Bir metrobüs hikayesi evet.İstanbul'da yaşıyorsanız elbet bir gün sizin de olacak.Bana baya yanlış anlatmışlar insanları,yaşlı insanlara hep saygı duymam gerektiği,iyilik yapmam gerektiği,bunun sonucunda bir hayır duasının bile önemli olduğu öğretilmişti.Belki amaan buna mı kafayı taktın diyeceksiniz ama ben bugün gerçekten çok üzüldüm.
Yer isteyen bir insan görünümlüye kalkıp yer verdim ve üstüne azarlandım.Koltuklar yaşlılar içinmiş,yazıyormuş yer vermem gerektiği.Ve evet o kadar oturan genç erkek varken gelip benim başıma dikildi.İstediğini elde edip bir de üstüne bana laf etti.Sonra oturup tesbih çekti (çok müslüman ooooov!) Ve ben hiç bir şey demedim sırf "gençler çok terbiyesiz" diyen terbiyesizler ülkede malesef var diye.Bu bahsettiğim sözde yaşlı amca ayakta duramayan bir tip değil belirteyim yoksa ben gerçekten bu konuda merhametli biriyim sabahtan beri bindiğim araç sayısı 4'e ulaşsa bile yer verirdim.Ama artık değilim,gerçekten değilim.Kimse mecbur değil,ben kalkmaya da bilirdim.Ama sen herkes mecbur dersen kimse sana yer vermez.Ve evet o çektiğin tespih,kıldığın namaz bir kalp kırdığında bir halta yaramaz.İnsanlardan tiksindim artık.Kibar olmak sadece üzüyor.
