her konuda kendime güveniyor dum. Ama şuan çok mutsuz kendine güveni olmayan biriyirim .insanlardan kaçar oldum. Dışarı çıkmak istemiyorum yaptığım tek şey telefonda bos bos muhabbet etmek ailem uzakta olduğu için aybinseyi her gün konuş urum.Hic bir konuda terk basıma karar ve demiyorum. Buda ailemden kaynaklı hep onlar yaparlar di ama şuan yoklar bir yıldır uzkatayim .ne yapacağımi bilmiyorum. bir ise girip çalışacağım diyorum sabah oluyor vazgeci yorum .Hep böyle geçiyor Günlerim saatlerce ağlıyorum kendimi ise yaramaz hissediyorum nefret duygusu bazen oluyor yasamam kabahat diyorum .hayati sevmek açık tan okul okumak bir ise girmek istiyorum .kafayı yemek istemiyorum nasıl yapabilirim herkes te bnei küçük çocuk gibi görüyor kimse beni takmiyor bir gün konuşmaz sam telefon kapalıdır ise hemen korkuyorlar ailem eşim .artik bunları istemiyorum .bnde olguh kadın olmak istiyorum çok uzun oldu hakkinizi helal edin