tüm yorumları tek tek okudum ve çok teşekkürler herkeze..
ben bu adamı 1 yıldan fazladır tanıyorum..tanıstıgımız gunden beri benimle birlikte olmak ıstıyordu..
sevgilim ol diyip dururdu bana ve tabi ikna etmek içn türlü yolalr denedi..
1 kez denedim sevgiliymişiz gibi görüştüm , nerdeyse tüm gün yanındaydım ama arkadaşımmış gibi düşünmeye çalışıyordum ona da söyledim denemem lazım demiştim..3. buluşmada elimi tutmak istedi ve kalbimde hissettiğim daralmayı anlatamam .. olmaz dedim , anlayışla karşıladı.. beklerim ben dedi.
o akşam eve geldıgımde yapamıycagımı anladım .. sudan bı bahane uydurup tartışma çıkardım ...ayrıldım ondan..
yine bırakmadı peşimi..işte şimdi en son sevgilim olmuyorsun , lütfen eşim ol dedi..
şimdi teklif bu kadar ciddi ve kesin olunca insan düşünmeden edemiyor ..
kendimi düşünüyorum , yaşım oldu 28.. sevemıyorumda ben birini..kaptıramıyorum kendmi..öyle aşk meşk olmuyo artık hayatımda çünkü kalbim çok derin yaralı..geçmiyo yıllardır ve hiç geçmiycek gibi ..
hal böyle olunca da ben zaten birini sevemıyorum ki , aşık olarak evlenmeyi bekliyim diyorum..
eninde sonunda sevgısıne ınandıgım biriyle evlenicem..
e bu adamda öyle gibi..
ay ne zormuş hayat ya

nie büyüdüm ki ben