Bende özellikle bu sıralar çok ciddi aşağılık kompleksi oluştu.Çok rahatsız hissediyorum kendimi.Okulu bazen herşeyi bırakıp gidesim geliyor yapamıyorum.Çocukluktan özgüveni gelişmemiş biri değilim bi kaç sene önceye kadar o kadar atılgandım ki herkes şaşırırdı. Herşeyin en iyisini yapmak isterdim mesela okulda herşeye parmak kaldırırdım tahtaya çıkıp 2 ders boyunca birşeyler anlattığım olmuştu.Ama özellikle geçen seneden beri benim özgüvenim sıfır.Çünkü insanlar tarafından çok çok fazla dalga geçilmelere maruz kaldım defalarca.Yavaş konuştum dalga geçtiler boyun kısa dediler dalga geçtiler kulakların kepçe dediler dalga geçtiler bide birşey demiyorum diye aptal olduğumu düşündüler sürekli uğraştılar bazı sütü bozuklar daha birsürü şey.Hiçbiyerim düzgün değil zaten görünüş bakımından şikayet etmeyede korkuyorum hala çocukken izlediğim sırlar dünyası vs. proğramlarının etkisinde kaldığım için
Yoklama alınırken burdayım demeye çekiniyorum şimdi.Okuldaki hiç susmadan rahatça konuşan çok güzel kızları görünce dahada aşağılık kompleksine giriyorum. Eve amcamın kızı geliyor böyle fiziği çok güzel olan onuda kıskanıyorum onla hiç konuşamıyorum aşağılık duygusu yiyip bitiriyor beni. Ama şöylede birşey var ben aşağılık duygusuna kapılmadığım zamanlar biriyle çok rahat konuşup çok özgüven gerektiren şeyleri yapabiliyorum yeterki kıskanıcağım biri olmasın ortamda. Bi yerde bağıra bağıra su bile satabilirim çekinmem arkadaşlarımlada çok rahat konuşurum gülerim güldürürüm sürekli. Bir işe yaramak istiyorum bişeyler yapabilmek istiyorum bu istek öyle boyutlara geldiki internetten biriyle konuşsam diyorum ki '' Ben olmasaydım bu şimdi bana yazamıcaktı ben şimdi bunun hayatındaki bir anı değiştirdim yani benim varlığım birşeyi değiştirebiliyor''
Mesele şu ki başkalarını kıskanan kendini sevmeyen beğenmeyen arkadaşları olunca bunlar benle nasıl böyle arkadaş olup bu kadar önemsiyolar diyen bir kişiliğe sahip oldum. Kendimi sevmeyi insanlar ne derse desin takmamayı kendime değer vermeyi öğrenebilsem isterse dünya benle dalga geçsin banane dicem kendimi değiştirmeye çalışmıcam dalga geçerlermi diye önceden yaşadığım anları yeniden yaşama korkusunu hissetmicem elimi kolumu nereye koyucam diye huzursuz olmucam. Kendimi değiştirsem herşeyi çözücem aslında sonrada gelip buraya şuram şöyle buram böyle diye konu açmıcam birilerini kaybetmekten korkmucam ve mutlu olucam. Ben şimdi hiç mutlu değilim kendimle küsüm ve barışmak istiyorum
Yoklama alınırken burdayım demeye çekiniyorum şimdi.Okuldaki hiç susmadan rahatça konuşan çok güzel kızları görünce dahada aşağılık kompleksine giriyorum. Eve amcamın kızı geliyor böyle fiziği çok güzel olan onuda kıskanıyorum onla hiç konuşamıyorum aşağılık duygusu yiyip bitiriyor beni. Ama şöylede birşey var ben aşağılık duygusuna kapılmadığım zamanlar biriyle çok rahat konuşup çok özgüven gerektiren şeyleri yapabiliyorum yeterki kıskanıcağım biri olmasın ortamda. Bi yerde bağıra bağıra su bile satabilirim çekinmem arkadaşlarımlada çok rahat konuşurum gülerim güldürürüm sürekli. Bir işe yaramak istiyorum bişeyler yapabilmek istiyorum bu istek öyle boyutlara geldiki internetten biriyle konuşsam diyorum ki '' Ben olmasaydım bu şimdi bana yazamıcaktı ben şimdi bunun hayatındaki bir anı değiştirdim yani benim varlığım birşeyi değiştirebiliyor'' Mesele şu ki başkalarını kıskanan kendini sevmeyen beğenmeyen arkadaşları olunca bunlar benle nasıl böyle arkadaş olup bu kadar önemsiyolar diyen bir kişiliğe sahip oldum. Kendimi sevmeyi insanlar ne derse desin takmamayı kendime değer vermeyi öğrenebilsem isterse dünya benle dalga geçsin banane dicem kendimi değiştirmeye çalışmıcam dalga geçerlermi diye önceden yaşadığım anları yeniden yaşama korkusunu hissetmicem elimi kolumu nereye koyucam diye huzursuz olmucam. Kendimi değiştirsem herşeyi çözücem aslında sonrada gelip buraya şuram şöyle buram böyle diye konu açmıcam birilerini kaybetmekten korkmucam ve mutlu olucam. Ben şimdi hiç mutlu değilim kendimle küsüm ve barışmak istiyorum
Okurken gaza geliyorum okuduktan bi kaç gün sonra unutuyorum ben yine aynı ben.:26:
