2 yıl önceki halimi özledim..
Oiçinde kelebekler uçuşan, bir kere görebilmek için perdelerin arkasına saklanıp bakan, sesini duyunca kalbi heyecandan ölcekmiş gibi atan, her gün fotoğraflarına bakan, nerde ne yappıyor sorularıyla kafayı yiyen en önemlisi o ilk bakıştaki aşkı,yanıp kavrulmayı, o ilk kıvılcımı, beni kül eden kıvılcımı özledim..
zaman öldürür aşkı derlerdi, bunu bilirdim ama bu kadar acı vereceğini ve zor olacağını bilmezdim..
Bunu kabullenmek çok zor..
O bana hiç bi zaman gerçekten aşık olduğunu hissetirmedi sevdi biliyorum ama ben ona baktığım zaman onun bana bakışları aşkla değildi, aşk bakışlarda belli olur, sevdiğinin göleridir kalbi, orda görürsün aşkı,sevgiyi,nefreti..
Gözlerini kaçırmamaktır aşk..Gözünü bile kırpmadan bakmaktır,baktıkça doyamamaktır,farklıdır işte sevgi gibi değil daha kuvvetlidir,daha çok mutluluk verir, daha çok ACI verir..
Aşk bitti..
Çünkü bu kız 2 yıl önceki kız değil, masumiyeti kayboldu..
O çok bağlı olduğu tabuları bir bir yıktı..
Pişmanlık değil asla çünkü aşk insana yapmam dediklerini yaptırıyormuş; çünkü aşk kendinden bile üstünmüş..
20 yaşındayım çok gencim, bu yaşta insan herşeye heyecan duyar ama ben neden bu kadar durgun ve ruhsuzum..
Eskiden böyle değildim..
Bağırarak şarkılar söyler, kimseye aldırmadan dans ederdim sokaklarda, kahkahalarım vardı hiç bitmeyen, çok daha dolu dizgin yaşardım duygularımı..
Bu durgunluk niye?
Ben delicesine tartışırdım bütün içimdekileri atardım..ağlardım hıçkıra hıçkıra..
Şimdi niye bu susuş..Niye bu konuşmaktan, bağırarak tartışmaktan kaçmak..korkmak!
Korkmak; ben hiç korkmadım ki tartışırken, bir şey söylemekten çekinmedim ki, bunun sonucunda şiddet olur mu diye hiç korkmadım ki..
Susmak bile korkutuyorsa..
Ağlamak; ben ağlardım rahat rahat bazen gizlice bazen insanların içinde..
Ben ağlayarak döktüm içimi..
Ben ağladığımda bir çift göz ağlardı karşımda "kıyamamak" vardı bir zamanlar..
Şimdi "iyi ağlamalar" deyip arkasını dönüp yatan bir adam..
Ağlamayı nasıl yorumladığını bilmediğim bi adam..
Gözlerim dolduğunda ağlamamak için kendimi, dişlerimi sıktığım zamanlar..
Duygularımı bastırıyorum ve buda beni farklı bi kadın yapıyor gün geçtikçe değişen kendini tanımayan bir kadın..
Kırılan bir kadın..
Ne hissettiğini bilmeyen, bilemeyen, vazgeçmek üzere olan bir kadın!..
2 ay kala..!
Oiçinde kelebekler uçuşan, bir kere görebilmek için perdelerin arkasına saklanıp bakan, sesini duyunca kalbi heyecandan ölcekmiş gibi atan, her gün fotoğraflarına bakan, nerde ne yappıyor sorularıyla kafayı yiyen en önemlisi o ilk bakıştaki aşkı,yanıp kavrulmayı, o ilk kıvılcımı, beni kül eden kıvılcımı özledim..
zaman öldürür aşkı derlerdi, bunu bilirdim ama bu kadar acı vereceğini ve zor olacağını bilmezdim..
Bunu kabullenmek çok zor..
O bana hiç bi zaman gerçekten aşık olduğunu hissetirmedi sevdi biliyorum ama ben ona baktığım zaman onun bana bakışları aşkla değildi, aşk bakışlarda belli olur, sevdiğinin göleridir kalbi, orda görürsün aşkı,sevgiyi,nefreti..
Gözlerini kaçırmamaktır aşk..Gözünü bile kırpmadan bakmaktır,baktıkça doyamamaktır,farklıdır işte sevgi gibi değil daha kuvvetlidir,daha çok mutluluk verir, daha çok ACI verir..
Aşk bitti..
Çünkü bu kız 2 yıl önceki kız değil, masumiyeti kayboldu..
O çok bağlı olduğu tabuları bir bir yıktı..
Pişmanlık değil asla çünkü aşk insana yapmam dediklerini yaptırıyormuş; çünkü aşk kendinden bile üstünmüş..
20 yaşındayım çok gencim, bu yaşta insan herşeye heyecan duyar ama ben neden bu kadar durgun ve ruhsuzum..
Eskiden böyle değildim..
Bağırarak şarkılar söyler, kimseye aldırmadan dans ederdim sokaklarda, kahkahalarım vardı hiç bitmeyen, çok daha dolu dizgin yaşardım duygularımı..
Bu durgunluk niye?
Ben delicesine tartışırdım bütün içimdekileri atardım..ağlardım hıçkıra hıçkıra..
Şimdi niye bu susuş..Niye bu konuşmaktan, bağırarak tartışmaktan kaçmak..korkmak!
Korkmak; ben hiç korkmadım ki tartışırken, bir şey söylemekten çekinmedim ki, bunun sonucunda şiddet olur mu diye hiç korkmadım ki..
Susmak bile korkutuyorsa..
Ağlamak; ben ağlardım rahat rahat bazen gizlice bazen insanların içinde..
Ben ağlayarak döktüm içimi..
Ben ağladığımda bir çift göz ağlardı karşımda "kıyamamak" vardı bir zamanlar..
Şimdi "iyi ağlamalar" deyip arkasını dönüp yatan bir adam..
Ağlamayı nasıl yorumladığını bilmediğim bi adam..
Gözlerim dolduğunda ağlamamak için kendimi, dişlerimi sıktığım zamanlar..
Duygularımı bastırıyorum ve buda beni farklı bi kadın yapıyor gün geçtikçe değişen kendini tanımayan bir kadın..
Kırılan bir kadın..
Ne hissettiğini bilmeyen, bilemeyen, vazgeçmek üzere olan bir kadın!..
2 ay kala..!