kızlar merhaba,
üniversiteye çocuk denilecek yaşta başladım ve o 4 yıl içinde birçok şeyi kaçırdım, yaşımın küçük olması , sadece derslere ağırlık vermem filan derken koca 4 yıl yaşayamadığım türlü anılarla geçip gitti. Mezun oldum ve apar topar işe başladım ve 3 yıldır da çok iyi bir işte çalışıyorum. Ama
bu yaşıma kadar heyecanla bahsedebileceğim , anımsayınca mutlu olacağım, birşeyleri paylaştığım bir ilişkim olmadı ve bunun özlemini yaşıyorum. üniversite döneminde hayatıma girenler oldu fakat doğru insan değillerdi ve bitti. Ama şuan yalnızlığımın o kadar farkındalığını yaşıyorum ki. Mutlu anımı , mutsuzluğumu heyecanımı paylaşabileceğim biri yok hayatımda. son zamanlarda bunun özlemini o kadar çok çekiyorum ki. geriye dönüp baktığımda yaşayamadığım heyecanlar ve anılarla dolu. kalmibi çok zor birilerine açıyorum , benim için aylarca uğraşan insanlara tamam deneyim dediğim an birden uzaklaşıyorlar benden . en on ilişkim bir yıl önce bitti ve o da 2 hafta sürdü
( gerçekten 2 hafta ). Ki bu şahsiyet aylarca peşimde koşup bana hayalimdeki kişisin diyen insandı. Sorun bende mi bilemiyorum, belki de bendedir bir yerlerde bir şeyleri yanlış yapıyorumdur.
Kısacası şu ki sevmeye , sevilmeye ihtiyacım var. 24 yaşındayım ve bu yaşlarımında boşuna geçip gitmesini istemiyorum. ilerde geçmişe bakıp daha fazla ah çekmek istemiyorum. Kendimi nasıl değiştirebilirim , nasıl güzel anılar yakalayabilirim.
kızlar biraz uzun oldu ama sanırım depresyonun eşiğindeyim çünkü sebepsiz ağlama krizlerine girer oldum. Okuduğunuz için şimdiden teşekkür ederim.
üniversiteye çocuk denilecek yaşta başladım ve o 4 yıl içinde birçok şeyi kaçırdım, yaşımın küçük olması , sadece derslere ağırlık vermem filan derken koca 4 yıl yaşayamadığım türlü anılarla geçip gitti. Mezun oldum ve apar topar işe başladım ve 3 yıldır da çok iyi bir işte çalışıyorum. Ama
bu yaşıma kadar heyecanla bahsedebileceğim , anımsayınca mutlu olacağım, birşeyleri paylaştığım bir ilişkim olmadı ve bunun özlemini yaşıyorum. üniversite döneminde hayatıma girenler oldu fakat doğru insan değillerdi ve bitti. Ama şuan yalnızlığımın o kadar farkındalığını yaşıyorum ki. Mutlu anımı , mutsuzluğumu heyecanımı paylaşabileceğim biri yok hayatımda. son zamanlarda bunun özlemini o kadar çok çekiyorum ki. geriye dönüp baktığımda yaşayamadığım heyecanlar ve anılarla dolu. kalmibi çok zor birilerine açıyorum , benim için aylarca uğraşan insanlara tamam deneyim dediğim an birden uzaklaşıyorlar benden . en on ilişkim bir yıl önce bitti ve o da 2 hafta sürdü
( gerçekten 2 hafta ). Ki bu şahsiyet aylarca peşimde koşup bana hayalimdeki kişisin diyen insandı. Sorun bende mi bilemiyorum, belki de bendedir bir yerlerde bir şeyleri yanlış yapıyorumdur. Kısacası şu ki sevmeye , sevilmeye ihtiyacım var. 24 yaşındayım ve bu yaşlarımında boşuna geçip gitmesini istemiyorum. ilerde geçmişe bakıp daha fazla ah çekmek istemiyorum. Kendimi nasıl değiştirebilirim , nasıl güzel anılar yakalayabilirim.
kızlar biraz uzun oldu ama sanırım depresyonun eşiğindeyim çünkü sebepsiz ağlama krizlerine girer oldum. Okuduğunuz için şimdiden teşekkür ederim.
Ben de hayatim bombos, yapayalniz gecip gidiyor gibi hissediyorum ......nyse, yalniz degilsin bu konuda, bunu soyleyeyim dedim.
