- Konu Sahibi Nightingale
- #1
Çok aşık oldum, 7 buçuk ay askerlik dahil bekledim. Öyle saf, temiz duygularla sevdim ki kimse inanmadı. Cinsellik yaşadın da mı bu haldesin dedi çoğu. Ne komik! Saf bir sevgi, aşk olamaz değil mi? Ama eski konularımı okuyanlar da bilir hep kavgalı, hep kıskanç, hep berbat gitti ilişkimiz. Üzerine gittim bunalttım. En sonunda da ben ayrıldım. Benden uzaklaştığını düşünerek. Geçen çarşambadan beri ne yedim ne uyudum. Ağladım, ağladım, ağladım. Hastanelik oldum ve insanların tek dediği şey bir erkek için değer mi? Unutursun... İçimdeki yeri hep aynı, ilk gördüğüm andan beri. Kimse böyle aşık olmadı mı? Ve bu gün görüştük yüz yüze. Korkuyordum gözlerinde kendimi göremem diye. Beni gördüğünde öyle mutlu oldu ki o bakışını asla unutmam. Konuştuk uzun uzun. Ellerimi tuttu, tutamadı kendini yanaklarımı öptü. Hediye aldı bana. Sen benim mahşerde bile yanımda görmek istediğimsin dedi defalarca. Seni Allah'tan çok istedim, bana sevgilim desin sevdiği olayım diye çok dua ettim. Duygularım çok büyüktü ama içimde senin davranışlarından dolayı azaldı dedi. Ayrılmak istemedim hiç hep yapıştım çünkü. En önemlisi geçmişten getirdiğim bir sorunum var çözmem lazım. Her şeyi güzel yapmam lazım, ama biraz zaman verelim dedi. Yine konuşacağız okulda, dışarı çıkacağız dedi. Kafam karmakarışık başkası mı var hayatında? Yoksa aynı okuldayız ben rezillik çıkarırım diye mi zaman verelim dedi. Defalarca sordum ona bunu hayır dedi. Eğer içinde bana hiç sevgi yoksa şu an bitsin dedim. Hayır bu zaman bize bir şans dedi. Bu lafları hep uydurma mı?
Ben 25 o 28 deyim de gece gece şok ol 
