Merhaba,
Foruma yeni katıldım. Paylaşımlar beni çok etkiledi.
Öncelikle kendimden bahsedeyim. 29 yaşındayım. çalışıyorum bir oğlum var ve 11 yıllık evliyim. Evliliğimi üniversite zamanında kaçarak yaptım. Nedenini hala bulamadım :) neden sorusuna bir cevabım yok malesef...
Eşimle sorunlar yaşadım zamanında herkes gibi her ailede olduğu gibi.. 2007 yılından sonra aramıza bir kara deilk girdi ve bu kara delik her geçen dakika büyüdü. Artık bir uçurum oldu.
Şu anda iletişimimiz sıfır. Ödemelerimiz ile ilgili konuşurken bile tartışıyoruz. Seks hayatımız ayda ya da pardon 3 ay da bir... o da tahmin edildiği gibi ben sadece acı hissediyorum zevk alamıyorum.
Eşim kendine hiç bakmaz bu yönde de tartışmalarımız artı.
Sabah işe gideriz. gündüzleri ben ararım nasılsın demek için? Akşam eve döndüğümüz de yemek vs. ben çoçukla ilgilenirim. o tv izler. Sonra oğlum uyur o telefonundan oyun oynar maç ya da belgesel izler ben de kitap okurum.
muhabbet sıfır. bu beni çok rahatsız ettiği için konuşmayı ve düzeltmeyi denedim. ama olmuyor.. onun da benim de sanırım düzeltmek için yeterli çabamız yok.
düzelsin istiyorum.. hem de çok ama bu son 6 yıldır sürekli çaba sarf etmek ve karşılığında hiçbirşey görememek beni çok yıprattı. Artık kalp çarpıntısı ve ağlama nöbetleri geçiriyorum. bazen çok sakin bazen çik sinirli oluyorum. kendimi tanıyamıyorum.
Anlatacak çok şey var aslında bunların hepsi birikim.. kayınvalide... çocuk sahibi olma konusunda da hiç şanslı olmadım. Karşımda hep aşılması gereken engellerim vardı. Ben bu engelleri düşe kalka aşmaya çalıştıkça güçlüsün dediler ama değilim... hem de hiç değlim.
sevgi istiyorum... huzur istiyorum. Eşim beni arada sırada güzel sözleriyle ruhumu okşasın istiyorum.
En son ; Kayınperim ve kayınvalidem ayrı illerde kalıyorlar boşanmamışlar ama konuşmuyorlar da..
kayınpederim rahatsız olduğunda hep bana gelir.
en son geldiğinde yanında hiç tanımadığım bir arkadaşını getirmiş. eşimin de haberi var. tabii bişey diyemedım ama çok kırıldım. çok kızdım. Sonuçta ben evde değilim ve tanımadığım bir adam gece benim evimde kalacak. bunu gibi bir çok şey var. Kısacası kocam düşüncesizdir.
Oğlum devlet okuluna anaokuluna gidiyor. Aylık 50 tl yatırmamzı lazım. Eşim işi gereği hep dışarı da ben ofiste. Onun parasını bile yatırmaktan aciz olduğu için de sorumsuz...
Ben şimdi bunca şeyi nasıl tek başıma düzelteceğimi bilemiyorum.
Yorumlarınızın beni aydınlatacağını düşünüyorum.
Bu mübarek cuma gününde bana vakit ayırarak kıymetli yorumlarınız ile beni aydınlattığınız için teşekkürler
Foruma yeni katıldım. Paylaşımlar beni çok etkiledi.
Öncelikle kendimden bahsedeyim. 29 yaşındayım. çalışıyorum bir oğlum var ve 11 yıllık evliyim. Evliliğimi üniversite zamanında kaçarak yaptım. Nedenini hala bulamadım :) neden sorusuna bir cevabım yok malesef...
Eşimle sorunlar yaşadım zamanında herkes gibi her ailede olduğu gibi.. 2007 yılından sonra aramıza bir kara deilk girdi ve bu kara delik her geçen dakika büyüdü. Artık bir uçurum oldu.
Şu anda iletişimimiz sıfır. Ödemelerimiz ile ilgili konuşurken bile tartışıyoruz. Seks hayatımız ayda ya da pardon 3 ay da bir... o da tahmin edildiği gibi ben sadece acı hissediyorum zevk alamıyorum.
Eşim kendine hiç bakmaz bu yönde de tartışmalarımız artı.
Sabah işe gideriz. gündüzleri ben ararım nasılsın demek için? Akşam eve döndüğümüz de yemek vs. ben çoçukla ilgilenirim. o tv izler. Sonra oğlum uyur o telefonundan oyun oynar maç ya da belgesel izler ben de kitap okurum.
muhabbet sıfır. bu beni çok rahatsız ettiği için konuşmayı ve düzeltmeyi denedim. ama olmuyor.. onun da benim de sanırım düzeltmek için yeterli çabamız yok.
düzelsin istiyorum.. hem de çok ama bu son 6 yıldır sürekli çaba sarf etmek ve karşılığında hiçbirşey görememek beni çok yıprattı. Artık kalp çarpıntısı ve ağlama nöbetleri geçiriyorum. bazen çok sakin bazen çik sinirli oluyorum. kendimi tanıyamıyorum.
Anlatacak çok şey var aslında bunların hepsi birikim.. kayınvalide... çocuk sahibi olma konusunda da hiç şanslı olmadım. Karşımda hep aşılması gereken engellerim vardı. Ben bu engelleri düşe kalka aşmaya çalıştıkça güçlüsün dediler ama değilim... hem de hiç değlim.
sevgi istiyorum... huzur istiyorum. Eşim beni arada sırada güzel sözleriyle ruhumu okşasın istiyorum.
En son ; Kayınperim ve kayınvalidem ayrı illerde kalıyorlar boşanmamışlar ama konuşmuyorlar da..
kayınpederim rahatsız olduğunda hep bana gelir.
en son geldiğinde yanında hiç tanımadığım bir arkadaşını getirmiş. eşimin de haberi var. tabii bişey diyemedım ama çok kırıldım. çok kızdım. Sonuçta ben evde değilim ve tanımadığım bir adam gece benim evimde kalacak. bunu gibi bir çok şey var. Kısacası kocam düşüncesizdir.
Oğlum devlet okuluna anaokuluna gidiyor. Aylık 50 tl yatırmamzı lazım. Eşim işi gereği hep dışarı da ben ofiste. Onun parasını bile yatırmaktan aciz olduğu için de sorumsuz...
Ben şimdi bunca şeyi nasıl tek başıma düzelteceğimi bilemiyorum.
Yorumlarınızın beni aydınlatacağını düşünüyorum.
Bu mübarek cuma gününde bana vakit ayırarak kıymetli yorumlarınız ile beni aydınlattığınız için teşekkürler
bana inanın defalarca konuştum ben.. bu konularla ilgili bir sürü kitap okudum. nasıl davranmalıyım? ne soylersem daha iyi bir çift olabiliriz vs.
