Yok öyle insanları rahatsız edicek derecede bir gürültüsü olmuyor. Zaten alt katımız boş. Eşimin tahammülü hiç bir şekilde yok
Yok öyle insanları rahatsız edicek derecede bir gürültüsü olmuyor. Zaten alt katımız boş. Eşimin tahammülü hiç bir şekilde yokValla benim eşimde çocuktur yapar der. Ama ben sabah 11 den evvel çocuğu asla yürütece koymam. Atacağı şeyleri atmasına izin vermem. Sonuçta her şeyin bir zamanı var. Sizde benim eşim
Evet normallerimiz farklı o bana göre aşırı kontrolcü ben ise daha rahatAcaba çocuk büyütürken normaliniz farklı mı eşinizle? Bi arkadaşa oturmaya gittim. Oğlu evin içinde bağır çağır çığlık kıyamet. Oyuncak arabayı tv ünitesine doğru sürüp fırlatıyor. Üniteye çarpınca zaten acayip gürültü. Dayanamadım bak teyzecim komşular rahatsız olur hem araban hem eşyanız kırılır. Yapma diye konuştum iki yaşında çocukla. Tamam dedi. Arkadaşım ben müdahale etmiyorum dedi. Özgür yetiştiriyorum dedi. Aslında bana laf düşmezdi ama uyarmış bulundum. Belki sizinde tavrınız farklıdır.
Onun eşide çocuğun gürültüsünde başka odada oturuyormuş evde. Araları açılmış.Evet normallerimiz farklı o bana göre aşırı kontrolcü ben ise daha rahat
İşte bu yüzden her zaman şunu söylerim sevgiden önce saygı gelir ikisi de olmalı elbet ama öncelik saygıdır çünkü saygının olmadığı yer de sevgide bitiyor ki soğursun gerçekten. Zaten en çok çocuklar etkileniyor böyle durumlardan ve şunu bil ki huylu huyundan asla vazgeçmez yani yanlış anlama ama düzelmesini bekleme kısa süreli düzelir gibi görünür ama geri eski haline döner bu değişmez çevremden gördüklerimde böyleydi bizzat üvey babam da böyleMerhaba bayanlar yaklaşık 10 yıllık evliyim, eşimle son 1- 2 yıldır çok sık tartışıyoruz özellikle bu durum çocuktan sonra başladı dersek daha doğru olur. Eşimin tahammül seviyesi çok az hemen sinirleniyor. Özellikle oğlum yaramazlık yaptığında. Ben bu durumdan artık okadar çok bunaldım ki 1 milyon kez konuştum ama artık usandım ya. İnsan kendini hiç mi düzeltmez devamlı çocupa müdahale yok yemek ye,yok hoplama, yok zıplama çocuk o ya çocuk tamam bazen bende zıvanadan çıkıyorum ama sabır demeyi biliyorum. Artık eşimin her yaptığı gözüme batmaya başladı. Sevgim dahi kalmadı düşünüyorum. Çocuğun psikolojisi bozuluo benim psikolojim bozuluo. Ne yapmalı nasıl bir yol çizmeli bilemiyorum. İçimi dökmek istedim.
Katılıyorum size değişmez milyon kez konuştumda değişmiyor. Valla bazen aldatsa da ayrılsam diyorum. Ya da dövse beni dönüşü olmucak bi yola girse.İşte bu yüzden her zaman şunu söylerim sevgiden önce saygı gelir ikisi de olmalı elbet ama öncelik saygıdır çünkü saygının olmadığı yer de sevgide bitiyor ki soğursun gerçekten. Zaten en çok çocuklar etkileniyor böyle durumlardan ve şunu bil ki huylu huyundan asla vazgeçmez yani yanlış anlama ama düzelmesini bekleme kısa süreli düzelir gibi görünür ama geri eski haline döner bu değişmez çevremden gördüklerimde böyleydi bizzat üvey babam da böyleEvden 100 kere kovmuşuzdur annemle ettiği hakaret küfürlerden her seferinde pişmanım özür dilerim sizi çok seviyorum der daha bi hafta geçmeden yine aynıdır hatta en son 1 ay almadık eve bizzat ben almadım ama aynı öldürsen de kırbaçlasan da işkence de çektirsen değişmiyor. Ortasında yaşanmıyor gerçekten ya ayrılacaksın ya da he deyip geçeceksin ki ikinci seçenek adamı hasta eder
Di mi ya muhtemelen çok az bir vakit görüyor çocuğu ama sabır sıfırİnanırmısınız bilmem ama bizde eşimle 5 gündür bunun için konuşmuyoruz. Olmadık yerde çocuğa bağırdı saçma sapan. Sonra nen ona o bana bağırdık ki 5 yıllık evliyiz bu belki 3. Sesli tartışmamız ama benimde çocuktan sonra tahammülüm kalmadı heleki çocuğa bağırdığında iyice deliriyorum
İkimizin fikri 5 yaşındaKlasik geri kafalı erkek maalesef bıkmadan usanmadan ona o çocuğun ikinizin olduğunu ve çocuk olduğunu anlatın çocuk sahibi fikri kime aitti ortak karar mı bir de oğlunuz kaç yaşında ?
Evet yorucu bir işi var ama bende çalışıyorum ve benimde çok yorucu fıtrat meselesi demek ki.Neden böyle sinirli.
Ïs saatleri mı çok fazla veya çok mu yoruluyor, çok mu trafikte kalıyor,veya gürültülü bir ortam da mı çalışıyor .
Şiddete girerse iş çocuk için çok daha büyük bir travma olur. İşiniz var mı? Yani ayrılınca kendi ayaklarınızın üzerinde durabilir misiniz? Aileniz destek olur mu? Eğer öyleyse çokta sabretmeye gerek yok. Ben annem boşanmamış olsaydı onu suçlardım senin için kaldım vs. yanlış anlama kabul etmediğim ve mantıksız bulduğum şeyler aksine çocuk için geleceğini düşünmek zorundasın. Aileler çocukların her şeyi duyduğunu hissettiğini asla düşünmüyorlar ya da çok önemsemiyorlar. Misal ben hep etrafa gülücükler saçan mutlu bir görünümü olan biriyim ki öyle olmayı da seviyorum etrafıma negatif enerji yaymayı hiç sevmiyorum fakat içimi görseler yaşadığım travmaları aklımdan silemediğim görüntüleri gerçekten halime acırlar. Annem sadece kendi yaşadı sanıyor o sıkıntıları çocuk olduğu hatırlamıyorum sanıyor o kadar küçük yaşlarımı hatırlıyorum ki o bunu ihtimal bile vermiyor mesela. Çocuklar söylemez söylemek istemez ama bilirler hatırlarlar benim okul ve sosyal hayatımı çok etkiledi bu durum hastalık derecesindeydi ağlamalarım aşırı hassas duygusaldım neyse ki üniversite değiştirdi toparlandım biraz ama yine de tamamen iyileşemiyorsun. Elbette herkesin hisleri, bünyesi bir değil fakat kötü bir çocukluk geçirmiş olan biri olarak söylüyorum bunları ki kolay kolay söylemem inanın ne doktor ne başka bi şey tedavi edemiyor. O yüzden şiddet görmeyi ve çocuğunuza yansıtmayı düşünmeyin bile. Küfürler etmesini, onun aklından çıkmayacak şekilde kavgaları sürekli görmezden glemeyin muhtemelen içe kapanık bir çocuk olarak büyüyecek böyle. Tabi ki aile içinde kavga olur bağırış tartışma normal olduğu zamanlarda var ama çok nadir olduğu sürece ve özellikle de babanın çocuğunu görünce odayı değiştirip ya da susup dikkatli olduğu sürece bu tarz tartışmalar normaldir. Çocuğu görmezden gelen ebeveyn ebeveyn olamıyor. Umarım beni yanlış anlamamışsınızdır :)Katılıyorum size değişmez milyon kez konuştumda değişmiyor. Valla bazen aldatsa da ayrılsam diyorum. Ya da dövse beni dönüşü olmucak bi yola girse.
Yok neden yanlış anlıyım bende baya baya kötü bi çocukluk geçirdim ondan içime oturuyor ya eşimin siniri çocuğuma bağırmasıŞiddete girerse iş çocuk için çok daha büyük bir travma olur. İşiniz var mı? Yani ayrılınca kendi ayaklarınızın üzerinde durabilir misiniz? Aileniz destek olur mu? Eğer öyleyse çokta sabretmeye gerek yok. Ben annem boşanmamış olsaydı onu suçlardım senin için kaldım vs. yanlış anlama kabul etmediğim ve mantıksız bulduğum şeyler aksine çocuk için geleceğini düşünmek zorundasın. Aileler çocukların her şeyi duyduğunu hissettiğini asla düşünmüyorlar ya da çok önemsemiyorlar. Misal ben hep etrafa gülücükler saçan mutlu bir görünümü olan biriyim ki öyle olmayı da seviyorum etrafıma negatif enerji yaymayı hiç sevmiyorum fakat içimi görseler yaşadığım travmaları aklımdan silemediğim görüntüleri gerçekten halime acırlar. Annem sadece kendi yaşadı sanıyor o sıkıntıları çocuk olduğu hatırlamıyorum sanıyor o kadar küçük yaşlarımı hatırlıyorum ki o bunu ihtimal bile vermiyor mesela. Çocuklar söylemez söylemek istemez ama bilirler hatırlarlar benim okul ve sosyal hayatımı çok etkiledi bu durum hastalık derecesindeydi ağlamalarım aşırı hassas duygusaldım neyse ki üniversite değiştirdi toparlandım biraz ama yine de tamamen iyileşemiyorsun. Elbette herkesin hisleri, bünyesi bir değil fakat kötü bir çocukluk geçirmiş olan biri olarak söylüyorum bunları ki kolay kolay söylemem inanın ne doktor ne başka bi şey tedavi edemiyor. O yüzden şiddet görmeyi ve çocuğunuza yansıtmayı düşünmeyin bile. Küfürler etmesini, onun aklından çıkmayacak şekilde kavgaları sürekli görmezden glemeyin muhtemelen içe kapanık bir çocuk olarak büyüyecek böyle. Tabi ki aile içinde kavga olur bağırış tartışma normal olduğu zamanlarda var ama çok nadir olduğu sürece ve özellikle de babanın çocuğunu görünce odayı değiştirip ya da susup dikkatli olduğu sürece bu tarz tartışmalar normaldir. Çocuğu görmezden gelen ebeveyn ebeveyn olamıyor. Umarım beni yanlış anlamamışsınızdır :)
Maalesef davranışlar çok etkiliyor benim dayım kızına hep bağırır hatta arada vururdu kız içe kapanık büyüdü erkek çocuğunu da öyle şımarttı ki ortalığı yıkıyor bağırıyor sesi çıkmıyor illa dövme sövme olmamalı küçük çaplı cezalar verirsin dışarı çıkarmamak gibi ortasını bir türlü ayarlamıyorlar biri korkak diğeri aşırı şımarık büyüyor işte bu yüzden herkes ebeveyn olamıyor benim hiç evlenesim yok korkumdanYok neden yanlış anlıyım bende baya baya kötü bi çocukluk geçirdim ondan içime oturuyor ya eşimin siniri çocuğuma bağırması
Oğlumda evde hırçınlaşmaya dışarda çekingen olmaya başladı. Pedagog a da götürdüm bunda bile eşimin sözü: o kadar ne para verion neyi var ki demekMaalesef davranışlar çok etkiliyor benim dayım kızına hep bağırır hatta arada vururdu kız içe kapanık büyüdü erkek çocuğunu da öyle şımarttı ki ortalığı yıkıyor bağırıyor sesi çıkmıyor illa dövme sövme olmamalı küçük çaplı cezalar verirsin dışarı çıkarmamak gibi ortasını bir türlü ayarlamıyorlar biri korkak diğeri aşırı şımarık büyüyor işte bu yüzden herkes ebeveyn olamıyor benim hiç evlenesim yok korkumdanZaten eşten ziyade '' BABA '' olabilecek mi önce ona bakacağım tabi ki %100 bilemezsin ama yine de erkekler çok saklayamıyor karakterlerini herkesle hemen hızlıca kavga ediyor küfür ediyorsa onun karakteri odur zaten
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?