-
-
Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.
Aşk acısı çekerken ne hallere düştüğümüzü yazalım
- Konu Sahibi kiskivrak
- Başlangıç Tarihi
- 12 Ocak 2011
- 1.533
- 395
- 123
Aşk acısı çeken arkadaşlarımı görünce çok saçma diyip geçiyorum
Onlar da sürekli aşık ol da gör diyorlar
Bilmiyorum ya bana tuhaf geliyor
Hayatınızın sadece bir dönemine girmiş biri için kendini harap etmek
Bir de intihar edenler var yahu daha neler
Tamam alışkanlık olabilir, çok bağlanabilirsiniz
Ama hiçbir insanın intihar etmeye,üzüntüden hastanelik olmaya değeceğini düşünmüyorum
Bencil olabilmeyle alakası olabilir belki bunun kendini önemsemekle ya da
Hiç öyle körü körüne bağlandığım bir sevgilim olmadı
Çabuk bağlanırım ama onsuz ölemem modunda olmam hiçbir zaman
Genelde karşı taraf daha çok üzülür ayrılırken neden bilmiyorum
Bana aşk acısı çektirecek insanı merak ta etmekteyim :97:
Onlar da sürekli aşık ol da gör diyorlar
Bilmiyorum ya bana tuhaf geliyor
Hayatınızın sadece bir dönemine girmiş biri için kendini harap etmek
Bir de intihar edenler var yahu daha neler
Tamam alışkanlık olabilir, çok bağlanabilirsiniz
Ama hiçbir insanın intihar etmeye,üzüntüden hastanelik olmaya değeceğini düşünmüyorum
Bencil olabilmeyle alakası olabilir belki bunun kendini önemsemekle ya da
Hiç öyle körü körüne bağlandığım bir sevgilim olmadı
Çabuk bağlanırım ama onsuz ölemem modunda olmam hiçbir zaman
Genelde karşı taraf daha çok üzülür ayrılırken neden bilmiyorum
Bana aşk acısı çektirecek insanı merak ta etmekteyim :97:
- 20 Şubat 2010
- 33.212
- 6.462
- 773
Kendimi gördüm bir an. :))
Ben de çok saçma deyip geçiyordum böyle şeylere. :))
Bir erkek için ağlanır mı yaaa diyordum sevdikleri için ağlayan kızları görünce.
Lise bittikten sonra birine ilk görüşte vuruldum.
Ama yine laylaylom takılıyordum tabi, başıma geleceklerden habersiz.
(Evet intihara edecek kadar abartmam ben de fakat insanın aklından o da geçebiliyor.
Kendimi çok seviyorum, önemsiyorum ama 'o'ndan sonra her şey değişmişti.
Alakası yok bencillikle. Bence de sen aşık olmamışsın henüz.
Ben 'ben' olmaktan çıkmıştım aşık olduğumda.
Ve eğer yaz okulum olmasaydı, yani kafamı oyalayabilecek bir şeyler vs. - çünkü ayrılığım üniversitenin ilk yılının sonuna denk gelmişti- büyük ihtimal depresyon için hap kullanmaya başlayabilirdim, ya da panik atak hastası olacaktım.
Gece titremelerim ve boğulma hissi yaşama gibi durumlarım olmaya başlamıştı sıkıntıdan.
Aşık olduğun birinden ayrılmanın canlı canlı mezara girmekten hiçbir farkı yok.
Evladı ölen annenin acısına eşdeğer bir şey.
Umarım sen yaşamazsın ama hiç inanamıyorum falan deme bence.
Bu arada onsuz yaşayamam gibi bir durumum benim de asla olmadı ama üzüntüden kahrolmana mani olmuyor bu. :s
Ve 4 yıldır hiç kimseye ona hissettiğim şeyleri hissetmedim. Ben ağlattım birilerini, sevdiğim kişi de beni ağlattı mahvetti hayatımı. Gül yüzümü soldurdu.
Ama hepsi geçip gitti çok şükür. :))
Büyük konuşmamak gerek.
- 20 Mayıs 2008
- 4.879
- 79
- 163
- 39
ask acisini birisi icin cekmez insan...
kendinizi icin üzülür insan...
onca hayalinin yikilmasina, degmeyecek biri icin göze aldiklarina üzülür...
geri dönsün diye aglayanlarda o aglayip sizladiklari adam geri döndügünde aslinda ne kadar yanlis yaptiklarini görürler zaten...
kendinizi icin üzülür insan...
onca hayalinin yikilmasina, degmeyecek biri icin göze aldiklarina üzülür...
geri dönsün diye aglayanlarda o aglayip sizladiklari adam geri döndügünde aslinda ne kadar yanlis yaptiklarini görürler zaten...
- 20 Şubat 2010
- 33.212
- 6.462
- 773
Bende böyle olmadı.
Ben sadece 'artık hayatımda o yok' diye ağladım, mahvoldum.
Hiç kendimi düşünmedim.
'O'nu sevmiştim ben, onunla olmayı, onunla konuşmayı.
Beni düşündüğünü biliyor olmanın mutluluğunu...
İlk kez sadece başka birini düşünüp ağladım.
Koşulsuz, saf bir aşkla çok bağlanmışım bilmeden.
İlk kez kendimi hiçe sayıp başka biri için göz yaşı döktüm.
İşte o zaman, 'ben gerçekten sevmişim' diye düşünmüştüm.
Vah vah yazık bana, ortada kaldım, beni ne hallere soktu demedim mesela. :s
Ve bunu demediğim için şok olmuştum kendi halime.
Ne günleri yaaa... Gitsin de gelmesin... :s
Ama epey zaman sonra ne salaksın Tryamor, rezil oldun demeye başladım.
Ve onu bırakıp kendime yandım. :s
- 3 Nisan 2011
- 544
- 48
- 318
kızlar ben biriyle yakınlaştım ama sonra bir anda uzaklaştık ben adım atmak üzere iken ona doğru bekelemekten sıkıldı dedim yada hep ben yanlış anladım dedim unutmaya karar verdim ama olmadı o gittikten sonra sevmiyorum ama mantıklı olur dediğim adam içime büyük bir boşluk bıraktı ki anlatamam bunu ben gözyaşım olmadan ağlıyor sesim çıkmadan bağırıyorum her gün rüyamda hiç böyle olmadım hiç bir zaman yok oldu resmen nerdeyse... bide bunu görmemezlikten geldim ve aşırı sinirlendi aslında o bakmadı diye başımı çevirdim saniyelik farkla onun bakışını kaçırdım ve ilk başta ben bakarken sonra o bakar oldu ve görmezlikten gelme oldu... o soğuk dönemde ben malum sitede gördükçe selam falan verdim ama haftada bir en fazla o da çok dayanamazsam... sonra bir arkadaşımdan duydum biri ile ilgileniyormuş ve sürekli o dilindeymiş şok oldum inanamadım... onu tanıyorum sevdiğini sanmıyorum açıkçası her şeyini anlatmıştı çünkü yanlışlarınıda... ama ben umudu kestim genede seviyor demekki dedim daha doğrusu kendime bu kuralı koydum... ama o kendini ben alışacakken hatırlatıyor ve geçen çok saçma bir sebeple aradı arkadaşlarım çok bariz bahane diyor anlamıyorum bu adamı kızamıyorum da ona mutlu olsun tek isteğim çünkü seven mutlu olsun ister... sizce ne yapmaya çalışıyor biri bana anlatsın mantığım almıyor çünkü...
aşık olmamam gereken birine aşık oldum..asla birlkte olamayacagız onunla ama ben onu hcbr zmn unutmayacagm..cnm o kdr cok yanıyor ki..söküp atsalar kolumu bacagımı cnm bu kdr cok yanmazdı..1 haftadır ölduruyor bu acı beni..2 gundur hcbrsey surmedim agzıma..aglamaktan gozlerimin altı sisti..icki icmeye basladım..sigara hic icmezdim,artık dusmuyor agzmdan..ac kalıyorsunuz,canınız yanıyor,kalbinizi sanki yerinden soküp alıyorlar..ve bazen yapmamanız gereken br cok seyi de göze alabiliyorsunuz...
ben kilo kaybına uğradım 44 kiloya düştüm sürekli ağladım zırladım kollarımdaki kemiklerim ağrıyordu hissediyordum 4 ay oldu ve hala kollarım ağrıyor çok kötü günler geçirdim 15 yıllık bir ilişkiydi lisede başlayan onca emek verdim yıllarca bekledim tam evlenmek üzereyken sırtımdan vuruldum offf yıkıldım resmen bitkisel hayatta gibiyim hayatıma bir başkasını da alamıyorum işin kötü yanı ben ne olcam bilmiyorum
- 14 Kasım 2009
- 507
- 23
- 98
İlk aşkımdı. Bana beni annemden bile çok seviyorsun demişti.Onun için kurşun yerdim,işkence çekerdim, hatta bütün Tırnaklarımı uyuşturulmadan çektirirdim.Babam onu tehdit etti. daha doğrusu ailesini. uzun süre görüşmeyelim dedi.O an dünya durdu.Ben de taştan bir heykel gibi donup kaldım.hayat enerjimi, yaşama isteğimi yitirdim.Etrafta bir robot gibi dolaştım.Ağlayamadım bile.Dondum kaldım.Sonra yurt dışına gittim.garsonluk falan yaptım öğrenciydim orada.2 yıl master sonunda geri geldiğimde evlenmişti.İşte o zaman ağladım.Ama isyan edercesine bağırarak böğürerek yaralı bir hayvan gibi uluyarak sanki.Ama sadece tek geceydi.Güneş doğdu ve taş kesildim yine. O zamandan beri öyleyim.Başkaları da oldu bir sürüsü. Ama o değildi hiçbiri.hala da değil.Diğer yarımı kaybettim ve kendimi asla affedemedim.
4 sene dile kolay değildi emek ,sevgi aşk, acı ,mutluluk,hüzün ,hedefler hayaller, umutlar , ve sonunda kocaman bir umutsuzluk çaresizlik ve büyük bir deprem gibiydi...sevdiğini biliyordum hiç süpem olmadı ama bu kadar kolaymıydı demeden edemedim kendime...4 ay oldu biteli 4 aydır arar sorar beni çabuk unuttun der bazen unuttumu sanıp bazen alkollü kafayla arar ağlar sadece ağlar kendine küfür eder bağırır kızar yine ağlar ve az önce yine aradı yine içmiş ve dediği konuş ne olursa istersen bağır ama konuş ben dinlim seni...şimdi diyceksiniz ki bu acıyı kim çekir ben çünkü ayrılan oydu ve nefes alamadım,yemek yiyemedim,kilo kaybettim aşırı asrım hastasıydım birde üzüntüden verem denildi unutamıyorum onu ilkti hayatımda başımı omuzuna koyduğumda huzuru buldğum tek kişiydi bu haytta benim kendi ailem hayatımdı ama olmadı zalim kaynana ayırdı ayırdıda ayırmasına benim kdar ogluda kendini toparlayamadı...işte şimdi nasıl bir acı cekiyorum biliyomusnuz geceleri uyuyamıyorum yemek yiyemiyorum devamlı sigra içiyorum uyumak istiyorum ama uyuyamıyorum arıyo ama araması yetmiyor bnim olsun istiyorum ama olmuyor ne nefret edebiliyorum ondan nede sevgimi bitirebiliyorum çıkmazdayım aşktan nefret ediyorum bana bulatiği için..........
Tam 8 yıldır hayatımdaydı, her kelimesini yüreğime yazdım, bir tek o vardı, kimseler olmadı hayatımda, ama o ayrılık zamanlarımızda hayatına başka kızları almakta hiç acele etmedi..İkimize uzak şehirlerdeydik, onu o kadar çok seviyordum ki herşeye sabır gösterdim, ama en sonunda bu dünyanın en sabırsız ve en kötü insanı ben oldum..Aslında çook uzun ve yorucu bir hikaye, şimdi kalbimin acıdğını hissediyorum, tam evlenecekken ayrıldı gitt, aynı yolda yürürken yol arkadaşımken o yarı yolda beni bıraktı, hayallerimi de aldı gitti..Bu kadar kolay mıydı? Ya dedim güzel anılarımız onları nasıl unutacağız, o da dedi ki ya kötü anılarımız..Peki dedim kötü anılar sende kalsın, güzel olanlar bende..Hiç mi umut yok dedim ufak bir ışık HAYIR yok dedi. Artık sen ve ben olamayız..
Şimdi öldüğümü hissediyorum, bana verilen tesellilerin bir manası yok, ne yaşadığımı bir tek ben bilirim..
8 yıl yalan mıydı?
Şimdi öldüğümü hissediyorum, bana verilen tesellilerin bir manası yok, ne yaşadığımı bir tek ben bilirim..
8 yıl yalan mıydı?
slm arkadaşlar bende anlatıyım aslında canım çok sıkkın.Ben 17 yaşındayım.bu yaşıma kadar kimseyle çıkmadım.ama hoşlandığın insanlar oldu elbetteki.neyse bu yaz tatilinde birinden çok hoşlandım nese telefon numarasını filan buldum.konuşmaya başladık biz bununla ilk zamanlarda beni sewmiyodu bnmle dalga geçiyodu ama ben hala onu sevmeye devam ediyodum.onun için çok seye katlandım.ailem öğrendi her seferinde onlara tmm bitti bidaha konuşmycam die söz verdim ama yine ona döndüm.en son 23 nisanda bi olayımız oldu ailemden gizli telefon kullanıyodum yakalattım telefonu.baya olay oldu evde babamdan başka kimse bnmle knşmadı.ben o günden sonra onun gelmesini bekledim ama o gelmedi.şimdi bana hotmailden msj atıyo.biz çok ciddi düşünüyoduk yada ben öle sanıyodum.tam 8 ay olmuştu biz konuşmaya başlayalı.ve ben ona çok alışmıştım.her olaydan sonra ilk adımı ben atıyodum ama o hiç bişey yapmıyodu ve bunun sonucunda ben ailemle kötü oluyodum.şimdide benim adım atmamı bekliyo sizce ne yapmalıyım yardımcı olursanız çok sevinirim.ama bana daha neler neler yaptı.ya lütfen yardımcı olun 
